5. Bölüm Umudun adı mucize

"Ölüm ansızın ve kimsesiz gelen birşey dir bazen ama umut etmek ise her zaman bir mucizedir..."

Yağmur eser...

En son duyduğum tek ses yabancı birini büyük bir bağırma sesini hatırlıyorum ve artık gerisini de hatırlamıyorum.

Bir süre sonra gözlerimi tekrar yavaş yavaş açyordum ve bu sefer üzerindeki bu yıkılmış bu büyük duvar hareket ediğini hisedyirdum.

Yabancı sesleri tekrar duyurmaya başladım ve bu sesler bu sefer daha kalabalık ve çoktu.

Hepsi de yanlış değilsem erkek sesleri di herkes büyük bir yandan birbirlerine bağırıyordu.

" Çocuklar yavaş yavaş ve dikkatli bir şekilde kandırın şu duvarı artık onu antında yatan bir kızı bir can var dikkatli olun haydi."

diyordu birisi bağırarak ve hemen bu sesin üzerine bir ses daha duydum.

"Efendim" diyordu başka bir ses.

"Evet asker söyle." Diye bağırıyordu her kese Emir veren bu ses.

"Efendim kız yaralı ola bilir öncelikle onu la iletişim me geçmeniz gerekiyor efedim size bunu söylemek istiyorum dum sadece." Diyordu birisi.

adam haklıydı benimle öncelikle iletişime geçmeleri gerekiyordu.

ama herkese Emir veren şu sesi tekrar duydum artık sinir bozucu olmaya başlamıştı şu ses.

"asker sana fikrini soran olmadı burada emirleri ben veririm anladın mı bunu için zamanmız Yok ve ben sana git şu fotoğraf makinesi gertir diye sana Emir verdiğimi hatırlıyorum yoksa yanlış mı hatırlıyorum ha asker." Diye bağırıyordu tekrar bu adam.

"Emredersiniz efendim." Diyordu asker.

Hadi diyordu tekrar emir yağdıran şu ses.

Hemen git fotoğraf makinesi gertir asker kız üzerindeki büyük duvarı kaldırdığınız zaman seni İlk işin kızın fotoğraflarını çekmek oluçak anlaşıldım asker."

diyordu tekrar emir yağdıran şu ses ve asker de hemen her defa tekrar etiği şu sesi söylüyordu her seferinde.

" Emredersiniz efendim." Diyordu tekrar.

Ansızınzm bir anlığına kendimi toparlamaya çalışıyorumdum heresin sesini duya bilyordum ama kendi sesimi duyamyordum sanki bağırmaya başladım çığlık atmaya başladım ama sesim gitmişti sesim yok olmuştu ve üzerimdeki büyük duvar hareket etmeye başlamışt.

Yavaş yavaş duvarın üzerinden kalktığını hisedyirdum bedenimi üstünde izi bırakan duvar sonunda üzerinden kalkıyordu.

Etrafımda bağıran asker sesleri tamamen susmuştu büyük bir sessizlik vardı herkesin nefes sesleri duya bilyordum.

Ve o an hiç ummadığım bir muzice oldu ve üzerimdeki büyük duvarı kaldırdılar ve artık kurtulmuştum.

Ama hala yerde hareketsiz bir şekilde kıbırdayamyordun benenim yüz üst yerdeydi parmak uçlarım hareket ettirmeye ve onlara hayatta oldumu göstermek çalşyordum ama nafile bedenimi hiç bir yerini hisetmyordum ve hareket edemiyorum burnuma gelen moloz ve duvar tozları öksürmeme neden oluyordu.

Birden üzerime ve üstümde bir batanye hisetim batanye sıcak ve huzur vericidi.

Ve birden hiç hissetmediğini mi bir şey oldu birisi beni kolarına aldı ve Yüzümde çok yumuşak iki el hisetim birisi saçlarımı yüzümden yavaşça çekiyordu.

gözlerimi açamıyorum ama askerlerin seslerin duya bilyordum.

"Kız yaşıyor efedim hala hayata." bu bir kadının sesidi

ve birden bu sıcak batanye öyle güzel huzur vericidi ki uykumu getirmeye başladı.

Yeni bölüm görüşmek üzere oy vermeyi unutmayın sizleri çok seviyorum iyi ki varsın ☺️💞