~H.K 27. BÖLÜM~

-" Oysaki güvercinler bulutları incitmezdi 🥀 "

Almira'dan

Özgürlük ?

Anlamını iliklerinize kadar hissettiğiniz , bir hava misali ciğerlerinize kadar çektiğiniz oldu mu hiç ?

Yoksa öylece bir kelimeden mi ibaret hayatınızda ?

Bu soruya yalnızca bir iki dakika önce evet cevabını verirdim . Veya daha önce iliklerime kadar hissetmediğim gerçeğini kabullenirdim .

Ama şimdi farklıydı.

Önünde durduğum bu adliyeden az evvel çıkmıştım . Yanımda bir kaç avukat ile sanki zafere koşarcasına yürümüş , özgürlüğe ilk adımlarımı atmıştım .

Şu an çektiğim hava ciğerlerime ulaşıyordu . İsmimin yanına Özdemir soy ismi gelmemesi ruhumun ben buradayım diye haykırmasına neden oluyordu.

Boşanmıştık ...

Bana dediği gibi ruhumu geri vermişti . Yalnızca 1 hafta önce imzalayıp verdiği boşanma belgesi hemen yürürlüğe girip beni ondan ve ailesinden kurtarmıştı .

Ben sadece Almira idim .

Özdemirsiz , Savaş'sız Almira .

Sanki bir balığın denizine , bir kuşun bulutlarına ve bir aslanın ormanına kavuştuğu gibi ruhuma kavuşmuştum .

Önümden hızlıca geçip , bir yerlere yetişmek için aceleci davranan insanlara rağmen sakinlikle durdum .

Ellerimi cebime yerleştirip , omuz hizama kadar kestiğim saçlarımın uçuşup dağılışına engel olmadım .

Karşıdan koşturarak bana doğru gelen Mavi'yi bekledim . Sanki bir oyundaymışız gibi tüm gün boyunca hiç sesini çıkarmamıştı .

Hemde yabancıladığı bu binaya rağmen .

Bacaklarıma kollarını sarıp , mutluluk ile gülümsüyordu bana .

Beni özlediğini biliyordum . Trabzon'dan bu yana onu hiç görmemiştim . Ara da sıra da Sevda abla beni aradığında konuşmuştum o kadar .

-" Prensesim , seni çok özlemişim kuzum . " Cebimde ki ellerimi çıkartıp saçlarını okşayarak onunla aynı boya gelmek için biraz eğildim .

Merak ile saçlarıma bakıyor , yüzümün her karışında gözlerini gezdiriyordu .

-" Anneabla saçların , onları kestirmişsin . " İşaret parmağı ile bir kaç tutamıma dokunup , parmakları arasına aldı .

Duruşma boyunca saçlarıma bakıp durmuştu .

-" Çok güzel olmuşsun Anneabla . Sana çok yakışmış . " Yanağına kocaman bir öpücük koyup, sıkıca sarıldım.

Uzaklaşıyordum .

Bir zamanlar yaşama sebebim olan bu küçük kızdan uzaklaşıyordum. Bunu yeni yeni kendime kabullendirsem de gerçek buydu .

Belki de emanetimi sahibine ulaştırdığım içindi bu vazgeçiş , ailesine kavuştuğunu bildiğimdendi ...

-" Teşekkür ederim prenses . " Dediğimi pek duyar gibi değildi. Koca koca açtığı gözleri ile saçlarımı inceliyordu.

-" Almira ... " Sevda abla ve Kayahan abi görüş açıma girdiler . İkisi de yüzünde ki o üzgün tavır ile kol kola karşımdaydılar .

Boşanmamıza her ne kadar pek sıcak bakmasalarda , şu son günlerde ki en büyük destekçilerim onlardı .

Kayahan abi sürekli gelip gitmiş , en ufak ihtiyacımı ben bile fark etmeden temin etmişti . Aynı şekilde Sevda ablada .

-" Size ne kadar teşekkür etsem azdır . Beni yalnız bırakmadınız . " Sevda abla buruk bir gülümseme ile bakıp omzumu sıvazlamıştı .

-" Sen bizim kız kardeşimizsin Almira . Elbette yalnız bırakmayacağız. " Kayahan abiye minnettar bir şekilde bakıp Mavi'yi kucağıma aldım .

-" Sizde bana bir abi , abla oldunuz . "

-" Tabiki de abla olacağım . Sen hala bizim ailemizin bir parçasısın Almira . Her ne kadar bunu sana hissettiremesek de , öylesin ve öyle kalacaksın. "

Bana yaklaşıp sıkıca sarılmıştı. İkimizin arasında hala kucağımda olan Mavi neşe ile şakımış , kollarıyle o da sarılmıştı .

Ruhum bana beraberinde bir abla ve abi getirmişti .

Dolan gözlerimi bir kaç kez kırpıştırıp, burnumu hafifçe çektim . Sevda abla bile duygusallaşmış , yanaklarını temizliyordu.

-" Ağladığını söyleme Sevda ! " Kayahan abi karısının yüzüne baktığında gördüğü yaşlar ile şaşırmıştı .

Ellerini beline koyarak onu benden ve Mavi'den uzaklaştırıp , kendisine çevirdi.

-" Duygusallaştım bir an o kadar . Ay bunlarda akıp duruyor , durduramıyorum . " Hala yenisi eklenen yaşlarını silse de dediği gibi akıp duruyorlardı.

-" Anne ağlama . " Sevda abla sanki bu cümleyi bekler gibi daha da ağlayıp , hıçkırmaya başlamıştı.

-" Sen bana kızımı getirdin ve şimdide gidiyormuşsun gibi hissediyorum . " Mavi'yi kucağına olarak minnetle bana baktı . Ardından da önümüzde duran Adliyeye göz gezdirdi.

- " Şu olanlara baksanıza . Sen onca zaman kızıma sahip çıktın hem de kendi kanından olmamasına rağmen . "

-" Ama benim kendi kanımdan olanlar sana yapmadığını bırakmadı . Biraz bile minnet etmediler , görmediler yaptıklarını . "

-" Ben bu gerçeklerin altında sana karşı mahçup oluyorum , eziliyorum . " Duyduklarım ile derin bir nefes vermiştim . Gerçekleri birazda olsa söyleyen oydu.

Hakkımı arayan belki de onca olan şeye rağmen arkamda duran oydu.

Bunu sebebi kızına bunca yıl bakmış olmam da olabilirdi veya sahip çıkmam .

Önemli olan beni savunmuş olmasıydı , desteklemesiydi .

-" Mahçup olması gereken sen değilsin . Herşey oldu ve bitti . Geri de kaldı . Bundan sonra ki hayatımda geçmişin tekrarlanmasından korkarak değil de , geleceğin bana ne getireceğini düşünerek yaşamak istiyorum. "

Geçmişte yaşanılan şeyler elbette unutulur değildi , kimse yaptıklarını çekmemişti . Ama bunları düşünmek iyi de gelmiyordu bana .

Bazen oldu ve bitti demek en iyisiydi .

Dün ve ondan önceki günler sadece orada kalmalıydı . Bugünü mü ve yarını mı etkilememeliydi .

Mavi'yi son bir kez öpüp , onlara sarıldım . Her ne kadar beni bırakabilecekleri söyleselerde yürüyerek gitmek istiyordum.

Onlar arabaya binip uzaklaşırken bende omuzumda ki çantamı sıkıca tutup yürümeye başladım .

O evde kaldığım günden beri , her kötü hissettiğimde dışarı çıkıp o parka gidiyordum .

Orada beni huzurlu hissettiren bir şey vardı .

*******

Kararan hava ile beraber açılan sokak lambaları ,bir güneş gibi koca parkı aydınlatıyordu.

Oturduğum bankta hareketlenip, bacaklarımı ileriye doğru uzattım . Havaların birazda olsa düzelmesi nedeniyle çoğu çocuk kararan gökyüzüne bakmaksızın oynuyordu .

Onların birbiri ile olan oyun muhabbetlerini dinlemek harikaydı .

-" Çanak çömlek patladı , çanak çömlek patladı . Mızıkçılık yapma Elif . " Önümden koşarak geçen çocuğun en sonunda bir kızın yanına gidip söyledikleri ile bir kahkaha koptu ağzımdan .

-" Ben mızıkçılık yapmıyorum Mustafa. İftira atma bana gider anneme söylerim seni . " Elleri belinde her an saldıracakmış gibiydi küçük kız .

Masumdular .

-" İnsanoğlunun en masum olduğu yaşlar . " Yan tarafımdan gelen ses ile olduğum yerde sıçramıştım .

Bastonu ile ayakta zar zor duruyordu. Hatırlıyordum ben bu kişiyi .

-" Oturabilir miyim güzel kızım ? " derin nefesleri arasında sorulan soruya anında cevap vermiştim . Ne de olsa yaşlı biriydi .

Daha fazla ayakta kalması onun açısından iyi değildi .

-" Tabi oturun lütfen. " Çantamı biraz daha kendime çekip ona yer açtım . Zaten o da çok beklemeyip oturmuş , bastonunu köşeye koymuştu.

-" Tekrar karşılaştık . " Beni hatırlıyor oluşuna şaşırmıştım . Epey zaman geçmişti üzerinden .

-" Seni hatırlıyor oluşuma şaşırma güzel kızım . O hüzün dolu mavilerini unutmak benim için oldukça zor . "

Hüzün dolu mavilerim mi ?

-" Evet biraz şaşırdım beni hatırlıyor olmanıza. Ama hüzün dolu mavilerin derken ne demek istediniz ? "

Yüzümün her bir karışını tek tek izliyordu .

-" O gün ki gibiler gözlerin . Biraz kırık , biraz hüzün ama bir parça da mutluluk taşıyor . "

Kırık , hüzün , mutluluk ... bunların hepsini gözlerime bakarak mı anlamıştı ?

-" O mutluluk asla silinmesin , hatta diğer duyguları bile gölgesi altında bıraksın . Bunun için çabala Almira . " Duyduklarında mı şaşırayım ? Yoksa ismimi bilişine mi ?

-" Ama adımı n- " cümleme devam etmemi engelleyip yavaşça bastonunu da alarak ayağa kalktı .

Anında bir kaç takım elbiseli adam yanına yaklaşırken o sadece elini kaldırmakla yetinmişti .

Zaten o da yetmiş , hepsi durmuştu .

-" Benim adım Erkan , Erkan Sancar . Ben hep bu saatlerde , bu bankta otururum Almira . Görüşmek üzere ."