~ H.K 11. BÖLÜM ~

-" İçim intihar etti ...

Bedenim ne zaman pes edecek onu merak ediyorum . "

Yazar'dan

-" Anne ne zaman uyanacak anneablam ? " Sevda saçlarını okşadığı kızdan bakışlarını kaldırıp Mavi'ye baktı .

Ona her anne dediğinde sanki yeniden doğuyormuş gibi hissediyordu . Bunca sene hayalini kurduğu şey gerçekleşmişti .

Kızı vardı ve şu an ona anne diyordu .

Daha ne isterdi ki ?

Kızının yanaklarından öpüp ona sımsıkı sarıldı . Bir an tüm bunların hayal olacağı korkusu biraz da olsa üzerindeydi .

Yaşadıkları hayal olacak kadar güzeldi .

-" Birazdan uyanır kızım . Dün çok yorulup yorgun düşmüş , o yüzden bu kadar çok uyuyor . " Mavi anneablasına yaklaşıp yüzüne baktı . Dediği gibi yorulmuştu .

Bunu gözlerinden anlayabiliyordu .

-" Evet yorulmuş baksana gözlerinin altı mora boyanmış . Dün işe mi gitti ki ? " o masum sorusu ile Sevda durmuştu . Dolu gözlerini yatakta ki uyuyan Almira'ya çevirdi .

O henüz 18 yaşındaydı ve bunca sene kızına bakmıştı .

Mavi nin dediklerine bakılırsa bu zamana kadar çalışmıştı . Hem de kızı için .

Ve bunca iyiliğine karşı kardeşinin bu kıza yaptıklarına dayanamıyordu . Kötü davranmamalıydı .

-" Evet dün işe gitmiş canım ." Anladığı belirtircesine kafa sallayıp yataktan indi . Elbisesinin eteklerini düzletip annesine baktı .

-" Ben odama gidip onun için oyuncaklar getireyim . Uyandığında onları görürse yorgunluğu gider. " hızlıca odadan çıkmasıyla ikisi yalnız kalmıştı . Derin bir nefes alıp Almira'ya döndü .

Onun suratına bakmaya utanıyordu . Mahcup hissediyordu .

Kardeşinin yaptıkları yüzünden hem de . Haberi olsaydı kesinlikle buna mani olur , Almira'yı korurdu .

Elinden geldiğince Mavi ile yakın olmalarını sağlar , ondan uzak tutardı ama yapamamıştı .

Akan yaşlarını elinin tersiyle silip akmamaları için başını yukarı kaldırdı .

-" Özür dilerim Almira . "

-" Neden özür diliyorsun ki ? " onun puslu sesini duyunca anında ona çevirdi bakışlarını . Yatakta gözleri açık kendisine bakıyordu . Doğrulup oturur hale geldi .

Almira onun burada olduğunu görünce şaşırmıştı . Hele de özür dilemesi daha da şaşırmasına neden olmuştu .

Anlam verememişti . Hem özür dilemesi gereken o değil Savaş'tı .

-" Ben Savaş'a mani olmadım . Sana böyle davranamaz . Sen benim kızımı kendine emanet , kardeş en önemlisi kızın gibi görmüşken bu yapılanlar haksızlık , saçmalık ... " bu duyduklarıyla sevinmişti .

En azından evde onu seven , düşünen birileri vardı .

Bu yeterdi ona . Zaten bir karar vermişti kendince . Buna en çok ta Savaş'a karşı sesini yükselttiğinde karar vermişti .

Ona karşı gelmeli , karşısında dimdik durmalıydı . Şayet düşmanın yanında eğilirse kaldırılmazdı .

O bunca sene nelerle savaşmış ,nelere karşı gelmişti . Hayata 1-0 erken başlamasına neden olmuştu bunlar . Omuzlarını dikip Sevda'ya baktı .

-" Özür dilemene gerek yok Sevda Abla . Çünkü özür dilemesi gereken tek kişi Savaş , sen değil . " dudaklarını ıslatıp nefes verdi

Daha çok şey söylemek istiyordu . Mesela ona karşı savaş açıp , kendisinden özür dileteceği gerçeği gibi .

-" Hadi aşağı inelim . Gerçekten çok acıktım , bir an önce yemek yemek istiyorum . " Sevda onda ki bu değişiklik ile şaşıp kalmıştı . Yüzünde hala o tokadın izi vardı ve buna rağmen gülüp yataktan kalkmıştı .

Aslında bu davranışı için bir şey geliyordu aklına ama ...

-" Ben aşağı inip senin için yemek hazırlatayım . Sen de elini yüzünü yıka , gel . " Almira başını sallayıp ona arkasını döndü ve banyoya ilerledi .

Arkasında kalan Sevda'nın dediği ile adımları durmuştu .

-" Savaş'a karşı gelip , ona kendini ezdirmeme kararına çok sevindim . Her zaman arkanda değil , yanında olacağım . "

**********

Aynada ki görüntüsü ne kadar da zavallı gösteriyordu onu . Oya denen çığırtkan kadın gerçekleri bilmeden sırf Savaş'la evlendi diye tokat atmıştı .

Bunu hak etmiş miydi ?

Koca bir hayır .

Asıl hak eden kişi Savaş'tı . Bu evliliğe kendisini zorlayıp , bu muameleyi görmesine neden olmuştu .

Ona karşı bu kadar zayıf kalmak istemiyordu . Avucuna doldurduğu suyu hızla yüzüne çarptı . Soğuk su ile biraz titrese de bu rahatlamasını sağlamıştı .

Bir kere daha yıkadıktan sonra havlu ile yavaşça yüzünü sildi . Saçlarının kenarından damlayıp boynuna akan suyu izledi .

Arkasında bıraktığı hisse rağmen devam ediyordu . O da edecekti , bu adama karşı her şekilde savaşacaktı .

Havluyu yerine koyup banyodan çıktı . Üzerinde hala o elbise duruyordu ve gittikçe de rahatsız etmeye başlamıştı .

Kaç gündür bunlarla dolanıyordu ne de olsa . Koca dolaba ilerleyip kapağını açtı . Önüne gelen boş raflar ve askılıklar ile karşılaştı .

Henüz kıyafetlerini toplamamıştı Yetimhaneden ki alamaya gitse de artık bulamazdı . Kim bilir hangi kızlar almışlardı .

Böyle olurdu yetimhane de giden , yaşı dolan kızlar oradan parçalar götürmek istemez , yeni sayfalarına yeni kıyafetler alırlardı .

Açtığı kapağı geri kapatıp diğer yeri açtı. Erkek kıyafetleri ile doluydu . Savaş'ın olduğu kesindi .

Zira kravatlar , pantolonlar , ceketler , eşofmanlar ve takımlarla doluydu . Bunlardan birini giyse Savaş farkına bile varmazdı .

İçlerinden bir eşofman ve sweat alıp banyoya geri döndü . İkisi de o kadar büyüktü ki eşofmanın paçalarını ve belini katlamak zorunda kalmıştı .

Aynı şey Sweat içinde geçerliydi .

Aslında dışarıdan komik bir görüntüye sahipti . Kesinlikle kıyafetlerin bir erkeğe ait olduğu belliydi .

Ama yapacak başka da şeyi yoktu . Madem onu buraya yaka paça getirmişti , bir zahmet kıyafetlerini paylaşmalıydı .

Odadan çıkıp aşağıya indi . Evi ilk defa böylesine detaylı inceliyordu . Her tarafta bir tablo , vazo vardı . Ve büyük ihtimalle hepsi de sanat eseriydi .

Tavana asılı şaşalı avizeler adeta parlıyordu . Etrafında bir kes dönüp incelemeye devam etti .

Mutfak kapısı açılmış , içeriden Sevda çıkmıştı . Kendi etrafında dönerek evi inceleyen kıza tebessümle baktı .

Avizeden yansıyan ışık gözlerine değiyor , adeta pırlanta gibi parlamasını sağlıyordu .

-" Ben de seni çağırmaya gelecektim . Sofrayı kurdurttum , yemekler de hazır olmak üzere . " Arkasından duyduğu sesle hafif sıçramış , ona dönmüştü .

Bir an da sesini duyunca korkmuştu . Öylesine etrafı incelemeye dalmıştı ki onu görmemişti .

-" Teşekkür ederim . Seni de yordum . " bu dedikleriyle karşısında ki kadın kaşlarını çatmıştı . Bir an yanlış bir şey mi demişti diye düşündü .

-" Yorulmak mı ? Bir daha duymayayım sakın . " kafasını sallayıp , parmağı ile saçlarını kulağının arkasına götürdü .

Bunu yaparken kolu uzun gelen sweat ellerini kapatmış , ortaya komik bir görüntü çıkarmıştı .

Savaş bir an bu görüntü ile oturma odasının girişinde kalakalmıştı . Karşısında ki kadın tamamen kendi kıyafetlerine bezenmişti ve oldukça da bol gibilerdi .

Kendi aklına sövdü . Kızın kıyafetlerini aldırtmamıştı ki .

Sonra ablasının dedikleriyle kulağını daha da belirtti . Yemek diyordu . Aslında aklında başka şeyler vardı ve bunları kesinlikle yapacaktı .

Bir şeyler konuşmaları gerekiyordu . O yüzden daha fazla beklemeden kızın yanına gitti .

Onun saçını kulağının arkasına atışını izlemişti . Ellerini kapan kıyafeti ile komikti . Yüzünde ki sırıtışla bileğini tuttu .

Anında kendisine değen bakışlar ilk başta korku ile olsa da anında değişmiş , nefrete sarılmıştı .

Bu biraz moralini bozmuştu . Sırıtışı yok oldu ve yerini sertliğe bıraktı .

-" Almira ile bir kaç işimiz var . O yüzden dışarı da yiyeceğiz . " Ablasının ne diyeceğini dinlemeden gitmek için harekette bulunmuştu ki durdurmuştu . Ablası mesken gibi tuttuğu bileğini sıkıyordu .

-" Savaş dediklerimi asla unutma ! Ben onları söylerken ciddiydim ." Savaş bileğini çekip , hızlıca evden çıktı . Peşinden sürüklediği Almira paçaları açılan eşofmana takılmamak için büyük bir uğraş veriyordu .

Bileğini de bırakmıyordu ki rahatça yürüyebile . Hem ayakları da tam anlamıyla iyileşmemişti .

-" Dursana düşeceğim ! " tiz sesi ile durmuşlardı . Bileğini çekip eğildi ve eşofmanın paçalarını geri katladı . Bu uzun süreli dayanmazdı .

Ama şimdilik başka da bir şey yapamazdı . Eğildiği yerden kalkıp önüne gelen saçlarını geriye attı .

-" Biraz yavaş yürüsen olmuyor değil mi ? Hem benim senin gibi onursuz biriyle ne gibi bir işim olabilir ki söyler misin ? " Zaten ablası yüzünden siniri burnunda olan Savaş bu dedikleriyle daha da coşuyordu .

Büyük bir adım atıp , tam dibine girdi .

-" Onursuzum öyle mi ? En azından senin gibi kimsesiz ve birilerine muhtaç birisi değilim . Buna da şükür . " Almira titrek gözleri ile ona baktı . Kimsesizliğini suratına vurmuştu .

Peki bu ne kadar adildi ?

Savaşacaktı değil mi ?

Bu acımasız gerçekleri suratına vuran adamla nasıl savaşacaktı ? Onun bu kadar gücü yoktu ki . Derince yutkunup akan yaşını sildi . Ağlamak istemiyordu ama durmuyorlardı ki .

Bu gözyaşları da acaba kimsesizliğe karşı mıydı ? Sanki biz varız dercesine kendilerini belli ediyorlardı ?

Savaş daha ilk andan pişman olmuştu . Böyle bir cümle kurduğuna bile şaşırıyordu . Karşısında ki kızın sessizliği ile kahroldu .

Akan yaşlar dediğine mi yoksa cümlenin doğruluğuna mıydı ?

-" Senin o kimsesiz dediğin ben Mavi'ye herşey oldum . Bunu unutma . "

-" Ben , ben ... " özür dilerim bu kadar kolaydı ama nedense çıkmıyordu . Almira düşen omuzlarıyla arabaya doğru yürüdü . Arkasında öylece dikilen adama ne bakmak istiyordu ne de görmek .

Öylece yok olsaydı ya .

Kapıyı açıp içine oturdu . İçerisi dışarıya nazaran daha sıcaktı .

Peki neden içinde ki bu soğukluk ısınmıyordu ?

Sürücü koltuğuna da onun oturmasıyla araba motoru çalışmış , hareket etmişti . Yolculuk boyunca arada dönüp yanında ki kıza bakıyordu ve her baktığında gördüğü görüntü aynıydı .

Almira kafasını cama yaslamış , akıp giden yolu izliyor oluyordu . Yansıyan görüntüden dolu gözlerin titremesi , kendini suçlu hissettiriyordu .

Gaza daha da yüklenip sahil kenarında ki restorana sürdü .

Buraya çocukluğundan beri geliyordu . Okuldan kaçtığı bir zamanda keşfetmişti ve hep gelir olmuştu . Arabayı park edip aşağı indi .

Kısa süre sonra Almira da gelmişti . Deniz kenarında olduğu için esen rüzgarla omuzlarını büzüştürdü . Ellerini kollarına götürüp ovaladı .

Savaş önde , o arkada bir şekilde masaya ilerleyip oturdular . Savaş ceketini çıkartıp tam ona uzatacaktı ki bir genç koşturarak gelip şal uzatmıştı .

Hava da kalan eliyle ceketini yanında ki sandalyeye bıraktı .

Almira omzuna attığı şalla artık daha iyi gibiydi . Tam karşısında oturan adamın varlığından öylesine rahatsızdı ki o tarafa hiç bakmadı .

Tüm dikkatini ellerine vermiş , onlarla oynuyordu .

-"Bize iki porsiyon balık tabağı hazırlar mısın Samet ? " genç çocuk kafasını sallayıp yanlarında gitmişti .

-" Siparişler gelene kadar seninle anlaşmayı konuşalım . " cebinden katlı bir kaç kağıt çıkartıp masaya dizdi . " bunlar evlilik boyunca uyman gerekenler . Merak etme sadece 1 yıl evli kalacağız . "