İLK ADIM

Okan'a sarılmış otururken, içeriye adamları girdi.

"Efendim bize verdiğiniz görevi hallettik, paketi depoya aldık, sizi bekliyoruz" dedi.

Onun söylemesiyle benim ayağa fırlamam bir oldu. "Okan gidelim hadi! "

"Tamam hayatım önce bir sakin ol" dedi heyecanımı bastırmak istercesine.

"Ben bir dakika daha beklemek istemiyorum! Beni hemen o adama götürmeni istemiyorum! Öykü toprağın altında yatarken,onun daha fazla yaşamasını istemiyorum. Lütfen gidelim" dedim ses tonumu yükselterek.

"Aracımı hazırlayın! Dört adam al arkamızdan gelin sizde" dedi Okan.

Araç hazır olduktan sonra önde korumalar, arkada biz yola çıktık. Epey bir yol gittikten sonra Okan'ın şehir dışındaki deposuna vardık. Arabadan inip, hızlı adımlarla içeri girdim.

Karşımda ağzı ,gözleri bağlı duruyordu. Öykünün ölümüne sebep olanlardan biriydi babası.

Kızına destek çıkmak yerine onun acısından menfaat elde etmişti. Onu satan Berk, tecavüz eden Tarık kadar o da suçluydu.

"Açın gözlerini, ağzını"diye seslendim.

Beni karşısında görünce, gözleri kocaman açıldı. Sadece" sennn"diyebildi.

"Çok mu şaşırdın beni görünce. "

"Ne istiyorsun benden, bırakın benii, kimse yokmuuu" diye bağırmaya başladı.

"İstediğin kadar bağır sesini kimse duyamaz"dedim sesimi yükselterek.

" Ne istiyorsun benden, lütfen bırakın gideyim, kimseye bişey demem, bırakınn"diye avazı çıktığı kadar bağırdı.

"İstediğin kadar bağır! Biliyor musun Öykü'de böyle bağırıp yardım istedi, hiç kimse tutmadı ellerinden".

" Ben bir şey yapmadım ona, kendi intahar etti sen de biliyorsun ".

"Kapatın şunun ağzını! Yoksa ben sıkarım kafasına"dedi okan yumruğunu sıkarak.

" O intahar etmedi, mecbur bıtaktınız! O bodrumdan kurtulup ilk size geldi, babam ,annem perişan olmuştur diye lann! Siz ise onun geleceğini çalan adamdan susması için para aldınız, evinde otursaydın başına bunlar gelmezdi dediniz, edepli olsaydın böyle bir şey olmazdı dediniz"dedim içimdeki kini öfkeyi kusup.

"Onu intahara sürükleyen sadece yaşadıkları değildi, sizin onu terketmeniz, onun acısına karşılık para alıp sefa sürmeniz bunlar da var"dedim suratına yumruğumu geçirirken.

" Biz gidiyoruz, gerisi sizde "dedi Okan, adamlarına.

Yalvarışlarını, ağlamasını daha fazla duymak istemedim.

Çünkü biliyordum ki Öykü bundan daha fazla yalvarıp ağlamıştı.

Daha arabaya varamadan silah sesini işittim. Kendim öldürmeyi o kadar çok istiyordum ki. Ama Okan buna izin vermemişti.

Böyle iğrenç insanlar için katil olmamı istememişti.

O silah sesinden sonra, içim biraz da olsa soğumuş gibiydi, acım biraz hafiflemişti. Öykü'ye verdiğim sözü tutup,İlk adımı atmıştım.