34. Zülüm

Zilan'dan

Bervan'ın gözünde Zümra'nın yerini almayı

düşünmek, içimde karmaşık duygular uyandırıyordu.

Onun dönüşünü engellemek, aşiretteki dengeleri

değiştirebilir, benim için yeni bir yol açabilirdi. Ancak

bunun bedeli ne olurdu?

Bu düşünceler zihnimde dolaşırken, Bervan'ın

gözünde kendi yerimi nasıl sağlamlaştıracağımı

hesaplamaya başladım.

Görevlerimi kusursuz yerine getirip, onun güvenini

kazanmak zorundaydım. Ama tüm bunlar yetmezse?

Zümra konağa dönerse, bana biçilen rol yine gölgede

mi kalacaktı?

Zümra'nın dönüşüyle tüm dengelerin yeniden

kurulacağını biliyordum. Konağın içinde Bervan'ın

desteğini kaybetmek, beni bir kez daha Zümra'nın

gölgesinde bırkabilirdi.

O yüzden, onun dönmesini engellemenin yollarını

düşünmek, aklıma en mantıklı çözüm gibi geliyordu.

Aşiretteki yerimi sağlamlaştırmak için sadece daha

fazla sorumluluk almak yetmezdi; Bervan'ın gözünde

değerimi artırmak, onun güvenini kazanmak

zorundaydım.

Bunu yapabilmek için ne gerekiyorsa, yapmaya

hazırdım. Fakat aklımdaki bu planın beni nereye

sürükleyeceğini, içimdeki boşluğu doldurup

doldurmayacağını kestiremiyordum.

Bu düşünceler arasında kaybolurken, her şeyin sadece Zümra'nın dönüşüne bağlı olmadığı gerçeğiyle

yüzleştim. Asıl mesele, Bervan'ın bana nasıl baktığını.

Zümra dönse bile, onun yanında mı olacaktım

yoksa arka planda kalmaya devam mı edecektim?

Zümra'ya olan bağI, aşiretin gözünde onun

konumunu sarsılmaz kılıyordu. Ama ya ben? Benim

yerim nerede olacaktı?

Kendimi, Zümra'nın boşluğunu doldurmaya hazır

hissetmek bir yana, bunun için yeterli olup olmadığımı

sorgulamaya başlamıştım.

Eğer Bervan'ı kendime çekmeyi başarabilirsem,

Zümra ne kadar güçlü olursa olsun, konağa dönmesinin

bir anlamı kalmazdı.

Aşiretin yeni düzeninde, Bervan'ın yanında sadece

ben olabilirdim. Ancak bu hedefe ulaşmak için ne kadar

ileri gitmeye hazırdım?

Bervan Ağa'nın günlerdir konağa gelmemesi,

kafamdaki planı uygulamaya başlamak için bana yeterli

zamanı tanımıştı.

Sessizlik ve onun yokluğunda, düşündüğüm her

dikkatlice attım. Artık geri dönülmez bir yola

girmiştim ve attığım her adım, beni hedefime biraz

daha yaklaştırıyordu.

Konağın içinde adımlarım yankılanırken, planımın

her detayı aklımdan bir film şeridi gibi geçiyordu.

Herkesin gözünden kaçırdığım ufak hamleler, zamanla

büyük bir fark yaratacaktı.

Bervan Ağa'nın dönüşüne kadar her şey tam

yerinde olmalıydı. Sessizlik ve yalnızlık bana güç veriyordu; çünkü onun yokluğu, aslında benim en büyük

fırsatımdı.

Konağın diğer tarafında, odaların birinde

sakladığım küçük sırlarım vardı. Kimse farkında değildi,

herkes kendi telaşındaydı.

Ama ben, bu telaşın içinde kendi yolumu

çiziyordum. Gözlerimi pencereden dışarı çevirdim,

uzaklardan gelen bir rüzgar esiyordu.

Rüzgarın serinliği yüzüme vururken, içimdeki

heyecanı bastırmaya çalıştığım. Her şeyin kusursuz

gitmesi gerekiyordu.

Bu noktada hata yapmaya yer yoktu. Bervan

Ağa'nın ne zaman döneceğini bilmiyordum ama onun

gelmeden önce planımın son aşamasına geçmek

zorundaydım. Her şey kontrolüm altındaydı.

Sessizce konağın alt katına indim. Karanlık köşeler,

beni olduğum gibi saklıyordu. Günlerdir hazırladığım

detayları gözden geçirdim, içimde hafif bir huzursuzluk

kıpırtısı vardı.

Ama bu huzursuzluk beni yolumdan çeviremezdi.

Elimle kapının tokmağını kavradım, bir an duraksadım.

0 an, geçmişin ağırlığı ve geleceğin belirsizliği

omuzlarımda hissettim. Ama geri adım atmak mümkün

değildi artık.

Kapıyı açtım ve son hazırlıkları yapmaya başladım.

Konağın derinliklerinde saklanan o gizli odanın varlığını

bilen biriyle karşı karşıya kalmak, kalbimi hızlı çarptırdı.

Karanlık bir köşeden çıkan figür, yüzünde gizemli

bir gülümseme ile bana baktı. içimde bir anlık korku belirdi, ama bu kişi kimdi?

"Ne istiyorsun?"

sesimdeki titremeyi bastırmaya çalışarak. O,

gözlerini derinlere daldırdı ve içten bir sesle.

"Bu konakta her şey göründüğü gibi değil, bazı

sırlar açığa çıkmak için bekliyor."

Gizli odanın neyi sakladığını merak ederken, içimde

bir gerilim oluştu. Oraya gitmem gerekebilirdi, ama

bunun bedeli ne olacaktı?

Konağın karanlığında, o kişinin sert sesi yankılandı.

"Sen hanım ağa olacaksan, ben de ağa olacağım.

Zilan, Bervan'ı öldürüp seni nikahıma almamı

istiyorsan, benim çocuğuma hamile kalacaksın."

Bu sözler, içimde bir soğuk rüzgar gibi estikçe,

nefesimi kesti. Gözlerimi ona dikerek,

"Bunu nasıl düşünebilirsin?,"

sesim sarsıla da kararlılığımı korumaya çalıştım.

O gülümseyerek,

"Güç ve iktidar için her şey mubah, Zilan. Seninle

birlikte olduğumda aşiretin tüm gücünü kazanacağım.

Ama bunun için beni takip etmelisin,"

Bu tehdit ve vaadler arasında bir çıkmazda

hissettim kendimi. Bervan'a olan bağlılığım ve

Zümra'nın geleceği aklımı karıştırıyordu.

içimdeki ses, ne yapmam gerektiğini söylemekten

kaçınıyordu. Ama bu kişiyle işbirliği yapmak, yalnızca

daha büyük bir tehlikenin kapısını aralamak olacaktı.

Ama ben tehlikeyi seven biriydim; söylediği şey

hoşuma gitmişti. İçimdeki karanlık bir kıvılcım,

karşı bir çekim oluşturuyordu.

"Yani, beni gerçekten istediğini düşünüyorsun,"

"Eğer bunu istiyorsan, Bervan'ın ortadan kalkması

gerek. Ama bunun için ne yapman gerektiğini biliyor

musun?"

"Elbette, Zilan. Zümra'yı da düşünmne gerek yok;

O da karnındaki piçte yok olucak ben seni istiyorum o

yüzden. Bu işte bana yardımcı olursan, ikimiz de

istediğimiz güce ulaşabiliriz."

içimde bir isyan duygusu kabardı. Bervan'a olan

bağlılığımı bir kenara bırakmak zorundaydım. Yavaş

yavaş, beni karanlık bir geleceğe sürükleyen bu teklifi

kabullenmeye hazırdım.

"Tamam, "Bervan'in sonunu getireceğiz. Ama

bunun riskleri olduğunu unutmamalısın."

0, gülümseyerek yanıtladı,

"Risk her zaman vardır, Zilan. Ama zaferin tadı, her

şeye bedel."

Bütün düşüncelerden sıyrılıp kendimi ona teslim

ettim. O an, kalbimdeki korku ve tereddüt yerini güçlü

bir kararlılığı bıraktı.

Gözlerimi kapattım ve onun sözlerinin etkisi altında

kaybolmaya başladım. İkimizin arasında yükselen

gerilim, sanki beni sarhoş eden bir büyü

gibiydi.

"Beni takip et,"

Sesindeki alaycı tanıyı hissederek. Onun arkasında

yürüdüm, konak boyunca ilerlerken içimde bir ateş

yanmaya başlamıştı.

Konağın derinliklerine doğru ilerlerken, karanlık

düşünceler içimi kemirmeye başladı ama bu yeni

yolculuğun getireceği olanaklar beni çekiyordu.

Bervan'a karşı duyduğum sadakat, yerini bu

tehlikeli oyunun vaatlerine bırakmıştı. Belki de bu

karanlık yolda ilerlemek, beni gerçekten

özgürleştirecekti.

Oda içinde oda olduğunu bilmiyordum. içeri

girdiğimde beni karşılayan büyük bir yatak vardı. 0 an,

içimdeki merakla birlikte bir anlık huzursuzluk belirdi.

Fakat daha fazla düşünmeme fırsat kalmadan,

kolumdan tuttuğu gibi yatağa savurdu beni.

Vücudum yatağın yumuşaklığına çarparken, kalbim

hızla çarpmaya başladı. Yüzümdeki şaşkınlıkla

gözlerime baktı; kararlılığı ve arzusu onun yüzünde

belirgindi.

"Bunu istemediğini biliyorum, ama bu oyunun

kuralı bu,"

Sesi sert ama bir o kadar da çekiciydi,

gözlerimi onun gözlerinden ayırmadım. içimdeki

savaş devam ediyordu;

bir yandan bu duruma karşı koymak isterken, diğer

yandan onun büyüsüne kapılmanın verdiği çekim beni

etkiliyordu.

"Ona karşı durmak zorundayım,"

ama sesimdeki tereddüt bunu pek inandırıcı

kılmadı.

"Bervan'ın sonunu getireceğiz, ama önce bunu

anlaman lazım: Güç, yalnızca teslim olmakla elde

edilir."

0 an, kararımın sonuçlarını tam olarak

kavrayamadan, içimdeki karanlıkla isteğin daha da

güçlendiğini hissettim.

Beni yatağın üzerine savurduktan sonra, o da

yanımda durdu. Gözlerinde bir meydan okuma vardı.

"Hayatını değiştirmek için bir adım atmalısın,

Zilan,"

Sesi, bir yandan güven verici, diğer yandan

tehditkar bir ton taşıyordu.

Düşüncelerim karmaşık bir şekilde dolaşırken,

ruhumda bir değişim yaşanıyordu.

Kendi seçimlerimle Bervan'ın dünyasına son

vermek, beni özgür kılabilir miydi? Beni yönlendiren

karanlık düşünceler, içimdeki tereddütü giderek

alevlendirdiyordu.

Yavaşça, "Eğer bu yolda ilerleyeceksem, tamamen

teslim olmalıyım,"

ve buna kendimi hazırlamaya çalıştım.

0, bu sözlerime karşılık gülümsedi.

"işte bu! Duygularını serbest bırak. Şimdi bana

güven ve beni izle."

O an, onun yanında olmakla beraber, kendi içsel

savaşımı kazanma isteğim, arzuladığımız güce ulaşma

tutkumla birleşmişti.

Kendimi ona daha da kaptırırken, elini belime

koydu ve yaklaşarak,

"Bervan'ın geleceği tehlikede. Ama biz, birlikte

güçlü olabiliriz,"

Gözlerimde beliren kararlılık, bu karanlık

anlaşmanın içinde kaybolmama neden oldu.

Tam o an, içimdeki isyanla karışık bir tatmin

duygusu hissettim. Artık geri dönüş yoktu;

Bervan'a karşı bir plan yapmaya başlamıştık ve bu

yolda ilerlemek için her şeyi göze almıştım.

"Ne yapmam gerekiyor?"

diye sordum, kararlılığımın sınırlarını zorlayarak.

"öncelikle, Bervan'a olan bağlılığını sorgulamalısın.

Ona karşı olan duygularını bastır, ve beni dinle,"

O an, onun sözleri bende yankılandı; bu yeni yolda

ilerlemek için tüm engelleri aşmam gerektiğini anladım.

O an, odayı saran gerilim ve arzu, beni ele

geçirmeye başladı. İçimdeki karmaşık duygular, ona

karşı duyduğum çekimi daha da artırıyordu.

Gözlerimiz birbirine kenetlendiğinde, kalbimin hızla

çarptığını hissettim.

Yavaşça yanımda beliren bu karanlık figür,

parmaklarını belime koyarak beni kendine çekti.

"Bunu yapmalısın, Zilan. Gücün ve iktidarın

kapıları, yalnızca arzu ile açılır,"

O an, içimdeki isyanla karışık bir arzu patladı.

Duygularımın ve düşüncelerimin karmaşası içinde kaybolmuşken, kendimi ona teslim etmem gerektiğini

anladım.

O an, aramızdaki gerilim bir kıvılcım gibi alevlendi

ve kendimi onun kollarında buldum.

Gözlerimdeki belirsizlik yerini kararlılığı bıraktı.

Onunla bir bütün olmak, Bervan'a karşı bir adım

atmanın yolu olabilirdi.

"Ne gerekiyorsa yapacağım,"

sesimdeki cesaretle.

0, yüzünde bir gülümsemeyle yaklaştı ve dudağını

benimkine bıraktı. O an, tüm düşüncelerimin dışına

çıkıp yalnızca bu anın tadını çıkarmaya başladım.

Karanlık arzular ve geçmişin zincirleri ardımda

kalırken, yeni bir geleceğe adım atmak üzereydim.

Kollarında kaybolurken, düşüncelerim silikleşti ve

yalnızca anın tadını çıkarmaya odaklandım. Beni etkisi

altına alan tutkuyla, her şey yavaş yavaş

bulanıklaşmaya başladı.

0, bedenimi sarmalayan bir ateş gibi, içimdeki tüm

karanlık hisleri alevlendiriyordu.

Yavaşça, parmaklarını omuzlarıma yerleştirerek,

beni kendine çekti. Derin bir nefes alarak, ona karşı

koymadım;

bunun yerine, hissettiklerimin derinliğine dalmaya

karar verdim. Gözlerimdeki korku yerini, içimdeki

arzuya bıraktı.

"Ona karşı bir şeyler yapmalıyız, Zilan," dedi,

gözlerindeki yoğunluk beni daha da etkiliyordu.

"Bervan'a yaklaşmalısın, her adımında ona karşı

güvenini sarsmalısın."

Bu sözler, beni daha da hirslı hale getirdi.

"Evet, onu zayıflatmalıyım. Ama bunu seninle

yapacağım,"

kararlıliğınmi pekiştirerek.

0, yanımdan kalkmadan, bana daha da yaklaştı ve

tekrar dudaklarıimı yakaladı. Duygularımın yoğunluğu

içinde kaybolmuşken, aramızda oluşan bağ beni iyice

sarhoş etti.

Bu ilişki, sadece bir arzu değil, aynı zamanda

planlarımıza giden yolda bir güç kaynağı olacaktı.

"Bu gece, her şey değişecek,"

"Bervan'in güvenini kazanırken, ona karşı olan

duygularımızı bir silah gibi kullanmalıyız."

Bunu anlamıştım; birlikte olmanın gücü,

planlarımıza yön verecek ve bizleri yeni bir geleceğe

taşıyacaktı.

Kendimi ona daha da kaptırdım, o anın tadını

çıkarırken, zihnimde Bervan'a karşı stratejiler

tasarlamaya başladım.

Bu gece, SIradan bir gece olmayacaktı; hem

aramızdaki bağı güçlendirirken, hem de gelecekteki

zaferimize ilk adımımızı atacaktık.

Yatakta kaybolmuşken, aramızdaki gerilim daha da

yoğunlaştı. Her bir dokunuşu, vücudumda alevler

yaratıyordu.

Duygularım, karşı konulmaz bir tutku haline dönüşmüştü. Onun sicak nefesi, boynumda gezinirken,

içimdeki tüm korkular yavaşça silinmeye başladı.

Ellerim, onun beline sarılırken, onu kendime

çekmek için daha da kuvvetli bir şekilde hareket ettim.

Gözlerimiz birleştiğinde, aramızdaki çekim her

şeyin ötesindeydi. O an, zihnimdeki tüm düşünceler

kayboldu ve sadece ikimizin arasında yükselen arzunun

etkisi altında kaldım.

Yavaşça, parmaklaryla vücudumda gezindi. He

dokunuşu, beni derin bir sarhoşluğa sürüklüyordu.

Sırtimi geriye yaslarken, ondan gelen sicakliğı

hissetmek, beni daha da sersemletti. Aramızdaki

mesafe yok oldu; bedenlerimiz birbiriyle uyumlu bir

dansa başladı.

0, bana yaklaştığında, dudaklarımız buluştu. ilk

başta hafif bir temasla başlayan öpüşme, kısa sürede

tutkulu bir hal aldı. Kalbimin hizla çarptiğını hissettim;

bu, hem korkutucu hem de büyüleyiciydi. Aklımda

Bervan'a karşı kurduğumuz planlar olsa da, o an her

şeyin önünde duruyordu.

0, parmaklarını saçlarımda dolaştırırken, içimdeki

tüm hislerin yükseldiğini hissettim. Gözlerimi kapatıp

ona teslim oldum;

bedenim onun dokunuşlarına tepki veriyor,

aramızdaki bağın güçlenmesine neden oluyordu. Her

anı daha yoğun yaşıyor, tutkularımızın derinliklerine

dalıyordum.

Zamanın nasıl geçtiğini anlayamadım; yalnızca

ikimiz vardık, birbirimizin sıcaklığında kaybolmuş

halde.

Her nefes alıişverişimizde, aramızdaki bağı daha da

güçlendiren bir enerji hissediyordum. Geleceğe dair

belirsizlikler ve kaygılar, yerini bu yeni arzulara bıraktı.

Böylece, her ikimiz de bu karanlık yolda ilerlemeye

hazırdık. Bu birliktelik, sadece bir anlık tatmin değil,

aynı zamanda gelecekteki planlarımızın temel taşını

oluşturuyordu.

İkimizin de amacı, Bervan'a karşı bir güç elde

etmekti ve bu an, o yolda atılmış önemli bir adım

olmuştu.

Artık benim kadınımsın zilan bekaretini ben aldım

şimdi odadan çık kanlı bezi de al unutma Bervan'ın

koynuna girdiğin de o seni bozmuş gibi plan yap"

O an, söylediği kelimeler ruhuma bir hançer gibi

saplandı.

"Artık benim kadımsın, Zilan. Bekaretini ben

aldım,"

derken sesi, bir yandan zaferle dolup taşarken,

diğer yandan içimdeki karanlık düşünceleri besliyordu.

Gözlerindeki ışıltı, bu anın yalnızca bir başlangıç

olduğunu işaret ediyordu.

*

Zümra' dan

Bervan'ın Zilan'dan çocuk yapacağım demesi,

içimde derin bir yaraya sebep oldu adeta zulüm gibiydi.

Kalbim, yerinden fırlayacakmış gibi çarpıyordu;

Bu, bir tehdit değil, bir ihanet gibiydi. Onun

gözlerinde, Zilan'a duyduğu sevgi ve bağlılıkla birlikte,

benim varlığımı nasıl görmüştü? Beni, sadece bir

sorumluluk olarak mı düşünüyordu?

Söylediği şeyle yüzüne indirdiğim tokat, odada

yankılandı. Sesin yankısı, içimdeki öfkenin dışa vurumu

gibiydi; sanki tüm duygularım bir anda dışa fırlamıştı.

Bervan'ın gözlerindeki şok ifadesi, beni bir anlığına

duraksattı. Ama bu an, benim içimdeki yangını

söndüremedi.

Kendi içimdeki çatışmayı, onun yüzüne vurduğum

o tokatla ifade etmekten başka çarem yoktu.

"Zümra karnındakine dua et yoksa burda ölün

çıkardı"

" Değil sen senin sülalen gelse hiç bir şey yapamaz

artık bana şimdi defol burdan"

Bervan ağa odadan çıktıktan sonra, kapının

ardında bıraktığı sessizlik içinde kayboldum.

Yüzümdeki öfke soğuyordu, ama içimdeki acı hâlâ taze

kalmıştı.

Tokat'ın yankısı hâlâ kulaklarımda çınlıyordu;

sadece fiziksel bir darbe değil, aynı zamanda kalbime

indirilmiş bir darbe gibiydi.

Gözlerim, boş duvara dikilmişken, düşüncelerim

birbirine karışıyordu. Bervan'in söyledikleri, benim

içimdeki savaşın alevini daha da körüklüyordu.

Onun Zilan'dan çocuk yapma isteği, sadece bir

niyet değil; benim kimliğime, onuruma ve aşiretimizin değerlerine bir saldırydı.

İçimdeki mücadele, artık yalnızca onunla değil,

kendi içsel kimliğimle de ilgiliydi.

Odanın dört duvarı, beni boğuyor gibiydi. Her şey

ağırlaşmıştı; duvarlar üzerime gelirken, nefes almakta

zorlanıyordum.

Bervan'ın ardında bıraktığı sessizlik, beni kendi

düşüncelerime baş başa bırakmıştı

Kendimi toparlayıp odadan çıktım. KapIda dut

Şahin'e döndüm. Onun gözlerindeki merak ve endişe,

içimdeki kararsızlığı daha da derinleştiriyordu. Şahin,

her zaman benim yanımda olan biriydi.

"Hanım ağam iyimisiniz?"

" Şahin bana avukat ayarlayın Elif olmasın başka

bir avukat istiyorum ayrıca ne yapıp edin Mervan' ı

bulun "

" Emrin başım üstündedir hanım ağam "

Şahin'e söyleyeceklerimi söyledikten sonra

hastaneden çıkıp arabaya bindim. Yol boyunca aklımda

sadece ablamın bıraktığı emaneti düşünüyordum.

Onun ne kadar değerli olduğunu biliyordum; bu

sadece fiziksel bir nesne değil, aynı zamanda ailemin

geçmişine ve ona duyduğum sevgiye dair bir parçaydı.

Hızla geçip giden manzaralar, düşüncelerimi daha

da derinleştiriyordu. Abla, her zaman güçlü duruşuyla

bilinen biriydi;

şimdi onun emanetiyle birlikte onun mirasını

taşımanın yükü üzerimde ağır bir baskı oluşturuyordu.

Yolda ilerlerken, onun sesi kulaklarımda

yankılanıyordu:

"Bunu doğru bir şekilde taşımalısın."

Ne demek istediğini biliyordum, ama bunun nasıl

olacağını bilemiyordum. içimde bir kararsızlık vardı;

acaba bu emaneti gerçekten hakkıyla taşıyabilecek

miydim. ?