8. Bölüm

Sabah uyanıp kahvaltı yaptık. Sonra ise alışveriş yapıp eve geldik.(9 ay sonra.Çok uzatmayacağım.)

Kenan gerçekten çok iyi bir baba olmuştu.Bir kızımız olmuştu.Bana gerçekten çok yardımcı oluyordu.Biz adını Deniz koyduk.Denizler kadar güzeldi çünkü.Ben Denizi uyuttum.Kenan hala işteydi.Bugün geç geleceğini söylemişti.Rahatlamasını düşündüğüm için bişey demedim.Ev işlerini halledip Deniz ile ilgilendim.Saat 3'e geliyordu.Kenan hala yoktu.Sonra ise telefonum çaldı.

X=Siz Kenan beyi eşimi oluyorsunuz?

Biz=Evet.

X=Lütfen ...hastanesine gelin.

Biz=Bişeymi oldu?

X=Telefonda söylemem doğru olmaz.Lütfen.

Telefonu kapattım.Tam mutlu son yaşarken böyle olmuştu.Çok korkuyordum.İnşallah bişey olmaz diyerek geçirdim içimden.Denizi bırakacak bir yerim yoktu.Üstünü değiştirip arabaya bindim.Kenanın birden fazla arabası vardı.Hastaneye gittim.Hemşireye sordum.Çaprazımdaki odayı gösterdi.Girince yatakta olan Kenanı gördüm.Kucağımda 1 aylık bebekle ona bakıyordum.

Dr=Dilan Hanım durumu kritik.Yediği kurşun derine girmiş.

"Ne olucak?"

Dr=Ameliyat'a alınacak lakin ameliyat çok riskli.Hastayı kaybetme riskimiz var.

Ah beni bırakıp gidecekti.Gidebilirdi.Ağlamak üzereydim.

Dr= İsterseniz siz gidin.Amaliyattan çıkınca size haber veririz.

"Teşekkürler."

Hastaneden çıkıp arabaya bindim.Deniz uyumuştu.Eve gelince onu yatağına bırakıp uyumaya çalıştım.Olmuyordu.Kenan orda yaşam mücadelesi verirken uyuyamazdım.İnanıyordum.İyileşecekti.İyileşmeliydi.Herşey benim yüzümdendi.Ah sevgilim sana ihtiyacım var.Beni öpmene ihtiyacım var.Bu sefer karşılık vericem ama.Bırakmam artık seni istesende bırakmam.Nolur sende beni bırakma.