9. Bölümden Küçük Bir Alıntı

Bazı anların bizim için durmasını ve ilerlememesini dilerdik bazen. Keşke derdin içinden, bir de keşke o anı tekrar ve tekrar yaşayayım diyerek gelirdi cümlenin devamı. İç çekerek yapamayacağın şeyleri dilediğini hisseden kalbin yavaş yavaş eski ritmine döner, heyecanın kırıntısını bile bulamazdın orada. Bir umut arar, her yere bakardın ama ardığını orada bulamazdın.

Hoca sınıfa girip herkesin sessizleşmesini sağlarken bunları hissediyordum içimde. Mavi gözlerinden kopan kahverengi gözlerim adeta üşüyordu, bir yabancı bakıyordu etrafına. İlk defa buraya gelmişim gibi yabancıydım bulunduğum yere. Bacaklarım, bedenimi buraya taşımamış gibiydi, ilerlediğim yola yabancıydım.

Onun olmadığı her yer yabancıydı bana.

Hislerimi bastırmaya çalıştım. Daha adını yeni öğrendiğim ve iki defa karşılaştığım birisine, içimde hiç de masum olmayan duygular besliyordum. Belki de bana yardım ediyor oluşu besliyordu içimde yeşeren bu duyguları. Gerçi, birçok kızın istediği kriterleri hem fiziksel olarak hem de karakter olarak üzerinde taşıyordu. Ellerimi birbirlerine kenetledim, ondan hoşlandıysam da şu an bunları düşünmenin ne yeriydi ne de zamanıydı. Sınava odaklanmalı, içimde kötü geçeceğini düşünen tarafı bastırmalı ve bu yükü üzerimden atmalıydım.