~4~

YANKIDAN

Gece bayılmıştı.Kollarıma düştü benim gecem.Güneş fazlasıyla panik yapmıştı.Bu yüzden ben soğukkanlı olmalıydım.Sakinleşmeye çalışırken bir silah sesi geldi.Birde çığlık...Ben iyiydim ben vurulmamıştım.Güneş'e baktığımda oda iyi görünüyordu.O zaman tek seçenek kalmıştı...Gecem, o vurulmuştu.Güneş şokunu atlatınca buraya baktı.Gözlerindeki acıyı görebiliyordum.

Güneş "GECE! GECEM! GÖZLERİNİ AÇ,HADİ BIRAKMA BENİ LÜTFEN" diye bağırıyordu.

Güneş'in yalvarışları,Gece, herşey çok karışmıştı.Bir anda kendimi toparladım ve Gecemi arabanın arka koltuğuna yatırdım.Gözleri kapalı, nabzı yavaştı.En yakındaki hastaneye götürdüm.Arabayı elimden geldiği kadar hızlı

sürüyordum.10 dakika kadar sonra hastaneye gelmiştik.Gece kucağımda, Güneş yanımda doktor arıyorduk.Hemsireler sedyeye aldılar Gecemi, ameliyathaneye aldılar onu.Kısa bir süre kendime gelemedim.Kendimi toparladığımda mahvolmuş ve dakikalar içinde çökmüş bir güneş gördüm.Ona destek olmalıydım Güneşin yanına gittim,ağlıyordu

"Güneş,sakin ve güçlü olmalısın.Hem gece bırakmaz bizi.Gece ne kadar güçlü bir kız en iyi sen biliyorsun. Ben yokken sen vardın onun yanında. Gece kolay kolay pes etmez. "

Güneş "Gece iyi olacak değil mi?"

"Evet gece çok iyi olacak"

Kafasını omzuma koydu.Yavaş yavaş saçlarını okşadım.10 dakika kadar sonra uykuya daldı.Ağlamaktan yorgun düşmüş olmalıydı.Ben güneş ile ilgilenirken bir ses yükseldi ameliyathaneden

"HASTAYI KAYBEDİYORUZ"

Ne dedi o?

Beynimin içinde tekrar tekrar yankılandı o cümle...

Hastayı kaybediyoruz...

Hastayı kaybediyoruz...

Hastayı kaybediyoruz...

Ne yani?Gece gerçekten bizi bırakmış mıydı?

İçeriden çıkan hemşireyi durdurdum soru sordum ama hiçbir cevap alamadım hemşire aynı hızla ilerlemeye devam etti. Kısa bir süre ses gelmedi içeriden.Hadi gece!Hadi!Yapabilirsin! Ve o ses duyuldu.

"HASTANIN KALBİ ATIYOR"

Ve evettt.Gece beni,bizi bırakmamıştı.

SAATLER SONRA

​​​​​​




​​​​GÜNEŞTEN

Uyandığımda hala Yankı'nın göğüsündeydim.Yankı uyandığımı fark edince gülümsedi.

"Günaydın matmazel"

"Günaydın.Gecenin durumu nasıl?İyi mi? Görebilir miyim? Uyanık mı?Odaya aldılar mı?"

Gibi pek çok soru sordum yankıya.Hepsinide cevapladı.

"Gecenin durumu iyi.Ama tedbir için birkaç gün yoğun bakımda kalması gerekiyormuş.Sadece camdan perdenin arasından görebilirsin.Tahminimce 2-3 gün içindede odaya alırlar."

Bir anlık sevinçle sarıldım Yankıya sarıldım.Oda sarıldı hiç yadırgamadı.

"Hadi görmeye gidelim.Camdan da olsa özledim birtanemi"

Başıyla onayladı beni.Yoğun bakıma geldiğimizde Gecemi gördüm.Rengi solmuştu,sanki birkaç saatte çökmüstü.Ama hala çok güzeldi benim ballı kurabiyem

_________________________________________

Umarım beğenirsiniz ilk kitabım olduğu için acemiyim.Kusuruma bakmayın lütfen.Begenirseniz oy vermeyi unutmayın sizleri seviyorum görüşmek üzereeee

​​​​​​​​​​​​