~3~

Son anda verdiğim kararla ben de gidecektim onlarla. Her şeyimiz hazırdı yolculuğa çıkacaktık. Yankı herkesi evlerinden aldı yola çıktık yolda yemek molası ve tuvalet molası dışında hiç durmadık Ben sadece kitap okudum ve müzik dinledim Güneş ve yankı ise uzun uzun sohbet ettiler. Yavaşça yaklaşıyorduk İstanbul'a hatta içindeydik İstanbul'un babamın evine fazla yaklaşmıştık benim içimi bir korku ve hüzün kapladı...O adamı yıllar sonra ilk kez görecektim.Acaba hâlâ aynı fikirde miydi? Acaba beni özlemiş miydi?Beni kızı olarak kabul edecek miydi yoksa benim kızım değilsin diyerek istemeyecek miydi beni?Ben bugüne kadar istemiyordum onu baba olarak.Şimdi ne değiştide beni kızı olarak kabul etsin istiyordum,ne bekliyorum ki ondan?Bu düşünceler arasında boğulurken yankı'nın sesini duydum.

"Gece,hadi güzelim geldik."

Sonra güneşimin sesini duydum.

"Gecem,bitanem istersen sen gelme, çok kötüsün şuan."

Ne?Kötü müyüm?Bir dakika,tir tir titriyordum.Ben sadece içim titriyor sanarken dışımda titriyordu.Korkuyordum ama neyden?

"İyiyim.Ayrıca kötü bile olsam geleceğim sizinle"

"Gecem, bitanem bak gerçekten sadece ufak bir sorgu yapıp geleceğiz sen gelme daha kötü olabilirsin."

Güneş'in benim için üzüldüğünü görebiliyordum.Ama o adamla korkularımla yüzleşmek zorundaydım.Yankı elini uzattı.Elini tuttum ve arabadan indim.İndiğim gibi başımın döndüğünü hissettim.Ve bir anda gözlerim karardı.B-ben bayılmış mıydım?Zaten hiç bir şey hatırlamıyorum.Tek hatırladığım silah sesleri ve bilincimin kapanmaya başlamasıydı.