Giriş

Yazıcının yazdığı kağıdı bekliyordum bittiğinde elime kağıdı alıp bir göz attım. Maddeler tam da ikimizin istediği gibiydi artık boşanmamıza sorun çıkartacak bir şey yoktu. O kadınla boşanmak için uzun zamandır düşünüyordum beklemenin anlamı olmadığı için hızlıca sözleşme hazırladım o da boşanmayı bekliyordu sadece ilk adımı ben atacaktım.

Boşanma kağıdına son kez bakıp onun odasına yürümeye başladım bir kaç senedir ayrı odalarda kalıyorduk aslında ilk başta bu teklifi o bana sundu işler yüzünden odada tek çalışmak istediğini söylemişti ben de onu zorlamamak için kabul etmiştim fakat bunun dediğine inanmamıştım fakat bir zamandan sonra bana karşı bir his olmadığını anlamıştım bende ona dair hiçbir hissim kalmamıştı artık benim için yabancıdan bir farkı yoktu.

Hayatımı paylaştığım kadın ile sadece bir imza üzerine evliydik. Hala bu olanlara inanamıyorum o nasıl benden bu kadar uzak kalabilmişti ben onu o kadar özleyebilirken, her gece onu düşünüyordum ben onu o kadar sevmişken neden ayrıyız?neden birlikte değiliz? O da beni sevmişti birbirimize aşık olup evlenmiştik fakat meğerse aşık değilmişiz ya da artık aşık değildi. Ben her ne kadar ona yaklaşsam da benden de o kadar uzaklaşıyordu bende aynı şekilde ondan uzaklaşıyordum.

Elim kapı kulpuna değdiği zaman derin nefes aldım muhtemelen yine kavga edip bu evi terkedecektim ve bir daha buraya dönmemeyi planladım. Eşyalarımı önceden toplamıştım kağıdı ona verdikten sonra bu şehirden sessizce gidecektim.

Farklı bir planlarım vardı onunla boşanana kadar Türkiye'de kalacaktım işlemler bittikten sonra yurt dışına gitmeyi, hayatımı orada devam etmeyi düşünüyordum. Fransa da küçük bir şirketimiz var oranın başına geçip büyütmeye çalışacaktım. Ablam ile bana ait bir markamız vardı gençken kendimize iş kurup büyütmeye devam etmiştik şuan ki şirketi babama bırakacaktım ablamın şirketin başına geçmesini çok istesemde onun da sorunları vardı. O da benim gibi yanlış evlilik yapmıştı ama onun farketmesi çok geç olmuştu çocuğu vardı fakat çocuğu olmasına rağmen o heriften boşanmaya çabalıyordu. Bir ne kadar Ablama üzülsem de bir o kadar da ablamla gurur duyuyordum. Çabalıyordu güzel bir hayat için, o herifle ancak bir cehennem gibi hayat olurdu.

Kapıyı tıklatıp içeriye hızlıca girdim artık bu saçma duygudan hızlıca kurtulmalıydım. İçeriye bi göz attım ve onun pencerenin pervazına yaslanıp dışarıyı izlediğini farkettim. Ona doğru yaklaşmaya başladım ilk olarak nasıl konuşmaya başlayacağımı bilmiyordum. Zaten bunun hiçbir önemi yoktu o da bekliyordu bunu ve istemsizce dudaklarımdan onun ismi döküldü.

"Bade"

Bana doğru döndü onun ormanı andıran kahverengi gözleri ile denizi andıran mavi gözlerimle buluştu. Bi dakika o ağlamışmıydı ama daha ona söylememiştim merak ettim doğrusu bu duygusuz kadın niye ağlamıştı fakat sebebini ona sormayacaktım acımamam lazım, artık bu kadından uzaklaşmak istiyordum.

"Ayaz"

İsmim duyuldu bu odada. Onu beklemeden hemen konuşmaya başladım.

"Bade artık bunu bitirmeye ge..."sözümü kesip bana bakmaya devam ederek bombayı patlattı.

"Hamileyim"

-------------------------------------------------------------------------------------

Selam herkese

bu birinci bölüm olduğu için fazla düşünce kattım

ama diğer bölümlerde daha fazla konuşma yer alınacak

umarım beğenirsiniz hikayemiz şimdi başlıyor

Herkese keyifli okumalar