42. Bölüm Gerçek babam

Sabahın göründe güneşin tepeye yeni cıktığı saate karan Ali tarafından uyandırılırım ama gölzerimi zar zor açarken kara Ali'nin hazırlandıgını ve yüzünde endışe beni de hemen kendime getiriri

"Karan.." derim yerimde doğrularak karan Ali ise anımdan öperek bana sanki zar zor gülümseyerek "kalkman gerek masal hemen gitmemiz lazım" dediğidne beni daha da gerer "ne oldu sen neden hazırlandın" derim saten ağlamak için bahane arıyordum karan Ali yataktan kalkıp çekmeceyi açarak içinden bir silah çıkartır ben ise korkarak "karan o ne" derim karan Ali ise "geliyor gitmemiz gerek hemen" dediğin de yataktan kalkarım karan Ali ise benim korktugumu fark etiğinde silahı beline koyarak yanıma gelip ellerini yanağıma koyar ben ise "karan Ali.." diyerek gözlarim dolu şkilde gözlarina bakarım o ise bana korku dolu bakışlarla bakar "sakin ol bir şey olmayacak asla izin vermem" der "karan Ali ne olur" dedirim "baban yerimizi öğrenmiş gitmemiz gerek " der "iyi de saten konuşmayacak mıydım onunla bırakalım gelsin" derim o ise "o konuşmaya gelmiyor seni alamaya geliyor " der "ne .. " derim o ise benden ellerini çekmiş ve dolaba giderek bana elbise çıkarıyordu "ne karan Ali neden böyle bir şey yapsın" dediğimde elinde elbiseyle bana geli ve o güzel kahve rengi gözlarini bana dikarek tam gözlerimin içine bakıp "çünkü o öyle bir adam o adam seni benden almak için her şeyi yapar benim canımı yakmak için her şeyi yapar masal şimdi şu an burada beni yalnız bırakırsan ben ölürüm sen benim elim tutup babanın elini tutarsan ben nefessiz kalırım şimdi elimi tutup nefesime nefes olursak neyse beni durduramaz baban bile" dediğinde laflarına karşı donak kalmıştım ilk defa bana böyle bir şey sunmuştu ilk defa bana gerçek babamın ya da onu seçeceğimi söylemiştim tabii ki de onu seçecektim gerçekte babam ama kim olduğunu bilmediğim bir babamla seçmeyi asla düşünmezdim hele de benim canımdan çok sevdiğim adamın babasını öldürmüş bir babaysa peki neden onunla konuşmak görüşmek istiyordum çünkü onu tanımak istiyordum neden bunca saçmalığı yaptığını bilmek istiyordum ama asla babam olacağını bir gün ona sormayacaktım belki daha onunla konuştum İlk ve son kez olacaktı benden uzak durmasını söyleyecektim ama şimdi karan alinin bana böyle bir şey sunması beni şaşırtmış ve üzmüştü çünkü çok iyi biliyordu ki ben onu asla bir baba gibi görmediğimi nasıl bana böyle bir seçim yapacağını söyler tabii ki de onu seçecektim tabii ki de hayatımı seçecektim elini sıkıcı tutarak ve Bir elimi de yüzüme koyarak ona gülümserim "ben bu eli tuttum bir daha asla bırakmam" dediğimde bana gülümseyerek elbiseyi uzatır ve dudaklarıma yaklaşarak bir öpücük kondur sert kısa ama sulu bir öpücük ben ise öpücükten sonra cesaret alarak elimdeki elbiseyle banyoya doğru giderim ve nasıl giyeceğimi bilmez bir şekilde hızlıca giyinip çıkarım çıktığım anda zaten karan Ali beni kapının önünde bekliyordu kapıya doğru giderek telefonumu ve çantamı alırım kalan eşyalarımız var almaya ve hazırlamaya zamanım olmadığı için sadece dışarı çıktığım hazırladığım bir çanta duruyordu o da küçük bir çantaydı anlarsın her kadın dışarı çıktığında ihtiyaçları olan bir şey onu alarak arabanın yanına giderim Arabanın kapısını açtığımda bir sürü siyah büyük arabanın bu tarafa doğru geldiğini görürüm ve korku ile karan Ali'ye bakarım "bir şey yok güzelim bin de gidelim hadi" der

O sırada büyül arabadan bir adam inerek bana bakar yaşlı biriydi bana endişeli ve gülümseyerek bakıyordu gerçek babam da o anlamıştım o an kalbimde sesini duyduğumu ve heyecandan ile korkudan öleceğimi sanmıştım sonra yanına bir adam giderek kulağına bir şey fısıldar o sırada tam arabaya binerken "kızım" der adam belki de hayatımda duyduğum en güzel cümlelerden biri de kızım kelimesi çünkü öyle bir şeyle söylemişti ki gerçek ve hissederek Bir de onun söylemesi gibiydi daha önce duymadığım bir sesli söylemişti çok kez gerçek babam sandığım adamdan kızın kelimesi çok duydum ama asla gerçekçi söylemiyordu bu sefer gerçek babamla ilk defa kızım kelimesi duygulu ve gerçek bir şekilde çıkmıştı bir yanıma bakıp gözlerim dolsa da arabaya binip karan Ali'nin elini tutarım karan Ali ise bir süre bana bakar ve arabaya tam gaz vereceksiniz yol boyunca hiçbirimiz ağzımıza açmamıştık ara ara karan Ali. Bana baksada ben hiç ağzımı açmayarak yola bakıyordum o an yetkisinde kalmıştım gerçek babamı bu şekilde görmek istemiyordum kaçarak göçerek değil de severek isteyerek görmek istiyordu ama nedense bütün babalar bana aynı geliyordu vicdansız duygusuz sadece kendini düşünen ki eminim de gerçek babam da böyleydi benim sevmediğim yıllarca nefret ettiğim babam bildiğin adamdan bile beterdi birini öldürüyordu belki de birçok kişiyi acımadan canını almıştım peki neden arabadan ilk indiğinde sanki beni yıllarca bekliyormuş gibi kızın kelimesi o kadar güzel çıkmıştı ağzımdan kim bilir o ağızdan ne kötü sözler çıkmış bir adamdı neden bütün babaları hep aynı hep kötü görüyordum çünkü yaşadığım yer babalar tarafından prenses olmayan kızlarla büyümüş bir yerde ben hayatım boyunca hep babamın benim için ilk aşkım olmasını istiyordum benim de onun için bir prenses olmayı ama hiç olmamıştı hiç hissettirmemişti bana ve yaklaşık bundan 5-6 sene önce de ilk görüşte aşık oldum adamdan bekledim bu sevgiyi ilkinde umudumu kessem de karan Ali'den asla vazgeçmemiştim onu sevmekten ve ödülümü de almıştım karan Ali yi kazanmıştım onun aşkının onun kalbini onun nefesi olmuştum öyle güzel bir bakan adamla nasıl aşık olmayasın ki ben onun gözlerine aşık olmuştum ben onu kalbimin anahtarı olarak bilmiş ve görmüştüm birçok kız gibi ben de babamın benim için ilk aşkım olmasını isterdim ama artık gerek yok çünkü benim kalbim zaten dolu karşımdaki adam benim kalbimi açlıkla sevgiyle doldurmuştur Bir başkasına gerek yoktu.2