BÖLÜM 3

Elzem’in çalıştığı okulun önüne geldiğimde arabayı park ettim ve ilk olarak çantamı omzuma aldım ardından da elime çikolata, oyuncak ve okuma kitaplarının olduğu poşetleri alarak indim arabadan. Okulu gözlemleyerek içeri girdiğimde beni bahçede koşuşturan çocuklar ve başlarında duran birkaç öğretmen karşıladı aralarında Elzem’i göremeyince okulun içine girdim , öğretmenler odasına doğru ilerlediğimde içeriden gelen seslerle istemsizce durdum ve dinledim.

-Evet anlıyorum efendim merak etmeyin içlerine girmeme çok az kaldı yakında her şeyi dökülür o sürtük zaten askerlerden biri ona fazla yakın davranıyor bence Elzem’e zarar vermenin tam vakti o askerlere tuzak kuralım buraya gelin ben yavaş yavaş tüm öğretmenleri göndereceğim .

- …

-Aynen tamam efendim ben sizden haber bekliyorum esir olan askerlerin takası için bu okul çok iyi bir mekan seçimi .

-…

- Tamam dedim Maho! Uzatma o asker bu gün çok sevdiği okulun çok sevdiği öğretmeni önünde ölecek !

Duyduklarım gerçek miydi hızla kapıdan uzaklaşmalıydım ya da askerleri aramalıydım fakat omzumda bir el hissetmemle hızla arkamı döndüm.

-Melis? Ne işin var burada hiç haber de vermedin.

-Elzem, ben bunları öğrenciler için getirdim sen bunları götür ben hemen geleceğim tamam mı?

-İyi de neden ki?

-Elzem n’olur gider misin bunları alıp

Elzem pek ikna olmasa da alıp gitti poşetleri ve ben hızlıca odaya girdim hala telefonda konuşan şerefsiz bana döndü .

-Şerefsiz it! Sen sandın mı ki Türkiye Cumhuriyeti senin onca kıymetli askeri devlet görevlisini öldürmene izin verir ; deyip önce yumruk attım ardından tekme attım ve susturucu takılı olan silahımın, yanımdaki yedek 5 şarjöre güvenerek , şarjörünü adamın tüm vücuduna boşalttım sinirlerim gerilmişti şerefsiz ,soysuz it dölü yüzünden.

Piçle işim biter bitmez askerleri aradım diğerlerinin işi olabileceği için numarasını aldığım Görkem’i aradım hızla;

-Alo Görkem!

-Buyurun Sayın Savcım, bir sorun mu var?

-Görkem okul buradaki ilkokula baskın yapacaklar Elzem- Elzem’in çalıştığı okula esir askerleri öldürmeyi planlıyorlar Görkem kim hangi tim geliyorsa lütfen çok dikkatli ve hızlı gelsin Görkem?!

-Elzem mi?! Tamam savcım hemen Kıraç Komutanımın timi intikal edecek bölgeye sakin olun ne olur.

-Görkem esir olan askerlerin arasında kim var Görkem Elzem’in değer verdiği bir askerden bahsettiler ka-kardeşi mi yoksa Yakup ?! Yakup mu ondan mı bahsediyorlardı ?

-Savcım Kıraç Komutanım gelmek üzere çok dikkat edin kendinize ve sanırsam evet hedefleri Yakup Komutanımı ya da Alp Komutanımı öldürmek olabilir ama Kıraç komutanım izin vermez merak etmeyin Allah yardımcınız olsun Savcım . Komutanım ve timi geldiler .

Demiş ve kapatmıştı , hızlıca bahçeye çıktım ve asker arabasına koştum ,Elzem beni sınıf camında görünce hızla cama koştu ama önceliğim herkesin canıydı ben bir savcıydım .

-Komutan! Galiba esir askerlerden birini öldürecekler Elzem’in değer verdiği bir askeri ben- ben bilmiyorum! şerefsizi öldürdüm çok çok sinirlendim .

-Savcı ! Sakinleş kendine gel sen bir savcısın şimdi git ve arkadaşına sığınak olup olmadığını sor hadi .

Kafamı salladım ve hızla cama koştum ;

-Elzem! Bu okulun tüm kadroyu koruyabilecek bir sığınağı var mı ?

-Var ama niye?

-Elzem soru sorma şuan anlatıcam tüm öğrencileri oraya götürmeliyiz lütfen yardım et bana hızlı olmalıyız.

-Tamam Melis gel içeri hadi.

O an elimde bir kulak içi telsiz olduğunu fark ettim hızlıca taktım komutana bakarak kulağımı işaret ettim ve okula girdim, tüm öğrencileri okulun kalanına göre daha eski bir yere getirdik ışığı açtık çünkü bir camı yoktu . Elzem’e kısaca durumu anlatıp hızlıca dışarı çıktım .

O an kulaklıktan ses geldi, Kıraç Komutan konuşuyordu :

-Savcı, yanımıza gel giriş kapısına koyacak bir şey bulmamıza yardım et tabi savcı kimliğine geçebildiysen.

-Geliyorum.

Yanlarına geldiğimde sınıftan öğrencilerin sıralarını alıp kilitledikleri kapının arkasına dizdik . Her biri belirli aralıklarla sınıfların pencerelerinin biraz gerisinde siper almıştı beni de olası bir durumda hızlıca sığınağa gitmem için sığınağa en yakın sınıfa yanına almıştı komutan.

Bir süre beklediler tam gelmeyeceklerini , yanlış istihbarat verdiğimi düşünmüş olacak ki Kıraç Komutan gözlerini üzerime dikmiş beni göz hapsine almıştı ki teröristler indi arabadan hızlıca ve diğer arabadan esir düşen timi yaka paça attılar . Lakin ben gösterirdim bu itlere benim ülkemin askerini itmek ne demek .

-Eee komitan Elzem Hoca da çıkmış mıdır okuldan sence? Ona güzel bir sürpriz yapalım değil mi?

-Şerefsiz Elzem2den uzak duracaksın duydun mu? Bana ne yaparsan yap ama Elzem’in saçının tek bir teline dokunmayacaksın! DUYDUN MU İT HERİF?!

Kıraç bana döndü ve kulağına dokunup ‘biz savcıyla dışarı çıkıyoruz koruyun bizi.’ Dedi.

Elimi tuttu ve camdan önce kendisi sonra da ben indim.

-LAN! Pusu kurmuş bunlar bize saklanın!

-Ha şunu bileydin it herif!

Diyen Kıraç her kelimede bir terörist vururken o an ben Yakup’un başına silah dayayan teröriste koştum hızla Yakup bana baktı biliyorduk ikimizde hissetmiştik bu gün yıkıcı bir şey olacağının …

-Melis Abla , ablam sana emanet

Hızla sözünü yarıda kestim gözlerim teröristteyken silahım teröriste doğrultulmuşken onu yanıtladım hızla;

-Hayır Yakup ablana kendin sahip çıkacaksın nişanlın seni bekliyor oğlum ne bu şehadet merakı yaşayacaksın bu gün sen yaşayacaksın!...

-Abla …

Gözleri dolmuş olan kardeşim gibi gördüğüm Yakup ‘un şuan bana karşı olan bakışları içimi yakıyordu… Tetiği çektim ve ateşledim fakat o an benim atışımla birlikte 2 silah sesi daha geldi …

İki mermi Yakup’un arkasındaki teröritsti vurmuştu fakat o an Yakup’dan bir inleme geldi göğsünden çıkış yapan mermi gözümün önünden geçtiğinde bir feryat geldi kulaklarıma o an dünyam başıma yıkıldı sanki …

-Yakup!

Dedi bir çok asker aynı anda fakat o an benim kulağımın uğultusunu aşıp kulağıma sadece Elzem’in acı dolu feryadı geldi

-Yakup… Yakup kardeşim.. Melis –Melis bir şey yapsana Melis!

Hızlıca kucağımdaki kardeşine koştu ama ben o an öne doğru düşen bedeni ne ara kucağıma alıp yarasına bastırmaya başladığımı anlamaya çalışıyordum.

-Me-melis abla , ablam sana emanet, nişanlım… ; dedi yutkundu dolan gözlerine baktım benim de gözlerim dolmuştu

-Şşş sakın kendini yorma ,sen yaşayacaksın tamam mı kardeşim yaşayacaksın

Bu cümleler dilimden dökülürken yarasına daha çok bastırmaya başladım , bir elimle saçlarını sevdim, saçlarını sevdiğim elimde kanı vardı ,Yakup’un kanı …

-Abla o da sana emanet senin- yüreğin büyük çok-çok büyük onlara iyi bak aşka kapatmasın kendini benim İncim söyle ona bu-bunu olur mu?

Dediğinde tüm enerjisini bana bunları söylemek için harcamıştı o da biliyordu şehadet şerbetinde içeceğini, hissetmişti belli ki …

-Şşş deme öyle güzel kardeşim yaşayacaksın duydun mu ?

Dediğimde gözleri gözlerimden kaymaya başladı;

-Uyuma Yakup ! Uyuma bana bak Yakup bana bak kardeşim! Ablacım… Yakup uyuma…

Dediğimde kafasının kucağımdaki ağırlığı arttı …Olamazdı ,olmamalıydı daha çok gençti daha kariyer yapacaktı daha yeni üstteğmen olmuştu .

Gözleri kayan askerimin göz kapağını kapattım ve tüm şerefsizleri tek tek öldüremeye başladım gözlerimden akan yaşlar dur durak bilmezken kimi vurduğumu bile göremeyecek haldeydim o an biri beni kendine çekti kimdi bilmiyorum ama yüzüme hızla bir tokat geldi kafam hızla yana düşmüştü gözümden akan yaşlar durdu bana vurmasını en beklemediğim kişiyi karşımda gördüğümde içimde bir şeylerin kırıldığını hissettim.

-Sen nasıl izin verirsin kardeşimin ölmesine?! Cevap ver ! Nasıl izin verdin önüne siper olsaydın ya niye sen değil de o öldü ?! Ha? Niye ?! Niye ya niye benim kardeşim çok gençti daha niye …

Deyip hızla ağlamaya başladığında ona sarılmam gerektiğini düşünüp ona ilerledim fakat hızla beni itti.

-Senin ağlamaya bile hakkın yok dokunma bana uzak dur benden ve ailemden sen lanetlisin Melis ! Lanetlisin anladın mı?!

Avuttum kendimi yine acısı var dedim o yüzden bunları söylüyor yoksa söylemezdi dedim… Yine ve yine elimde birinin kanları varken duygularımı dışa vurmam gerekirken ben sustum yine içime gömdüm yine kırgınlığımı içime attım…