💌
Eflah😎: Kapıyı çaldım, az önce.
Eflah 😎: Hülya, Farahla öyle değil mi?
Kalktım ve dış kapıyı açtım, açtığım an ise Eflahı yine gördüm.
"Hangi rüzgar attı seni buraya?" Dediğimde güldü, "sen." İçeri girdiğinde salona geçtik önce o oturdu sonra da ben yanında yer aldım.
"Sence, bir gün biz kurtulurmuyuz bu kötü olan her şeyden." Dediğimde bana döndü koltuğun üstünden.
"Müneccim boku Yediğin için inandım."
"İnan zaten." Dediğinde, bana baktı "demiştim ya sana seni gördüğümde dilek hakkımı ikinci kere kullandım.x"
"İlki, annem içindi ölmemesi içindi, ve olmadı öldü ama ikinci dileğim gerçekleşti. Sen bana geldin" ona doğru yaklaştım, ve yanağına bir öpücük kondurdum.
"Bir daha dileğim olma." Dediğinde ne dediğini anladım annesine olanın bana da olacağından korkuyordu.
"Hayır, sevgilim artık bize iyi son yakışır." Dedim, aniden ağzımdan kaçmıştı bu cümle.
★
Eflah babasının önünde oturmuş, ondan bir saniye dahi olsa gözünü ayırmıyordu.
"Gideceksin öyle mi?" Dedi Eflah alayla.
"Aynen öyle." Dedi savaş. "Sen, Eflah. Zaten hayatın boyunca annenin cezasını ödeyeceksin."
"Bir şey yapmadığımı ikimiz de çok iyi biliyoruz." Dedi Eflah
Ama savaş güldü, "annenin katilisin."
"Baba büyüdüm, 30 yaşıma da girdim. Aradan kaç yıl geçti. Sence o zamana ki Eflah ile aynı mı bu eflah."
"Git, gelirde bana veya Sevdiklerime dokunursam sahiden, oğlun olmayan birini görürsün."
Dediğinde ise ayaklandı, " Ateşinde yanacağın bir cennet dilerim."
💌
Okur Yorumları | Yorum Ekle |
82.15k Okunma |
4.56k Oy |
0 Takip |
41 Bölümlü Kitap |