21. Kız Kaçırma

Dizdar'dan

Yüreğimde, aklımda da bir türlü çıkmıyordu boncuk

gözlü

Çarşıda büyük bir firça çekmiş Bervan Ağaya bile

kafa tutuşu

Ona daha çok bağlanmıştım, asi ve kibirliydi. Yillar

sonra kalbimin böyle atmasI

Hak etmediğim bir şeydi. Ondan uzak durmak

istedikçe daha da bağlanıyordum.

Onca olaydan sonra on defa bile zor görmüştüm

Aldanoğlu'nun asi avukatı Elif Aldanoğlu'nun

duruşu, tavrı hiçbir tanıdığım kadına

benzemiyordu.

Bir şekilde numarasını bulmuştum, günlerdir

aramak ve aramamak arasında gidip geliyordum.

Bu defa sevdiğim birinin beni istemesini

kaldıramazdım.

Karıma aşik olup istediğimde, sevdiği olduğunu

bilmiyordum.

Bir yıl boyunca ona da kendime de yaşadıklarımın

bedelini yıllardır ödüyorum.

Vicdanım peşimi bırakmıyordu, sevmenin bu kadar

acı olduğunu Yasmin de öğrenmiştim.

Bu defa aynı hatayı yapamayacaktım, sevdiği

olmadığından emin olacaktım.

Artık karar verdim, aramasam derdime derman

olmayacaktı hiçbir şeye.

Telefonu elime alıp aradım, birkaç kez çaldıktan sonra telefonu açtıi.

"Alo, kimsiniz?"

"Merhaba Elif Hanim."

"Merhaba, dinliyorum sizi."

"Ben Dizdar Bozdağlı."

"Numaramı nereden buldun acaba, sapık herif?"

"Avukata ihtiyacım vardı, sizin numaranızi verdiler.

Ayrica sapık lafını demeniz hoş değil, açıkçası."

"Gecenin birinde ararsanız sapık derim tabii ki,

buyurun sizi dinliyorum Dizdar Bey, konu nedir?"

"Evlenmek istiyorum avukat hanım."

"Evlendirme memuru muyum ben, Dizdar Bey?"

"Onun için evlendirme dairesine gidin ve beni

rahatsız etmeyin lütfen."

"Seninle gidelim evlendirme dairesine, geri çevirme

beni."

Karşıdan gelen gülme sesi, biraz olsun yüreğime

umut ışığı oldu.

"Kusura bakmayın Dizdar Bey, ben tanımadığım

biriyle evlenmem."

"Tanışalım o zaman, sevgilim ol Elif Aldanoğlu."

"Bakarız Dizdar Bey, eğer başka konu yoksa iyi

geceler size."

Bu defa hayır dememesi içimde çocuk gibi bir

coşku vardı, yerimde bile duramıyordum. Beni kendine

çeken şey neydi, neden oydu, nasıl bir sevdaydı bu?

_*_

Bervan'dan

Onu almadan bir kere daha kapısından

dönmüştüm.

Her geçen gün onsuzluk beni pişman ediyordu.

Yapmasaydım; git demeseydim keşke demelere

bile başladım.

Ben onsuz durmuyor, geceleri uyuyamıyordum

ama beni her seferinde kapısından kovuyordu.

Arslanoğlu aşiretinin ağası, kırk kiloluk kadına esir

olmuştu.

Varlığı dert, yokluğu zulümdür bana; gittiği günden

belli, kokusunun sindiği odadan çıkmak istemiyordum.

Kendime ağa olduğumu hatırlatıp, düşmanın kızını

unut demekten başka bir işe yaramıyordum.

Araba durmuştu, konağa gelmiştim; arabadan inip

içeri girdim.

Dayê sofrayı kudurmuş, beni bekliyordu; tek lokma

yiyecek iştah bile yoktu bende artik. Aldanoğlu yine

yapmıştı yapacağını.

" Nerede kaldın, kuremin?"

İşlerim uzadı, dayê; siz neden bu saate kadar

beklediniz? Yemeğinizi yeseydiniz."

Biz yedik, kuremin; bu senin için kuruldu.

Halandan haber geldi, gelip isteyin dedi Zilan'ı ."

Bir ağa, ağzından çıkan sözü yerine getirmek

zorundadır. Yaptıklarına pişman da olsam, Zümra'nın

artık bana dönmeyeceğine emindim.

" Birkaç hafta sonra gidip isteyelim, dayê. Sen hazırlığını yap, zamanı gelince gideriz."

" Doğru olan budur, kuremin."

Başımı aşağı yukari sallayıp odaya çıktım. Yakıp

yıkadığım odada hala kokusu geliyordu.

Düşman bildiğimin kZinı nikahıma alip bir de

sevdalanmıştim. Kendime öfkensem de elimden gelen

bir şey yoktu.

Zilan'ı karım olarak alıp üç ay sonra Zümra

Aldanoğlu'nu boşamaya karar verdim.

Kafamı yastiğa koyup uyumak üzeriyken çalan

telefonla gözümü açtım.

Arayan Dizdar'dı. Bu saatte aradığında hayra

alamet değildi.

"Hayırdır kardeşim, bu saatte ne oldu?"

Saati boş ver, Bervan Ağa. Kalk, hazırlan; Mahmut

Aldanoğulları'nın konağını basmaya gidiyoruz."

" Ne olduğunu söyle önce, ne işleri olur sizlerle?"

"Abimin kızı kocaya kaçmış. Senin karınin ailesi

olduğuna göre sen de bizimle gel."

" Hangi cesaretle Bozdağlıların kızını kaçırır?"

Biri bitmeden bir dert çıkıyordu başımıza.