3. Bölüm

Sabah uyandığımda ilk işim salona bakmak oldu.Kenan hala uyuyordu. Bu da kaçmak için bir fırsatım olduğu anlamına geliyordu.Hemen kendi kıyafetlerimi giydim.Beni önceden tuttuğu odaya gitti.Orda sığabileceğim büyüklükte bir pencere vardı.(Bu aptal mafyadan kurtulacağım.)dedim içimden.Odaya vardığımda ilk pencereden baktım.Korumaların olduğunu görünce bir of çektim.Ama bir şansım daha vardı.Telefonumu bulmak için evi taradım.Ama yoktu.(Çıldırıcam şimdi.)Aklıma bişey daha geldi.Ama bu çok riskliydi.Hemen aşağı indim.Kenana iyice yaklaştım.Cebinden tam telefonunu alacaktım ki belimden tutup beni kendine çekti.

Gözleri kapalı ve uykulu bir şekilde:

"Napıyorsun Bebeğim?Hadi biraz daha uyuyalım.Bugün izinliyim."

Cevap veremedim.Aslında çok yorgundum.Uykularım yetmiyordu.Eliyle belimi kavramıştı.Çok sıkı tutuyordu.İstesem bile bişey yapamazdım.Gözümden yaş geliyordu.(Neden? Neden ben? )Gözlerimi kapattım.Ve kendimi uykuya teslim ettim.Uyandığımda Kenan şık bir kıyafet giymişti.Ve kahvaltı hazırlıyordu.Ama umursamadım.Uyumak istiyordum.Hayatımın böyle olmasını istemiyordum.Bu adamı istemiyordum.Onu sevmiyordum.Onun suratını görmek istemiyordum.Ondan nefret ediyordum.Yanıma yaklaştı. Onun nefesini hissedebiliyordum.

"Hadi uyan Dilan."

Gözlerimi açtım ve ona iğneleyici bir bakış attım.

"Ne var?"

Elimi tuttu.

"Hadi kahvaltı yapalım."

Elimi çektim.

"İstemiyorum." dedim.Arkamı dönüp battaniyeyle üstümü örttüm.Fakat o memnun olmadı.Beni kucağına aldı.

"Napıyorsun! Bırak"

Beni sandalyeye koydu.

"İnat etme güzelim.Bugün kitap fuarı var.Birlikte gidelim mi?"

Aslında kitap fuarları çok seviyordum.Ve gerçekten gitmek çok istiyordum.

"Hayır dersen inanmam. Çünkü sen kitap fuarları çok seversin."

"Nasıl? Sen nasıl-" cümlemi bitirmeden beni öptü.

"Sana söyledim senin hakkında herşeyi biliyorum.Herşeyi"

"Tamam gidelim."

Bana gülümsedi ve yemeğini yemeyi devam etti.Bende yedim çünkü hiç yemek yememiştim.Ve çok açtım.Kahvaltıyı bitirip arabaya bindik.Oraya varınca fotoğraf çektirdik.Kitapları imzaladık.Birde 5-6 kitap aldık.Sonra ise arabayı bindik.Eve gelince çok yorgun olduğum için direk uyudum.Kalkar kalkmaz Kenan odaya girdi.(Hala Kenanın odasındayız bu arada.)

"Dilan Bebeğim."

Bana böyle demesi hala iğrenç hissettiriyordu.Ona döndüm.Nedeni bilmediğim bir sebepten çok mutluydu.

"Kenan."

"Evleniyoruz."

"Ne? Nasıl?"

"Evleniyoruz dedim.Neyi anlamadın güzelim?"

Kan beynime sıçramak üzereydi.Evlenmek ne demek ya?Ben onu sevmiyordum bile.Kendimi rahatlatıp Kenana döndüm.

"Sen çok iyi bir insansın.Ama sevmediğim biriyle evlenemem."

"Sen evlenmesek bile benimsin.Evlenince hiç bir bok olmayacak.Evlenmesek de bişey olmayacak.Hala benim olacaksın.Sen bana aitsin."

"Şimdi hazırlan.Gelinlik bakmaya gidicez."

"O bari benim istediğim olsun."

"Tamam."

Onunla kavga etmemek için hazırlandım.Dükkana geldiğimizde 2 model vardı.2 sinde'de dekolte vardı.Kenan 2 sinide beğenmedi.Ama ben ısrar edince en güzel olanını aldık.

"Senin damatlığın ne olucak."

"O hazır."

"Ne yani 7 yıl önce mi aldın?"

"Evet."

"Sen benimle evlenmeye baya meraklısın."

Trafikteydik.Bu yüzden önüne bakıyordu.Sonra bana dönüp.

"7 yıl öncede meraklıydım.Şimdi de meraklıyım."

"7 yıl önce aklında bir plan var mıydı? Merak ediyorum."

"Sen 19 olunca evlenicektik.Sadece 2 yıl beklicektim.Beklerdimde düğün paramız,salonumuz, herşeyimiz hazırdı.Sadece sen değildin."

"Beni nasıl buldun?"

"Bu bende kalsın."

Eve gelince duş alıp uyudum.Yarın düğün vardı.Sabah kalktım.Makyaj ekibi gelip beni hazırladı.Kenan yakışıklı görünüyordu.Çok yakışıklıydı.Düğünden sonra ise üstümü değiştirip uyudum.(Yorumlarınız benim için çok değerli.Yorum yapmayı unutmayın lütfen.)