Bölüm 36. 'Bir yıl!'

Oy ve yorum. ♥︎♡

'Affı olmayacak sevgilere,

Tutuklu kalmıştık biz.'

♥︎•♥︎•♥︎

25 nisan cuma 2025 bir yıl sonra..

Zamanın alıp götürdüğü çok şey olmuştu, ama beni iyileştirme süresi göz açıp kapayıncaya kadardı. Nerden nereye geldiğimi bile anlayamamıştım hızla ilerleyen bir hayatım vardı. Savaşını verdiğim galibi olamadığım bir hayattı. Zordu günlerim ağır ağır geçerken vücuduma takılan yeni parçaya alışmaya çalışmıştım ilk zamanlarda zorlamış olsa da ilerledikçe alışmaya başlamıştım.

Her iki ayağım da bir iken eskiden olan aksamam artık yoktu iyiydim. Yada ben öyle sanıyordum, üç ay sonunda doktorun izni üzerine İstanbula gelmiştik. Birkaç fizik tedavi görmüştüm başlarda beni zorlasa da sonradan alışmıştım zorlu süreçte her daim yanımda Berzan vardı. Ona hiç bir zaman borcumu ödeyemeyecektim.

Üç ayın sonunda desteğimi bırakıp tek koltuklu bir değnek kullanmıştım. Bunu eskiden tedavi görürken de kullandığım için ilk günler garip gelse de yavaş yavaş alışmıştım. Altıncı ayım da doktorum artık desteksiz yürümem gerektiğini söylemişti. Ayağıma basmaya korktuğum için sarsaktı ve sanki yürümeyi bilmiyordum yıllarca parmak ucuna basınca bu hallerim normal geliyordu.

Sonra sonra baktıkça korkmam gerektiğini söylemişti. Ve bende fizikle beraber artık sağlam basmaya başlamıştım tüm korkularıma rağmen savaşmaktan vazgeçmemiştim. Zorlu hayatıma rağmen ayakta durmak bir tek Berzan sayesinde olmuştu... Eski aksamalarım kalmamıştı, tamamen iyi olmuştum çok şükür hayal ettiğimin bir gerçeği gün yüzündeydi.

Yasaklarım vardı, koşamayacaktım, zıplayamayacaktım. Hoş yetişkindim bunları yapmam saçma olurdu. Zararı olan her şeyin beni bulacağı bir gerçekken bu zorluklara rağmen başaracaktım. Sonunda bir yılım dolmuş doktora dahi gitmiştik ve artık kontrollerim senede bir çıkmıştı.

İstanbulda Berzan ile bir evde kalıyorduk ikimiz evde bana bir yardımcı daha tutmuştuk yaşı büyük olsa da Nesihe abla bana çok yardımcı olmuştu, ne kadar para için yapmış olsa da insanın içinde olan vicdanı bile yansırdı. Zaten çok fazla insanların eline kalmak istemediğim için yavaş yavaş bir çok şeyimi yapmaya başlamıştım.

Bugün İstanbul da son günümüzdü, artık yarın mardine dönüyorduk. Burnumda tütüyordu havası suyu ailemi de çok özlemiştim hele ki Rojbin, ve Şilan... Benim başka ailem yoktu ki onlardan başka tabi şimdi şimdi olan Berzan'ın ailesi de vardı. Garipti ama bu süre zaffınca çok kez aramışlardı beni benim öz ailemde daha çok sevmişlerdi..

Ne garipti yabancı bir aile seni daha çok önemsiyor, değer veriyor karşılıksız seviyor... Olması ilk defa bu kadar değer görmüştüm çok güzel bir histi. Bi yanım Berzan'ın eşi olduğum için sevmiş olmaları daha baskın gelse de insan aslında fark ederdi gerçek değeri gerçekten değer vermeseydiler. İstedikleri kadar oğullarıyla evli olayım hiç fark etmezdi.

Xate hanımda da bunu görmüştüm gerçekten Berzan'ın benimle evli olması onun gözüne çok batıyor bunu bakışları ile gösterdiği kadar iğneli sözleri de dahil olurdu. Tutupta kendisi aramazdı, arayan kişilerin bazen arkasından çıkar laf sokmak için her şekil kollardı.

Aynada yansıyan bedenimde gözlerim gezindikçe dolu dolu olup boğuklaşıyordu görüşüm. Derin bir nefes çektim üzerime giydiğim beyaz elbise bana yakışmıştı. Yerde bir olan ayağım hayatıma yeni başlangıçlar sunmuştu.

Derin bir nefes aldım hala topuklu giymem yasaktı. Ama kendim için beyaz bir babet giymiştim. Yavaşça aynama yansımamdan uzaklaştım hızla atan kalbimle kendimi sakinleştirmeye çalışarak dudaklarımın üzerine yerleşen tebessümle adımlarım ağır olsa da başımı sağa yatırdığım da saçlarım yüzümü kapatırken elim de aynı şekilde sağa ritmik bir şekilde oynatmıştım.

Kalçamın izin verdiği kadar kıvırarak aynadaki yansımama doğru ilerledim. Çok komik duruyordu aynaya yetişene kadar savrulan saçlarıma parmaklarımı geçirerek gözlerimin önünden çekip kalçalarımı bir kez daha sağ sol yapmıştım.

Aynanın yansımasından göz göze geldiğim kara harelerle hızla başımı açık olan kapıya çevirmiştim. "Devam et." Bu halim fazlasıyla eyleniyor gibiydi. Bunu hafif kıvrılmış dudaklarının mınzırlığından anlamıştım. Utanç içinde kızaran yanaklarımla aynadaki yansımama geri döndüm. "Biz çıkmıyor muyduk?" Dedim meraklı sesimle. Onun adım adım bana yaklaşmasını aynanın yansımasından izlemiştim.

İri bedeninden fırlamasına izin vermeyen beyaz bir gömlek giymişti. Garip bir şekilde bu adama beyaz yakışıyordu, kara harelerine nazaran beyaz gömlek çok uyumluydu. Esmer göğüsünde belirli yere kadar açtığı düğmelerden hafif tüyleri gözler önüne sererken bu ona ayrı bir hava katıyordu. Bedenimin tam arkasına durduğun da çenesini saçlarımın üzerine yerleştirmişti.

Bide uzun boyu yok muydu? 'Ah ayrı bir bayılıyorduk!' Haklı bir iç sesim vardı. "Çıkmasak mı?" Kaşlarını kaldırarak gözlerimin içine baktı. "Çıkmayıp ne yapacağız?" Hafif çatılmış yansımam aynadan gözüküyordu. Elini belime yerleştirdiğin de şu uzunca zaman için de anladığım bir şey varsa bu adamın dokunuşları beni fazlasıyla heyecanlandırıyordu.

Başlarda kendimi vücudumun tepkisi bana verilen ilaçlardan dolayı sanırdım. Garip bir şekilde çekiliyordum, sebebini bilmediğim bu gariplik çok hoştu. Ve ben kaçmak istesem de kaçamayacağım bir gerçeğe tutuklu kalmaya başlamıştım.

Bu duygunun bir adı yoktu bende, kabullenmek istemediğimden midir, bilinmez ama sanki kabullensem elimden kayıp gidecekmiş gibiydi. Hissettiğim duyguların bir tarifi vardı, adı üç harfliydi. Ama dile gelmesi o kadar ağır geliyordu ki! Daha önce yaşadığım gerçeği her defasında yüzüme çarpıyordu.

Evet korkuyordum içimde büyüttüğüm bu şeyden çok korkuyordum. Sanki dilimden dökülse yüreğim yerinden sökülecekti, bu yüzden lal olup kalmıştı. Susmak ve bu anın için de sonsuza dek yaşamak istiyordum mümkünatı yoktu belki, belki de kara hareler beni bir kez daha karanlığa hapsedecek diye korkuyordum...

"Aklında başka bir şey varsa, yapabiliriz. Karıcığım!" Cümlelerinin üstüne bastırdığında kendime gelerek hızla beni saran kolları arasından çıkmaya çalıştım. Gel gör ki bunu hissetmiş gibi beni daha sıkı tutmuş bedenimi kendine çevirmişti. "Berzan ağa!" Sesim kısık çıksa da ona duyurabildiğimi biliyordum. Başını hafifçe eydiğinde göğüsümü delip geçmek isteyen bir kalbim vardı. "Söyle karıcım!" Her bu cümleyi kullandığın da vücuduma yayılan heyecan titreyen bedenime hapis alıyordu.

Isınan bedenimle kendimi geri çekmek istesem de yüzüme doğru üflediği nefesi ile sertçe yutkundum. Bir hata yaparak alt dudağımı ısırdığım da kara hareleri kahve harelerimden ayrılmış ve dudaklarıma kaymıştı. Bir eli belimde bedenini bedenime iyice hapsetmişken tutulmuş gibi öylece gözlerinin içine bakıyordum.

Kalbimin hızını bile hesaba katamıyordum. Beynimin içinde savaşlar olurken kalbimin derdi bam başka bir savaşa girmişti, ya galip gelip kaybedecektik. Yada savaşıp kazanacaktık, garip bir savaşın ortasında kalıvermiştim.

Başını biraz daha eydiğin de dudakları dudaklarımın saliseliği kadar uzaklıktaydı. Nefesinin her defasında dudaklarımı delip geçtiğin de inip kalkan göğüsüm onun sert göğüsüne çarpıyordu. Daha fazla kendimi tutamadım ve heyecan için de atmaya devam eden kalbime inat dudaklarımı dolgun dudaklarına bastırdım.

Sanki oda bunu bekliyormuş gibi ağırca dudaklarını hareket ettirdiğinde elinin biri enseme yerleştirmiş çekilmeme izin vermemişti. Bir eli belime yerleşirken dikkat ederek biraz daha kendine yaklaştırdı. Kolları arasında onun hakimiyeti karşısında boynum kıldan ince olmuş gibi hareketlerine uyum sağlamaya çalışıyordum.

Bi anda dudakları dudaklarımın üzerinde nefeslenirken inip kalkan göğüsüm ona çarpıyordu. Onunda benden bir farkı yoktu. "Ölüm gibisin." Anlı anlıma yaslıyken bakışlarımı kara harelerine çevirdim. "Garip bir his gibi içim de büyüyor, her gün süründürüyorsun! Anlamını yitirmiş ölü kalbime bir can oluyorsun..." Sanki zaman ve mekan bizim için soyutlanmıştı.

Dolu gözlerimin ardından kalbinin güzel olduğu bu adamı hak etmek için ne yapmıştım. Sürülmek için yerinden oynayan yaşım onun dudakları arasında son bulmuştu, onun sevgisi beni canlı tutuyordu.

Birimiz sevgiyle dolu iken, birimiz sevginin rotasını kaybetmiş deli divaneydik...

♥︎•♥︎•♥︎

Ve bölüm sonu!

Berzan, Efnan?

Fikir ve düşünceleriniz nedir?

Geçikme için kusura bakmayın, yazmak gittikçe zorlaşıyor.

Finalisiz bir kitap bırakmam tek İKK için söz veremiyorum...

Neyse bir kitap daha yazacağım sonu Bike belli birkaç bölüm tamamlayınca atacağım ona da bakın mutlaka ♡♥︎

Allaha emanet ♥︎♡