Kaçış 2

Pilavımı yedikten sonra kalkmıştım. Edip denen yaratık yanımda dil döksede eski sessizliğime geri dönmüştüm. Tuvalete girmem gerekiyordu. Yolumdan sapıp gördüğüm ilk kafeye gidecekken Edip kolumdan tutup durdurdu.

“Nereye gittiğini sanıyorsun Demir kızı?”

“Ananın nikahına! Nereye gidicem, lavaboya gidiyorum! Sende gelecek misin?” Diyince kolumu bıraktı. Regl döneminde kimse bana hesap sormamalıydı. Kafelerden birine gidiğimde hızlıca mutfak bölümünün olduğu yere ilerledim.

“Patron? Senin gel-“

Çalışanların konuşmalarını es geçerek mutfağa girdiğimde Emmayı gördüm. Tamda planladığım gibi. Yani kısmen.

“Bıçak yarası!” Emma etrafı kontrol edip yanıma geldi.

“Dokunulmaz? Senin bu saatte burada ne işin var?”

“Çok uzatma. Bana arka kapıyı göster. Burada seni beklemiyordum.” Ailesine bir kafede aşçı olarak çalıştığını söylemişti. Doğruydu aslında bana ait olan kafede çalışıyordu.

“Dolabın arkasından.” deyince gösterdiği yere baktım uzaktan belli olan bişi yoktu. Yaklaştığımda buz dolabı ve tezgah arasındaki boşluğu gördüm. Öyle bir tasarlamışlardı ki göz oyununu ben bile farketmemiştim.

Şimdi ilk işim eve gitmek olacaktı.