15.Yaşamak

Zümra dan

Bu defa beni oradan oraya sürüklemesine izin

veremezdim.

Babamın bu kadar sakin kalmasına tahammül

edemiyorum artik.

Bervan ağa, bu yaptiğım için asla beni affetmezdi

belki.

Ama ben kendimi kimsenin esiri olmadan yaşamak

istiyordum artık.

Bana istemeden sahip olan bir adamla

gidemezdim; kendimi celladıma teslim edemezdim.

Arkası bile bakmadan öfkeyle çekip gidince,

yüreğime dayanılmaz bir acı çöktů.

O bana hayatı zindan ederken, ben onun için hâlâ

üzüldüğüme öfkeleniyordum.

hata mı

Ah be Bervan, canimı alsa daha az yanardı,

ettim diye düşünmeye başlarken.

Mahmut amcamın oğlu Mervan'ın sesiyle kendime

geldim.

"Bir ağanin evini basmanın hesabını verecek

amca."

" Kes sesini Mervan. "

" Senin haddine mi benimle böyle konuşmak? Dul

olarak geldin, unutma, üç ay sonra evlenip gideceksin.

Bana bak, evime geldin, kafama silah dayadın;

bunların hesabını tek tek soracağım sana.

Mehmet Ağa ya hesabını sen kes ya da ben, bu

Aldanoğlu aşiretine yapacağım son iyilik.

" Ne diyorsun sen, Zümra? Tehdit mi ediyorsun

b.."

Daha lafı bile bitmeden, babamın yeğeninin

ayağına sıktiğını gördüm.

Tam o sirada amcam arabadan inip "Yapma ağam"

diye yalvardı. Eğer bir ağa silahı çekiyorsa, mutlaka

sonu öl...dür.

Babamın yıllardır ağalık yaptığı bu topraklarda en

gaddar ağa olduğunu bilmeyen yoktu.

Öz ablasını kaçtı diye kendi elleriyle boğmuş bir

ağaydı o.

Ama evlat acısı her şeyi alıp gitti ondan.

"Ağam dur, kurbanın olayım, yapma, bana da

yaşatma bu acıyi."

Senin oğlunun haddine mi benim yokluğumda

yaralanıp konağımı basmak?"

" Abi, kurbanın olayım, ben cezasını keserim,

ağam."

Benim kızimın kafasına silah dayamak, peki,

karşında Aldanoğlu'nun varisi olduğunu unutmuşa

benziyor.

O hanım ağa, Mahmut Hanim'a ağaya silah çekmek

öl..dür bu topraklarda.

Al, git pi...ni bu konu ve diğer olanlar meclise

taşınmasin; oğlunu da gözüm görmesin.

" Emrin başım üstündedir, ağam. Sen bana

evladımı bağışladın.

Babamın söyledikleriyle iyice olduğum yerde

donup kaldım.

Ne hanım Ağa'sı baba "

" Konu kapandı, bundan sonra Aldanoğlu şirketinin

başına geçeceksin. Bütün malımı üzerine geçirdim.

Artık sadece kızım değil, hanım ağasın. "

" Bütün malını vermek yerine biraz sevgi verseydin,

baba. Düşmanının koyuna sokmasaydın, sürgün

etmeseydin. Hayatımı karartmasaydın, keşke. "

" Bir daha kimsenin önünde diz çökme. Sen benim

kızımsın, bu da sana son sözüm. "

Her zaman olduğu gibi bütün sorularımdan

kaçmıştı.

Babamın ardı sıra ben de içeri girmiştim; annemin

bayıldiğıni tamamen unutmuştum.

Vurulduğumu sanıp bayılmıştı. Haline üzülsem mi,

yaşadıklarıma gülsem mi diye düşünmeye başladım.

Yirmi iki yıllik hayatım bana her gün zehir

oluyordu.

Canina yandığım, nasıl beni korumuştu ama,

nereden duydu ki acaba benim ağa kızı olduğumu?

Nereden öğrendiyse bunu da o şekilde öğrenmiş

olmalıydı.

Dizdar'dan

Ortada savaş alanına dönmüş, kardeşim

yapmaması gereken şeyler yapmıştı.

Karısı için ölümü göze almış, onu herkesten

korumak istemişti.

Ama Zümra yengem ona silah çekmişti.

Öfkesi kullandiğı arabaya yansıyordu. Ağzına ne

geliyorsa küfür ediyor, gaza köklüyordu.

" Madem seviyordun, ne halt etmeye gönderdin

kardeşim? "

Bu son şansıydı; beni reddetmenin bedelini ona

ödeticem.

Canını mı alacaksın? Yazık günah, ağam, sen onu

bıraktın.

" Kimin yanındasın, a....na koyim? "

Mazlumun yanındayım, ağam. Orada siksan niye

diye bile sormayacaktı."

" Ona ölüm kolay yoldur. Ben onu boşamadan

üzerine kuma getireceğim, Dizdar Ağa. Ölüm neymiş,

yaşarken öğrenecek."

Gözlerinde ne kadar kararlı olduğu okunuyordu.

"Yaparım" dediyse, yapacağını biliyordum; vazgeç

desem geçmeyecek, daha da hirslanacaktı.

Konuşmak için sakinleşmesini beklemekten başka

çare yok gibi gözüküyordu.

Dağ evine gideceğini sanırken ailemin yaşadiğı

yere geldik.

" Sen nereye, Bervan ağa? Bu öfke başına iş

açmasın, ben de geleyim seninle."

Öfkem değil, Aldanoğlu açtı zaten. Başıma iş Konağa gideceğim, kardeşim. Yeterince peşimden geldin, sağol. "

"Ne zaman istersen, ağam."