~ H.K 19. BÖLÜM ~

-" Zamanla herşey affediler de ben zaman değilim ! "

Yazar'dan

-" İnsanlık sanki dün duyduklarımla beraber kollarımda can vermiş gibi ... " Almira'nın dedikleri ile ortamda derin bir sessizlik oluşmuştu .

Valide Hanım bile gözlerinin dolmasına engel olamamıştı .

Karşısında oturan kız bu cümleyi söylerken öylesine acı içindeydi ki buna kendi ailesinden , kanından olan birisinin neden olması zoruna gitmişti .

-" Özür dilerim kızım . " Dolan gözlerinden akan yaşı silememişti bile . Almira duyduğu cümle ile başını kaldırıp Valide Hanım'a baktı.

Onun göz yaşlarını görür görmez içine bir sıkıntı oturmuştu . O Valide hanımdan bir özür beklemiyordu ki .

Karşısındaki kadın bir anneydi . Ve ne olursa olsun ağlamamalı , üzülmemelilerdi .

- " Valide Hanım ... " Dilinin ucuna gelen kelimeleri yutuyordu . Ne demesi gerekiyordu ?

Daha önce hiç bir anneyi ya da kendisinden özür dileyen birini teselli etmek zorunda kalmamıştı.

-" Bir şey demene gerek yok kızım . Sadece özürümü kabul et bana yeter . " tahta sehpada ki peçete ye uzanıp aldı ve yaşlarını sildi . Hafif çektiği burnu ile oturduğu yerden kalkmıştı .

-" Senin kollarında ölen insanlığın tekrar canlanması için çabalayacağım Kızım . İnan bana " Almira'ya yaklaşıp saçlarına bir öpücük kondurmuş terastan yavaş adımlarla gitmişti .

Almira giden kadının arkasından bir müddet bakmıştı . Umut vadediyordu söyledikleriyle . İnsanlığa olan inancı bitmişken tekrar dirilteceğini söylüyordu.

Bu umuda sımsıkı sarılmak istese de defalarca pişman olmuştu . Hem Valide hanım ona kızım dedikçe içinden bir şeyler akıp gidiyordu .

Güzel bir kelimeydi ona göre .Hele de ona hitap edildiğinde daha bir hoş geliyordu .

-" Mavi güzel kızım , meyve suyunu içtiysen bardağını mutfağa götür hadi . " Biraz olsun Almira ile yalnız kalmak istiyordu Sevda. İçindekileri döksün , suskunluğunu atlatsın istiyordu .

Ona göre bu suskunluk iyi değildi .

-" Tamam anne . " Tabletini koltuk altına sıkıştırıp iki eliyle büyük bardağı alıp mutfağa gitmişti .

Mavi'nin gidişi ile Sevda Almira'nın yanına oturmuştu . Genç kızın sırtını yavaşça sıvazlayıp tepki vermesini beklemişti .

Gözlerine bakmasını ya da gülümsemesini .

Bu beklentilerin aksine Almira ellerinde ki bakışlarını çekmemişti . Hafif soğuktan kuruyan ellerini birbirine kenetliyordu.

Almira , Sevda yanına oturur oturmaz gerilmişti . Şu an bir şeyler hakkında konuşmak istemiyordu. Hele de Savaş ile yaptığı son konuşmadan sonra ...

Sevda ağzını açıp konuşacağı vakit kenetli ellerini çözüp onu susturdu .

-" Suçlu hissetmenize gerek yok Sevda abla . Sizi suçlamıyorum . "

Sevda bu konuşma sonunda rahatlaması gerekirken hiç de öyle hissetmiyordu . Aksine bu yüce gönüllüğü karşısında suçlu hissetmişti.

-" Oya'ya hak veriyorum aslında ." Sevda bu duyduğu ile şaşırmış , kaşlarını çatarak Almira 'ya bakmıştı .

-"Bana öyle bakma Sevda abla . Hatta söylediklerinden bu kadar çok etkilendiğim için kendime kızgınım . " yanağında ki yaşın varlığını hissetmesine rağmen silmek için bir harekette bulunmamıştı .

Kafasını yemyeşil ormana çevirdi . O yeşilliğin içinde binlerce canlı vardı . Kimisi onun gibi yalnızken kimisi de ailesi ile beraberdi .

-"Hayatım boyunca hep bu eksiklikler yüzüme vuruldu . Tamam Oya gibi sözlü değildi ama bakışlarında duydum , gördüm .Bu kadar etkilenmemem gerekiyordu . "

***** 

Hatice hanım oturdukları yemek sofrasında kızgın bakışlarla karşısında ki kadınları süzüyordu .

Tansiyon ilacının verdiği etki yüzünden uyuya kalmış onları azarlayamamıştı .

-" Ey yüce Rabbim ! " Kaç defa bu cümleyi kurduğunu hatırlamıyordu . Elinde ki beyaz tesbih ile her çekişinde bunu söylemişti .

Sevda ve Valide Hanım gelecek her azara kendileri hazırlamışlardı ilk başta . Ama şimdi karşılarında ki yaşlı kadın onlarla konuşmamasına şaşırmışlardı .

-" Ey güzel Rabbim ! " Öncekinden daha sesli olan bu cümle ile hafifçe sıçradılar . Almira suçluluk ile oturduğu yerde büzülmüş , sus pus olmuştu .

Önünde ki çorbadan tüten dumanı izliyordu öylece .

-" Neden olaylardan en son benim haberim oluyor ha muniler ! Daha ilk başta bana deseydiniz alınlarının çatılarında vururdum onları " destek içerikli konuşmayla şaşırmışlardı .

Hatice Hanım'dan böyle bir konuşma dahası destekleme beklemiyorlardı .

Hatta belki de buraya geldikleri için onlara kızacağını düşünmüşlerdi .

Hatice az öncekine nazaran daha yumuşak bakışlarla tam çaprazında ki kıza baktı .

Onun oturduğu yerde büzüş büzüş olan hali içini parçalamıştı .

Nedense bu kızda tanıdık bir his vardı . Bir benzerlik mi dese ya da bir yakınlık mı ?

O mavi , hırçın denizleri andıran gözlerinde ki hüzün , kırgınlık ona birini hatırlatıyordu.

-" Almira , gelin kızım . " Daha ismini söyler söylemez ona doğru dönen bakışlara baktı bir süre .

-" Sakın burada kendini yalnız hissetme yavrum . Dağ gibi Hatice babaannen var senin . De hayde yiyin önünüzdeki yemekleri . Hem şu sıfatınızdaki mağdur ifadeyi de söküp atın , benim laz damurumu dellendirmeyun ha . "

Sertçe kaşığını çorba kesesine daldırıp yemeye başlamıştı Hatice hanım . Karşısında ki üç kadının şaşkın bakışlarını daha fazla görmek pek onu memnun etmemişti.

Sessiz ve sakin süren yemeğin ardından demlenen çayla beraber tekrar terasa çıkılmıştı . Sabah kine nazaran manzara daha güzeldi.

Yemyeşil , uçsuz bucaksız orman karanlığa bürünmüş , bazı kısımlar ayın aydınlığı ile parlıyordu .

Çay bardağından tüten dumanla Almira küçük bir yudum aldı . Genzini yumuşatmıştı. İki eliyle sımsıkı sarıp bir nebze de olsa üşüyen ellerini ısıtmaya çalıştı .

-" Çayı beğendin mi güzel kızım ? " Hatice Hanım'ın sorduğu soruyu ilk başta pek üzerine almasa da ortada süren sessizlikle ona dönmüş , meraklı bakışlarıyla karşılaşınca da yutkunmuştu .

-" Evet , çok beğendim Efendim . " Verdiği cevaptan hoşnut olacağını zannetmişti ama aksine yaşlı kadın kaşlarını çatmış , titreyen eliyle bastonu sımsıkı sarmıştı .

-" Efendim lafı Ankara'da kullanılır. Ha bu Karadeniz'de biz bu gavur laflarını kullanmayın . Babaanne ne güne duruyor. " kaşını çatış nedenine içten bir şekilde gülümsemişti . Bu yaşlı kadının ona yaklaşma şekli çok güzeldi .

-" Peki Babaanne . " Yaşlı kadın memnun bir yüz ifadesiyle çay tabağında ki bardağı alıp içecekken gelini Valide'nin cümlesiyle tek kaşını kaldırmıştı .

-" Aynen güzel kızım . Bana da anne diyebilirsin . " Gelini istekli istekli cümlesini bitirmiş merakla Almira'nın tepkilerini izlemeye başlamıştı .

Almira duyduğu bu cümle ile ne yapacağını şaşırmıştı. Ondan istediği şey küçük gibi görünse de büyük bir şeydi . Anne lafını daha önce hiç kullanmamıştı .

Tıpkı baba kelimesi gibi ...

Kollarındaki kılların diken diken olduğunu hissediyordu.

Sevda sessizce uyarıda bulunsa da Valide Hanım onu duymamazlıktan gelip Almira'daki bakışlarını çekmemişti .

-" Ben , ben ... Nasıl desem ." Ortamda ki gerilimi Mavi bile hissetmiş , anneablasının kucağına yatmıştı . Almira'nın anında elleri küçük kızın saçlarına gitmiş , yavaşça okşamaya başlamıştı.

-" Ben senin annen sayılırım kızım . Şu an hazır olmadığı biliyorum ama bir gün , bir gün hazır hissedersen bir annen olduğunu unutma . " Almira duyduklarıyla yutkunamamış gözlerini ondan çekmişti .

Ne diyeceğini , ne tepki vereceğini bilmiyordu . Öylece bir yandan Mavi'nin saçlarını okşuyor diğer yandan da tam karşıya bakıyordu .

-" Anneabla uykun geldiyse beraber yatalım mı ? " Saçlarının okşanması nedeniyle mayışmış bir haldeydi küçük kız . Kısık ve mahmur sesiyle konuşmuştu .

Almira bir cevap vermeksizin sadece gülümseyip kafasını sallamıştı. O uzandığı yerden kalkıp ayağa kalkınca , Almira da kalktı .

Onun elinden tutup ilerleyecekken hafifçe arkasını dönüp Valide Hanım'a baktı.

-" Kendimi ne zaman hazır hissederim bilmiyorum ama o vakit geldiğinde aklıma ilk siz geleceksiniz. Hayırlı geceler . "

*********

Son defa selam verip ellerini hafifçe kaldırdı . İçi kan ağlaya ağlaya dua ediyordu Almira .

Yanaklarından akan yaşları duasını bitirince silmişti. Tam önünde serili seccadeyi katlayıp , başında ki beyaz , kenarları iğne oyalı tülbentle beraber yatağın üzerine koydu.

Hala öylece yerde oturuyordu. Saat gece yarısını çoktan geçmişti . Bir türlü gelmeyen uykusuyla beraber üzerine çöken ağırlıktan kurtulmak için Rabbine sığınmıştı .

Bir müddet daha o şekilde yerde oturduktan sonra kalkıp yatağa uzandı . Mavi daha gelir gelmez uyumuştu. Öylesine rahat görünüyordu ki Almira onun bu haline sırıtmıştı.

-" Belki bir gün anne kelimesini kullanmak bana da nasip olur ha Mavi . "