Eğlence

Cem ile olan konuşmamızdan 1 hafta geçmişti. Ve bu süre zaafında Edip’e tekrar yakalanmıştım! Ne büyük başarı ama. Edip’e olan duygularım bu 1 hafta içinde değişmişti. Aslında onu gördüğüm andan itibaren zaten çoktan değişmişti. Ona ne kadar belli etmesemde içimde ona karşı olan duygular besliyordum. Edip kendini bana çok kısa bir sürede bağlamıştı.

“Yenge!” Oturduğum koltuktan başımı kaldırdım. Ecrin’e dönen bakışlarım sorgulayıcıydı. “Diyoruz ki be-“

“Benimle alakalı bir şeyse hiç demeyin.”

“Ama sen olmadan biz çıkamayız ki!” Diye mızmızlandı Ecrin. Asıl siz olmadan ben çıkmazdım! Bu evdeki huzur beni sinir ediyordu. Benim dışımda herkes mutluydu. Onlar yeni aktiviteler deniyordu. Ben ise koltukta bacaklarımı kendime çekmiş oturuyordum!

Edip efendiye kalsa odamdan bile çıkamazdım. Tabi onu sikleyen kim ki?

“Bu odadan, bu siktiğimin yatağından çıkmayacaksın Demir kızı.”

Aklıma dedikleri gelince birazda haklıydı sanki. Babayı haklıydı, o beni burada zorla tutuyordu!
Aslında istemesem çoktan kaçmıştım burdan. Geri dönsem ne olacaktı? Kimim kalmıştı, kime güvenecektim?

Artık ya Dokunulmaz olarak devam edecektim ve sonsuza kadar tetikte olacaktım, ya da Ediple kalıp gerçek bir ilişkiye başlayacaktım.

“Hadi diyelim ki ben izin aldım sizin için. Benim bundan ne çıkarım olacak söyle bakalım?” dedim Ecrin’e. Çıkarım olmayan bir şey yapmazdım.

“Eğlence… Eğleneceğiz işte yenge.” Utana sıkıla dedikleriyle aklıma fikir gelmişti. Alışveriş yapmanın vaktide gelmişti zaten. Bakalım Edip bey’in kartı neredeymiş. Oturduğum yerden ayağı kalktım.

“Ben odama çıkıp geliyorum.” Ecrin’in cevap vermesine izin vermeden merdivenlere yöneldim. Hızlı hızlı basamaklardan 2.kata çıktım. Kendi odamın önüne geldiğimde korumalarla karşılaştım.

“Yenge? Sen ne ara çıktın buradan!” dedi şaşkınlıkla Yalçın. Edip durmadan kaçmama engel olmadığı için iki yakın korumasını beni koruması için kapıma dikmişti. Kaçmama pek engel oldukları söylenemezdi.

“Ben diyorum sana cin bu kadın. Kaçtığını illaki görürdük. Belliydi zaten 3 saattir evde bir huzur vardı.” Barın’ın dedikleriyle sinirli bakışlarım ona döndü.

“Dikkat et girmeyim içine. Allah korusun elimden bir kaza falan çıkar sonra ölürsün günah kazanmayayım.” Kapının kulpunu tutup açtığımda Barın benden bir adım geri çekilmişti. Bu adam harbiden cinlere inanıyordu.