4.Gerdek

Zümra' dan

İmam nikahı kıydı, mal mülk yerine hakkım olan talak hakkını almıştım.

Ne kadar olmaz dese de Bervan Ağa, kararlı olduğumu ve vazgeçmeyeceğimi görünce kabul etmek zorunda kaldı.

Hayat beni oradan oraya sürgün ederken şimdi de Bervan Ağanın sürgünü olmuştum.

Yaşadıklarım, bundan sonra yaşayacaklarımın yanında hiçbir şeydi.

Oda da bir başıma kaldığım zaman ne olacağını düşünerek korkarken dışarıda akbaba sürüsü beklerken ne yapacağımı bilmiyordum.

Bana dokunmasını, yanımda olmasını istemiyordum. Göz yaşlarım sel olurken, korkudan titrerken Bervan odaya girdi.

"Soyun, soysuzun kızı."

"Bana dokunma lütfen yapma bunu."

"Soyun, dedim, sana bir daha söylemem."

"Öldür beni, daha iyi dağ ayısı," dedim.

Dediğim yapacağım, Aldanoğlu diye boğazımı sıktı. Nefesi kesilmem umurumda bile değildi. onu ne kadar istemediğimi söylesem de canımın yanmasını umursamadan bekaretimi almış dışarıda bekleyen halasına vermişti.

Canım yandığını iliklerime kadar hissetmiştim. Dışarı zılgıtlarla inlerken o, acımadan defalarca bedenime hasar bırakmıştı.

İşte o an ölmek kurtuluştu benim için. Banyoya girmiş, saatlerce çıkamamıştım.

"Çık oradan, Aldanoğlu! Kapıyı kırdırma bana" diye seslenmesiyle kendimi toparlayıp banyodan çıktım, karşısına geçip,

"Hayırdır Bervan Ağa, yine mi bana sahip olmak istiyorsun? Ya da şöyle söyleyeyim, yine mi bana dokunacaksın, Ağa?"

"HADDİNİ BİL!"

"Bilmesem ne yaparsın, Ağa? Canımı mı alırsın, yoksa işkence mi edersin?

Bundan sonra yapacaklarının hiçbiri canımı bu kadar yakmaz Bervan Ağa."