2. Bölüm

İnsan, insana çözüm olmalı; düğüm değil,

İnsan, insana ilaç olmalı; dert değil,

İnsan, insana yoldaş olmalı; yük değil,

İnsan, insanın yurdu olmalı; kurdu değil..🍀

.........

Ceylan dan...

Bugün benim en mutlu günümdü emeğimin karşılığını alıcaktım ve tam bir doktor olucaktım bugün ilk iş yerim olan yeri öğrenecekti hepimiz heyecanla ekranın açılması nı bekliyorduk ve birden kapımız alacaklı gibi çalınınca herkez birbirine baktı ve babam söylenerek açmaya gitti

" Ulan umut eğer sensen çekeceğin var benden"

Biz gülüyor duk çünkü kapıyı alacaklı gibi çalan tek kişi umut olur ve umut bitmişti babam umut un kulağından tutarak oturma odası na getirdi arkasından da yengem ve elif geldi ve umut babama ağlamaklı bir sesle yalvararak konuşur,

" Ah amca Ah bırak kulağımı acıyor amca ah "

Babam umuta sahte bir sinirle konuşur

" Ulan eşek kadar adam oldun daha munzurluk peşindesin şuna bak deve kadar boyu var "

Yengemde babama destek çıkarak konuşur

" Ellerin dert görmesin abi döve bilirsin de ben burda yokmuş um gibi"

Biz umutun bu haline gülerken umut tekrardan konuşur

" Anne ben senin oğlunum kalbimi kırıyorsun

Anneme dönerek yavru köpek bakışı atar ve konuşur

" Yenge ,yengem , yengelerin bitanesi, şu kocana bişey dermisin merkez de ayrı evde ayrı canıma okuyor "

Annem gülerek babama bırakması için konuşur

" Bırak Ayhan çocuğun kulağını yazık"

Babam umuta ters ters bakarak kulağını bırakır umut kulağını ovuşturarak yanıma gelir ve konuşur

" Kız şu kulağıma baksana baban koparmış mı "

Dediği şeye gülerek kulağına baktım abartıyor du babam sıkmamıştı bile kulağını ve konuştum

"Abartma umut babam sıkmamış bile kulağını "

Umut tam bişey diyeceği sırada eren bağırdı

"Sayfa açıldı abla sayfa açıldı "

Hepimiz heyecanla bilgisayarın başına toplanmıştık ve benim sayfamın açılması nı bekliyorduk ve sonunda tayinimin nereye çıktığı belli olmuştu ve hepimiz o yazıya bakıyor duk ' Şırnak ' çıkmıştı şırnağa gidiyor dum birden ağlama sesi duydum ve arkamı dönüp baktığımda ağlayan annem di ve babama bakıp konuştu

"Şırnak mı ! Ayhan"

O gün annem çok ağlamıştı beni göndermek istememişti hatta iki gün boyunca beni ikna etmeye çalışmıştı gitmemem için tehlikeli demişti uzak demişti ama beni vazgeçiremeyeceğini anlayınca pes ettmişti tâbi ben her gördüğünde ağlamaya da devam etmişti .

1 HAFTA SONRA

Sabah bahçedeki seslere uyandım bugün son günüm yarın gidiyordum son günüm olduğu için herkes bizdeydi , gerçi evimiz dört katlı apartman birinci katta babannem kalıyor du ikinci de biz ve üçüncüde de amcamlar vardı dört ortak eşyalarımız vardı ben bunlar anlatırken işlerimi halledip aşağı inmiştim ve seslerin kaynağı umuttu babaanne ile uğraşıyordu beni görünce hemen yanıma gelip yanağımdan makas alıp konuştu.

" Naber kız uyuyan güzel"

Güldüm ve konuştum

" Sana da günaydın umut "

Ve babannemin yanına vararak tonton yanaklarını öptüm ve konuştum

" Günaydın sultanım "

Babannem de saçlarımı okşayarak öptü ve konuştu

" Sana da güzel kızım "

Babannemin bana sarılması ile umut kalbini tutarak bize bakar ve konuşur

" Ohh valla sultanım bize gelince eşek sıpaları, kazık herifler,dedesi kılıklılar kızlara gelince gülüm ,prensesim , ayrımcılık yapıyorsun valla bizimde kalbimiz var ,"

Babaannem ben görmesemde umuta göz devirdiğini anlamıştım ve konuşur

"Yalan mı oğlum kazık kadar herifler siniz sevilecek bir yanınız yok ki "

Babannemin bu söylediğine ben gülerken umut yüzündeki sahte hayal kırıklığı ile babaanneme bakar ve tamam dercesine başını sallar ve gider , aklıma gelen şeyle kalkıp umutun yanına gidip kolundan tutunca kafasını çevirip bana bakar ve ben konuşurum

" Unutmadın dimi umut "

Umut etrafına bakar ve bana dönerek konuşur

" Nasıl unuturum kızım bir haftadır başımın etini yiyorsun asıl soru sen hazır mısın "

Kararlı bir şekilde umuta baktım

" Evet hazırım ama babamların öğrenmemesi lazım yoksa annem bunun içinde ağlar "

Umut göz devirir ve konuşur

"Sanki hiç ağlamıyor ya bir hafta izin aldım kafamı dinlemek için ama yengem sağ olsun içine etti "

Umutun öyle demesi ile kafasına terlik yemesi bir oldu terliğin nereden geldiğine baktığımızda atanın amcam olduğunu gördük ve amcam konuşur

" Oha doğruymuş hayatım anne terliği bende de işe yarıyor "

Diyerek içeri seslenir Umut bir yandan kafasını ovuşturarak bir yandan da dudakları nı büzerek babasına bakar ve konuşur

"Ne yani baba benim üstümde deneyerek mi vardın bu kanıya , koca adama bak yaa "

Amcam kafasını sallayarak cevap verir ve içeri girer ve umutta arkasından giderek konuşur

" Annee babam bani poligon olarak görüyor "

Diyerek içeri girer bende yüzümdeki tebessüm ile onlara bakıyordum özleyecektim onları , hemen içeri girerek kahvaltının hazırlanmasına yardım etmiştim tabi annem yine ağlamaya başlamıştı umut anneme sarılıp teselli ederken hemde ağlamasına da göz deviriyordu ,

Bir saatin ardından kahvaltımı ettmiş yukarı çıkıp üstümü değiştirip aşağı inmiştim ama umut hâlâ sofra başında idi doymuyor du bu çocuk beni görünce bi dakika işereti yapıp geri yemeğine döndü benim hazırlandığımı gören eren merakla konuşur

" Nereye abla"

Erene dönüp gülümseyerek cevap verdim

" İşim var ablacım onu hallediceğiz umut abinle "

Eren tekrardan konuşur

"Bende geleyim mi abla hıı "

Ben tam cevap verecekken eren kafasına yediği darbe ile arkasına bakar umut gülerek konuşur

" Ablanın kuyruğu musun oğlum işimiz var bizim hem sen küçüksün gelemezsin "

Eren kafasını ovuşturarak kaşları çatık konuşur

" 20 yaşındayım umut abi çocuk değilim ben hem ellerin yağlı yağlı niye vuruyor sun yaa "

Umut omuz silkerek yanıma gelir ve birlikte arabaya binerek yola koyuluruz ,

Ceylan dan ...

İki saatin sonunda Ankara ya gelmiştik ve arabanın içinde bekliyor duk gergindim bir anda elimin üstünde bir el hissedince umut a baktım ve umut gülümseyerek konuşur

"Bakma öyle kızım sakin ol soyunca kanıyor"

Öyle demesiyle ellerime baktım stres yapınca farkında olmadan tırnak etlerimi soyuyordum ve kanıyordu tekrar umuta baktım ve zoraki gülümsemem le konuştum

" Farkında değilim "

Umut tekrardan konuşur

" Bak hazır değilsen gidelim "

Hemen kafamı sallayarak konuştum

" Olmaz umut vazgecemem yüzleşmem lazım elime bir fırsat geçti geri tepemem "

Umut ellerimi tutarak yanındayım diyordu derin bir nefes vererek kendime geldim ve umuta bakarak arabadan indim benim aradımdan oda inmişti ve ikimizde karşımızdaki eve bakıyorduk 'gerçek ailemin evi' ne .

Onunla yüzleşmeye gelmiştim gerçek annemle araştırmıştı babam ama ben istememiştim şimdi ise görüşmek ona neden beni bıraktığını sormak için gelmiştim tek fazlalık ben miydim diye çünkü benden önce ikiz abim ve ablam vardı ve benden sonra ikiz kardeşlerim vardı

Geçmiş

7 yıl önce

Ayhan bey gerçekleri ceylana anlattıktan sonra Ceylan'ın gerçek ailesini araştırmaya başlamıştı ve bulmuştuda zor olmuştu ama başarmıştı ve dosyayı Ceylan'ın önüne koyduğunda ceylan dolu gözlerle babası na bakıyordu ve Ayhan bey konuşur

" Biliyorum gerçekler hep can yakar ama bilmek hakkın kızım seni zorlamam istersen yüzleşirsin istemezsende kalır öyle"

Ceylan gözyaşları nı silerek kafasını sallar ve Ayhan bey konuşur

Ceylan İlk sayfayı açınca kendisinin erkek versiyonu ile kaşılaşır ve babası na bakar ve konuşur

"Abim mi "

Ayhan kafasını sallar ve konuşur

"Evet abin . Demir Polat 24 yaşında teğmen ama iki hafta Sonra ödül töreni varmış ve rütbesi yükseltilecek miş yani üsteğmen olacak "

Ceylan gülümseyerek abisinin üniformalı fotoğrafına bakar çok ciddi duruyordu ve çok yakışıklıydı diye geçirdi içinden ve babası diyer sayfaya geçti ve ordada aynı kendisi gibi hafif sarı saçlı genç bir kadın ve adam çıkar ve babası konuşur

"Ablan derin acar 24 yaşında evli daha yeni evlenmişler kocası da abin gibi asker onun adı da evren 25 yaşında oda daha yeni teğmen olmuş "

İkisde çok mutlu idi ve ablası çok güzel di ablası onun tam zıttı idi sadece göz renkleri aynıydı ve konuşur

"Ablam çok güzel baba gözlerimiz aynı "

Ayhan gülümser ve konuşur

"Tıpkı senin gibi canım "

Ceylan gülümseyerek diyer sayfaya geçer ve orda da iki tane birbirinin tam zıttı olan ikiz kardeşlerini görür ve babası konuşur

"Asya ve arda Polat 14 yaşındalar "

Ceylan babası na bakarak konuşur

"Mine ve erenle yaşıtlar "

"Evet güzelim kardeşlerinle yaşıt "

Ceylan tekrar önüne dönerek parmaklarını fotoğrafların üzerinde gezdirir bunlar abisi ablası ve kardeşleriydi ve tabiki de eniştesi . Ayhan diyer sayfaya geçerken zorlandı çünkü diyer sayfada annesi ve babası vardı ama mecbur geçmesi lazımdı ve diyer sayfayı açtı ve yutkunarak konuştu

"Bunlar da an-

Ceylan ondan önce davranrak konuşur

"Annem ve babam "

Ceylan şok olmuştu çünkü tıpkı annesine benziyor du babası na hiç benzemiyor du tıpkı abisinin de annesine benzediği gibi ceylan tekrar babasına döndü ve Ayhan konuşur

" Annen Nesrin baban kadir annen ev hanımı baban...babanda dört yıl önce ölmüş"

Ceylan üzülmüştü babası da yakışılıydı annesi de güzeldi e durumları da iyiydi ama neden onu bırakmışlardı tek o mu fazla gelmişti bu aileye abisi ablası onu biliyormuydu peki yada kardeşleri kafasında onlarca soru vardı Ayhan bunu farkedince dosyayı kapatıp konuşur

"iyi misin bitanem"

Ceylan babasının sesi ile kendine gelir ve gülümseyerek konuşur

" İyiyim baba "

Ayhan Ceylan'ın saçlarından öperek yerinden kalkar ve tamda dosyayı alacağı sıra ceylan durdurur ve konuşur

" Dosya kalsa olmaz mı baba söz Zarar vermem "

Ayhan kafasını sallar ve ceylanı saçlarından öperek yalnız bırakır ceylan fotoğraflara bakarak o gün Karar verir iyi bir iş sahibi olup karşılarına çıkmak ve onlar olmadan da ayakları üstünde durduğunu gösterecek ti...

Geçmiş son....

Düşüncelerimden umutun seslenmesi ile sıyrılmıştım ve umut konuştu

" iyi misin ceylan iyi değilsen gidebiliriz

Kafamı salladım iyiydim bugün yapmazsam bidaha asla yapamazdım bugün yüzleşicektim onunla

" Olmaz onca yol geldik yüzleşmeden dönemem"

Umut tamam dercesine kafasını sallar ve önüne döner ceylan cesaretini toplayarak bir adım atar ama evin kapısı açılınca geri durmak zorunda kalır çıkan kişi annesi ve kız kardeşiydi ve onları izlemeye başlar ve sesleri gelir

"Dikkat et asya ardaya da söyle çok koşmasın "

Asya bıkkınlıkla cevap verir

"Tamam anne söylerim tabi o odun kafasına geçerse hadi görüşürüz "

Nesrin Asya'yı öper ve konuşur

" Görüşürüz çiçeğim"

Asya bahçe kapısından çıkarken gözü ceylan ve umutun üstünde kısaca dolanır ve yoluna gider Nesrin Asya'nın baktığı yere bakınca şok olur o gelmişti ceylan ın gözleri dolmuştu ama umuta belli etmeden siler kardeşi çok güzel di ve vakit kaybetmeden o kadının yanına ilerler.

Nesrin şok olmuş bir şekilde ceylan a bakarken ceylan yanına gelmişti Nesrin bahçe kapısının kapanma sesi ile kendine gelir ve yutkunarak ceylana bakar ve ceylan konuşur

" Tanıdın mı beni "

Nesrin yine yutkunur ve ceylan tekrar dan konuşur

" Tanıdın tabi sana benziyorum çünkü"

Nesrinin gözleri dolar ve kafasını sallar ve konuşur

"Ta - tanıdım "

Ceylan'ın gözleri dolar ve konuşur

"Beklemiyor dun değil mi beni öldü biliyor dun belki gerçi sende haklısın -5 derece de ölmüş olmam lazımdı "

Nesrinin gözlerinden yaşlar akar ve konuşur

" Ö- özür dilerim kı- kızım

Ceylan Nesrin in kızım demesi ile burnundan güler ve konuşur

"Ben senin kızın değilim senin kızın daha bir haftalıkken çöpe attın ve orda öldü "

Ceylan'ın sesi sert çıkmış tı bunu umut bile hissetmişti ceylan tekrar konuşur

"Neden geldim biliyor musun seni yada sizi özlediğimden merak ettiğim den değil o çöpe attığın bebek kimseye muhtaç olmadan kendi ayklarının üzerinde durduğunu gör diye geldim "

Nesrin ağlıyor du artık bu ceylanı ona karşı yumşatmıyordu bile ve ceylan konuşur

"Senin fazlalık diye çöpe attığın bebek birilerine umut oldu ve bir kez daha şunu anladım doğurmakla anne olunmuyormuş bunu en acı şekilde öğrendim hemde "

Nesrin yaşlı gözlerle ceylana bakar ve ağlayarak konuşur

"Be- ben seni bırakmak istemedim babanla kavga etmiştik o ara hamileydim baban da abin ve ablanı alıp gitmişti bunalıma girdim seni bile yedi aylık doğurdum o an düşünemedim babanı arayıp doğum yaptığımı ama bebeğin öldüğünü söyledim bana acır da gelir diye öyle de oldu seni o gün koydum ama geri dönecektim yapamadım

Ceylan nesrinin in söyledikleri ile şok olur ne yani kocası geri dönsün diye onu mu harcamıştı ve ceylan Nesrin e iğrenç bir şey miş gibi bakar ve konuşur.

" Nasıl bir insansın sen kocanı kazanmak için beni mi kullandın iğrenç bir insansın"

Ellerini saçına geçirir ve sakinlemeye çalışır ve Nesrin konuşur

"Özür dilerim o an ne yapacağımı bilemedim bunalımdaydım kızım "

Ceylan sinirle nesrine döner ve konuşur

"Kızım deme bana ! Onun arkasınada sığınma bunalımdaymış seninki düpedüz iğrençlik düşünemedin mi ben bu bebeği bu soğukta buraya koyarsam ölür diye düşünemedin mi "

Diyerek arkasını döner ve umutla göz göze gelir ve konuşur

"İyi ki bırakmışsın senin gibi iğrenç bir anne ye anne dememişim "

Ve tam gidecekken önüne döner ve konuşur

"Onlar biliyor mu "

Nesrin kafasını kaldırıp bakar ve Ceylan tekrar konuşur

"Onlar yani abim ablam kardeşlerim biliyor mu beni "

Nesrin gözyaşları nı siler ve konuşur

"Abin ve ablan biliyor baban ölmeden önce demiş ama ikizler bilmiyor "

Ceylan gülümser en azından kardeşleri bilmiyor du annelerinin ne kadar iğrenç bir insan olduğunu

Arkasını dönüp gidecekken Nesrin konuşur

"Yalvarırım bişey söyleme demir konuşmuyor benimle asya ve arda da beni bırakırlarsa yaşayamam ben "

Ceylan ona tiksinerek bakar ve konuşur

"Merak etme söylemem ben senin gibi iğrenç bir insan değilim "

Tam gidecekken tekrar konuşur

"ve ben senin gibi olmayacağım kocamda terk ettse evsiz de kalsam asla çocuğumu bırakmam "

Der ve umutun yanına gider umut ceylan ın geldiğini görünce dikleşir ve Ceylan konuşur

" Gidelim umut "

Umut tamam dercesine kafasını sallar ve ikisi bir arabaya biner ceylan arabaya binince sesli bir şekilde nefes verir rahatlamıştı ve umut ta arabaya biner ve umut konuşur

"İyi misin "

Ceylan kafasını sallar çok çok iyiydi onu bırakan kadınla sonunda yüzleşmişti ve umut tekrar dan konuşur,

" İyi o zaman gidelim bizi evde terlikle bekleyen annelerimiz var çünkü "

Ceylan güler ve telefonuna bakar annesi yirmi kez aramış ve mesaj atmış merak etmişti çünkü o annneydi merak ederdi ,

Hiç vakit kaybetmeden yola koyulmuşlardı ve üç saatin sonunda Yozgat'a gelmişlerdi ve eve de varmışlar dı umut un dediği olmuştu annelleri terlik yağmuruna tutmuşlardı onları tabi en çok terlik yiğen taraf umut olmuştu .

Sabahın erken saatlerinde kalkmıştı herkes ceylanı yolcu etmek için ve bu sefer cemre hanım değil hepsi ağlıyor du ve cemre hanım konuşur

"Bari uçakla girseydin kızım araba ile on bir saat yol çekilmez ki "

Tam annesine cevap vericekken eren konuşur

"Evet abla sen burda bırak paslanmaz biz kullanırız "

Bunu demesi ile mine omzuna vurur

Ceylan güler tekrardan annesine sarılır ve konuşur

"Anne merak etme yorulmam ben hem benim için daha iyi taksilerde sürünmem "

Annesinden ayrılıp babası na sarılır ve babası konuşur

"Askeriye lojmanında kalıcaksın ben konuştum ordakilerle evi de temizlediler bugün alışverişide yaptılar sen yorulma diye senin için daha güvenli orası kızım "

"Teşekkür ederim babacım "

Babasından da ayrılırken babası bidaha konuşur

" Benden bidaha bişey saklama ceylanım

Ceylan yutkunur babasına bakar ve tamam anlamında başını sallar anlamıştı babası sonra sıra umuta gelmişti ve gülümseyerek ona da sarılır ve umut kulağına konuşur

" Üzgünüm ceylan "

Ayrılıp yüzüne baktım başka kim söyleyecekti zaten ve gülümsedim ben gülümseyince oda gülümsedi ve konuştu

"Ben yokken başını derde sokma ben hemen gelemem ne zaman başın sıkışsa yada ağlayacak olursan beni ara istifa eder yine gelirim tamam mı"

Ceylan güler ve hafif şekilde umutun omzuna vurur ve kardeşleri kuzenleri amcası ve yengesi ile vadalaştıktan sonra yola koyulur üzülmüştü ilk defa ailesinden ayrılıyor du ama buna alışması lazımdı sonsuza kadar annesi ve babası nın kanatları altında kalamazdı.

Saatler süren ve umutun sürekli araması ile sonunda gelmişti Şırnaka güzeldi hiç anlatıldığı gibi çorak toprak değil di yemyeşil di çok güzel di ve tekrar önüne döner çok yorulmuştu saatlerdir direksiyon başında idi ama az kalmıştı.

Yazardan...

ilerdeki çevirmeyi görünce hızını düşürdü ve yanlarına varınca durdu ve içlerinde en rütbeli olan asker geldi omzunda üç yıldız vardı sanırım yüzbaşı idi ve konuştu

" Ehliyet ruhsat lütfen"

Çantamdan çıkarırken kafasını kaldırmıştı ben çantamdan kimliğimi ve ruhsatı çıkarmış verecekken gözgöze gelmiştik o an başımdan aşağı kaynar sular döküldü çünkü o abimdi...

Son...