Umut

Selamlarr

Nasılsınız?

2025 in ilk bölümüü

Keyifli okumalar.

Sevgiyle kalın.

💌

Yazarın anlatımıyla.

Sişeyi masaya bıraktı, savaş Zemheri ardından da usul adımlarla koltuğa oturup tam önünde oturan sertere baktı.

"Tekrarla." Dediğinde Serter elindeki sudan bir yudum alıp orta masaya koydu ve dik konumuna geçti.

"Kızımdan, Leyla'dan uzak durmanızı istiyorum." Dediğinde Savaş kafasını yana yatırdı ve yüzünde alaycıl bir ifade yerleşti.

"Yeni mi aklın başına geldi, Serter yoksa Oğlum'un rüzgarı mı esti sana?" Dediğinde Serter yerinde hoşnutsuzca kıpırdaştı. Asıl nedeni ikisi de çok iyi biliyordu.

Eflah.

Eflah çoğu insanın yanında olmasını isteyeceği, karşısında olmasından da kaçınacağı biriydi. Yanında olan herkese öyle bir değer verirdi ki onları üzen kişi, Eflah'ın yanında olmayı dilerdi.

"Leyla, o benim kızım sonuç olarak." Serterin cümlesinden sonra, Savaş kafasını salladı ve boğazını temizledi. "Bundan bir hafta önce kızın değil miyidi?"

"Her neyse işte."

"Serter Durulay, Eflah'ın karşında ve benim yanımda olduğun zamanlar yaşama olanağın yüzde 25 iken şu an eksilere düşünüyorsun. Aynı zamanda Leyla'nınkini de." Bir yudum aldı, alkolden sonra Serterin konuşmasını bekledi.

"Leyla'ya zara veremezsin."

"Neden? Zamanında sen vermedin mi?" Dediğinde Serterin boğazı acıdı sanki konuşmadı. Evet vermişti, ruhunda büyük yaralar açmıştı.

"Aynı şey değil," dediğinde aynı anda "aynı şey" dedi savaş.

"Hem, biliyorsun Eflah'ın Zafları ile oynamak benim hedefim." Dediğinde Serter sertçe yutkundu.

"O sizin oğlunuz."

"Ve Leyla da senin kızındı."

Ortamda bir kaç saniye sessizlik olduktan sonra, Serter oturduğu yerden kalktı, "Savaş Zemheri, Aramızdaki münasebet bitti. Benden ve çevremden uzak dur." Dediğinde Savaş gülümsedi.

"Serter, oğlum nasıl da güzel korkutmuş seni, ama unutma o benim oğlum, tüm bunları benden öğrendi. Karşına aldığı bir kişiye dikkat et." Dediğinde kapıyı gösterdi, "Başlayalım o halde, zaaflar ve kartlar."

🃏

Bu konuma bizi ne getirdi bilmiyordum ama büyük salonda, ben babam ve Eflah vardık.

Eflah beni çağırdığında gelmiştim fakat onu göreceğimi hesaba katmamıştım.

"Bu ne saçmalık?" Dedim Eflaha bakarak, onu daha yeni yeni kabul etmeye çalışırken bu saçmalığa anlam veremez oldum.

"Leyla," dedi babam ama Eflah onun sözünü kesti. "Sen şu an sus," dediğinde bana döndü, "Bir kaç bilgi verecek ardından def olup gidecek."

"Ne bilgisi?" Dedim, gözlerimi kısarak, ne yapıyordu bunlar?

"Savaş, Eflah'ın babası," dediğinde babama döndüm, bana bakıyordu. "Sana, bana belkide Hülyaya zarar verecek, gel benimle sizi götüreyim. Burada kalma-”

"Sikko sikko şeyler söyleme sadede gel!" Diye böldü lafını Eflah. Sertçe.

"Bunlar gerçekler. Kızım ölecek, kızımı sağ bırakmaz." Dediğinde Eflah'ın konuşmasına izin vermedim.

"Kızın mı?" Dedim anlamsızca. Kızım demişti bana öyle değil mi. Dudaklarımda küçük acı bir tebessüm olduğunda, ona doğru bir adım attı. "Sen, bana ne hakla kızım diyorsun? Ne hakla beni korumaya kalkışıyorsun?"

"Ben senin babanım!" Dediğinde sesini yükseltmişti.

Eflah Bir kaç adımla yanıma yaklaştı her hareketine karşı ama ona doğru attığım bir tane adımı daha engellemedi.

"Babamsın? Öyle mi?" Güldüm, " babalar kızlarını daha 6 yaşındayken korkuyla uykuya dalmalarını sağlamaz, babalar kızları daha 7 yasindayken bir sokağın ortasında sırf kediye dokunduğu için dövmez, babalar içtikten sonra da dövmez. Kızlarının bedenlerinde babalarından kalan morluklar olmamalı." Dediğimde bir kaç saniye sessizlik oldu. Ne gözüm doldu ne sesim titredi.

"Bana bak," dediğimde yere diktiği gözlerini gözlerime çevirdi. "Yedi yaşında, 'baba lütfen,' diyen kıza benzer bir halim var mı baba? Sen benden her şeyimi aldın, her rengi. Bana bıraktığın tek şey biraz mor ve siyah."

"Leyla..." Dediğinde bana doğru bir adım attı ama anında Eflah hafifçe öne atıldı ama önüme geçemedi.

"Baba, babalık öyle, biyolojik olarak tıpta geçtiği gibi olmuyor, bir gün elimden tutsaydın ben cehennemin en sıcak yerine kadar takip ederdim seni."

Ederdim, yemin ederim ki ederdim. Her attığı adımları ona hayran kalırdım ama o değil bir adım atmak elimi bile tutmamıştı.

"Özür-"

"Dileme." Dedim, kafamı kaldırdım sonra, "eskinden her gece nasıl bir yerlere gittiysen, şimdide öylece git. Ama gelme."

"Duydun." Dedi Eflah.

"Leyla" babam bana doğru bir adım attığında Eflah bu sefer önüme geçti, "Duydun." Dedi yeniden.

"Leyla, sen Çık geliyorum ben." Dedi Eflah, bana bakmadan, zaten buradan gitmek için can atarken hiç beklemdim.

Babamı da böyle kolay atmıştım hayatımdan işte, oysa babalar hayatın bir parçası olmalıydı.

🫂

11 gün sonra

Eflah 😎: Pikniğe gidelim mi?

Siz: tüm bu olanlarının arasında mı?

Eflah 😎: olanlar?

Siz: Baban, babam, Cevdet. Yada ne bileyim işte daha fazlası.

Eflah 😎: kafanı ne karıştırıyorsa, ne rahatsız ediyorsa hepsini birbirine kat, kat ki gelip onları düzenleyeyim ve ayıklayayım.

Siz: Ayıklarmısın?

Eflah 😎: hemde tek tek, Biliyor musun?

​​​Siz: Neden?

Eflah 😎: Orada banada bir yer olsun diye, seni seven adama seni daha çok sevmesi için yer ayır diye.

Siz: Var ki sana yer.

Eflah 😎: o zaman, Eylül'e de yer birlikte yer verelim.

Siz: EFLAH! yapma söyle ya, söylediğime pişman ettin.

Eflah 😎: Ne dedim ki ben şimdi?

Siz: Bir şey deme zaten.

Eflah 😎: Tamam, gidelim mi?

Siz: saat geç oldu ama.

Eflah 😎: Bir şey olmaz.

Siz: saat beş Eflah.

Eflah 😎: E ne olacak? Gidelim işte.

Siz: Hafta sonu gideriz.

Eflah 😎: gidermiyiz?

Siz: Gideriz.

Eflah 😎: Tamam o zaman.

Eflah 😎: Bu arada, özledim seni.

Siz: Bende seni.

Yazıyor...

Çevrimiçi...

Yazıyor...

Eflah 😎: Geleyim o zamann.

Siz: yok yok.

Eflah 😎: özlemin geçer.

Siz: Seninki geçmez mi?

Eflah 😎: Ben senin yanındayken bile şu özlem bırakmıyor yakamı.

Siz: Özlem kim?

Eflah 😎: Ne?

Siz: Kim bu özlem?

Eflah 😎: Leyla? İyimisin güzelim.

Siz: Bak sinirlendiğimde, güzelim diyorsun ya.

Eflah 😎: E güzelimsin, güzel sevgilimsin.

Siz: Sen de.

Eflah 😎 : bende ne?

Siz: sevgilimsin işte.

Eflah 😎: Eylül'de miniğimiz.

Siz: Of!

Eflah 😎: Oflama!

🎐💌

Sizzce bize nasıl bir son yakışır?

Biraz düşünün de söyleyin.

Bekliyorummm.

Bayuuu