Davetsiz misafir

“Cem. Bu… Bu anlattıkların çok… çok fazla.” Hatırladığım bir anıyla şaşkınlıklar içinde Cem’e bakıyordum. Sanki hatırlamam için bu ânı beklemişti. Neden bu anıyı şuan hatırlamıştım? Neden daha önce değilde şimdi hatırlamıştım?

“Şuan büyük ihtimalle benimle olan bir anıyı hatırladın Ahu. Oğuz abim zorda olsa bir şekilde beyninde hatırlamana engel olan çip’in küçük bir anısına sızıp hatırlattı.”

“Çip mi?” Ne çipinden bahsediyordu?

“Beyninde olan çipden bahse-“

“Ya da Ahu en başından belli beyninde olan o çip’i biliyordu.” Arkamızda beliren kişiyle belimde olan bıçağı alnının tam ortasına saplama isteği uyanmıştı. “Merhaba Melenie. Uzun zaman oldu.” Hızlı adımlarla belimdeki bıçağı çıkarıp boğazına dayadım.

“Ne istiyorsun gene Yüzsüz?”

“Çok şey. Ama ilk başında bana verdiğin söz geliyor.” dediğinde yüzüne bir yumruk yapıştırdım. Maskesi düşmemişti.

“O kadının kim olduğunu ve nerede olduğunu öğrenemeyeceksin!” dedim. Hiçbir kadını satmazdım. Eğer kadının ismini söyleseydim peşini bırakmayacaktı. Biraz ayrı kalmaları gerekiyordu. Ve karısı ilk olarak her zaman yaptığı gibi ismini değiştiriyordu. Toparlanıp dik bir şekilde karşımda duruyordu.

“Buraya onun için gelmemiştim Melenie. Geçmişte sana olan sözümü yerine getirmek için geldim.” Dediğinde hiçbir şey anlamamıştım.

“Senin bana olan bir sözün yoktu. Neyden bahsediyorsun?”

“Hatırla Melenie. En şaşırtıcı anlarında gelip sırlarını açığa çıkaracaktım. Merak etme bidaha beni göremezsin.” dediği anda ara sokağın önüne bir araba geldi. Kapısı açıldığında içinden inen korumalar dışarı çıktı. Arabaya binerken, “Ve karımla şuan mutluyuz. Sadece biraz hormonları oynak bir durumda.” dedi. Arkasından baka kalmıştım.

“Ahu?” Cem’in seslenmesiyle bakışlarım ona döndü.

“Tamam sana güveniyorum Cem. Beynimde bir çip vardı evet, ama şuan o çip’in yerine benim kendi tasarladığım çip var. Bu anı konusuna gelecek olursak, Oğuz o çipi değil benim çipimi kontrol altına aldı. Aynı tasarım ve aynı model olan çip’in sistemlerini ayırt edemedi. Anılara gelecek olursak Oğuz’un hatırlattıklarıyla her şey yerine oturdu. Ameliyat sırasında çip’i yerleştirirken aynısını yapmıştık. Tek fark kontrolün bizde olmasıydı. Doktorun demek istediğini şuan anlıyorum.” dedim. Cem’e güvenmek zorundaydım. O bana güveniyordu. O benim her şeyimi biliyordu. O bana ihanet etmiyordu.

“Doktorun sana ne demişti?”

“Anılar içinde bir çok sır saklar aynı bu çip gibi. Unutmayın Ahu hanım. Kontrolün sizde olduğu sürece kimse karşınızda duramaz.”