Onuncu Bölümden Alıntı

“En çirkin çıktığım fotoğrafı basmışlar.” dedim sızlanırcasına.

“Bunun için ağladığını söyleme bana.”

Burnumu çekip arkasındaki masaya yaslanmış Cihangir’e baktım. Kollarını göğsünün altında bağlamış çattığı kaşlarıyla karşımda dikiliyordu.

“Başka ne için ağlayabilirim ki?” Yanağıma süzülen birkaç damlayı silerken gülümsemeye çalıştım.

“Kesenin ağzını sonuna kadar açmış babam, ihtiyacın varsa söyle gidelim para yabancıya gitmesin.” Dedim kahkahamı tutamayarak burnumu çekerken. Yaşadığım duygu karmaşası onu da afallatmıştı.

“Şevval’i aramamı ister misin?"

“Beni teslim etmek için Şevval’i değil babamı araman gerekiyor. Ya da Affan’ı. Eminim Affan çok daha fazlasını vermeye hazırdır.”

“Seni birine verecek olsaydım bu haber basılmadan çok daha önce verirdim Defne.”

“O zaman Karahanlıların varisi olduğumu bilmiyordun. Bu kadar para ettiğimi de.”

“Kimsenin maddi bir ederi olamaz. " Dedi ve yeşilleri irislerimi delip geçerken tüm bedenimin titreten o cümleler döküldü dilinden.

“Aksine ilk günden beri kim olduğunu biliyordum."

🖤

Ben onuncu bölümü yazmaya başladım siz dokuzuncu bölümü okudunuz mu?

Beni yalnız bırakmayacağınızı bilerek bir önceki bölüme oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum pamuk şekerlerim
(Özellikle yorumlarınızı)

🐣

Sağlıcakla kalın...

✨️