Bir telefon mevzusu

Hazırlanıp odadan çıktığımda Yalçın’ı öldürmemek için zor tutuyordum kendimi.

“Lan versene telefonunu iki dakika! Bir şey yapmayacağım, zarar görürse yenisini alırım zaten!” Elindeki telefonu almak için hamle yaptım. Ama o benden önce davranıp telefonu kaçırdı. Delirecektim.

“Olmaz yenge. Teknolojik aletler yasak sana. Edip bey’in kesin talimatı var.” Dediğinde o konuşurken telefonu almaya çalışıyordum.

“Siktirme bana Edip beyini! Ver şu siktimin telefonunu yoksa ben kendim almasını bilirim!” diye kulak tırmalayan şekilde bağırdım. Yüzünü buruşturdu. Telefonu vermeyecekti öyle mi? Tamam bende kendi yöntemlerimle alırdım. Dizimi bacak arasına geçirdim. Bacak arasını tutarak eğildi. Acı çığlığı kulağıma geldiğinde dirseğimle sırına vurarak yere düşmesini sağladım. Telefonu tutan kolunu sırtında ters çevirdim ve dizimle bastırdım. Beni zorlamayacaktı.

“Şifren ne lan!” Diye bağırdığımda acıdan konuşamıyordu. Barın yanıma yaklaştı.

“Ben biliyorum gireyimi yenge?” diye korkuyla sordu. Akıllılık edip yanına telefonunu almamıştı. Bence gördükleriyle benim lafımı ikiletmeyeceğini anlamıştı. Telefonun yüzünü ona çevirdim.

“Açmışken Edip’i de ara.” dedim. Kayıtlı numarayı aradığında telefonu kulağıma götürdüm.

“Ne var lan. Toplantının ortasındayken aramayın demedim mi ben size?”

“Kocacığım nasılsın? İyisindir inşallah ben çok iyiyim.”

“Ahu?” Yalçın’ın sırtına biraz fazla bastırdığımda inledi. Kafasına telefonu tutmayan elimle bir tokat attım. “Arkada neler oluyor?”

“Sen o kadarını düşünme. Yalçın şizofreniye bağladı kendi kendine acıyla inliyor gerizekalı. Korumalarının tedavisini yaptırdığına emin misin? Her neyse, ben alışverişe çıkacağım ve bana senin paran gerekiyor. Param var ama kendi paramı harcayacaksam neden evliyiz değil mi?” Telefonun diğer ucundan bir kahkaha sesi geldi.

“Tamam Barkın sana kartlardan birini verir. Bu alışveriş işi nerden çıktı?”

“Ecrinciğimin ve benim eksiklerimiz vardı. Bende dedim alışverişe gidelim diye.”

“Tamam o zaman size iyi eğlenceler. Kaçmaya çalışma ve alışverişin tadını çıkar.”

“Kaçma konusunda garanti veremem ama kartındaki bütün parayı bitireceğime emin olabilirsin.” deyip kapattım. Yalçın’ın kafasına bir kere daha vurup kalktım. Yalçın yattığı yerden kalktığında uzaylı görmüş gibi bana bakıyordu. Telefonunu uzattım.

“Al lan yemedik işte telefonunu.” dedim. “Hadi Barıncığım alışverişe çıkacağız. Yalçın sende kendine gel gidiyoruz.” Diyip merdivenlere yöneldim. Arkamdan benim hakkımda konuşuyorlardı.

“İyiki telefonum yanımda değildi.” Dedi Barın.

“Bir daha bu kadının lafını ikiletirsem siksinler beni!” Diye sitem etti Yalçın.

Bencede Yalçın. Bencede.

***
Elimde son 2 bölüm var onlarıda atıp artık mola vereceğim. Durmadan bölüm yazmak ve gerektiği ilgiyi görmeyen bir kitabı yazmaya ne kadar devam edebilirim bilmiyorum.