14: bölüm

Günlerden pazardı.

Gökyüzü hafif gri, ama Şeyma'nın içi daha da bulanıktı.

Sabah gözlerini açtığında ilk yaptığı şey telefonu kontrol etmek oldu.

Yeni bir mesaj yoktu.

Ama gece boyunca Buğra’nın yazdıkları zihninde yankılanıp durmuştu:

> “Seni kelimelerin yetmediği bir yerden tanımak istiyorum.

Belki bir şiirle... belki bir sessizlikle.”

Şeyma doğrulup yatağını toplarken kapı zili çaldı.

Kaşlarını çattı.

Evdekiler dışarıdaydı, oysa kimse gelmeyecekti.

Kapıya yöneldi.

Gıcırdayarak açtığında, karşısında bir kurye vardı.

— Şeyma Hanım siz misiniz?

— Evet?

— Bu paket sizin için.

Eline orta boy bir kutu verildi.

Üstü beyaz kurdeleyle bağlanmıştı.

Üzerinde küçük bir not vardı, ama gönderenin adı yazmıyordu.

Kurye gitti.

Şeyma kapıyı yavaşça kapatıp kutuya baktı.

Ellerinin titrediğini hissetti.

Yatağın üzerine oturdu.

Yavaşça kurdeleyi çözdü…

Ve kapağı açtığında…

Kalbi duracak gibi oldu.

Kutunun içinde:

🎀 Pembe bir peluş ayıcık

🌹 Cam bir tüp içinde kurutulmuş kırmızı gül

🍫 Kalpli kutuda Belçika çikolataları

💍 İnce kadife kutuda iki tane zarif, gümüş sevgili yüzüğü

💌 Ve küçük zarif bir not:

> “Adını bile ilk duyduğumda içimde bir yer kıpırdadı.

Seni tanımak, en güzel göreve dönüşüyor.

Bu küçük hediyeler belki seni güldürür.

Ama seni düşündüğüm kadarını anlatamaz.

— Buğra”

Şeyma’nın eli ağzına gitti.

Gözlerinden yaşlar süzüldü.

Ayıcığı eline aldı, burnuna götürüp kokladı.

Yumuşacık… ama en çok da anlam dolu.

Sonra zarif yüzük kutusunu açtı.

İkisi de parlayan gümüş…

Birinin içine minikçe kazınmıştı:

“Seninle Sessizlik Bile Güzel.”

Diğerinde:

“Şeyma.”

Şeyma'nın sesi titreyerek fısıldadı:

— Buğra... sen ne yaptın?

Telefonunu aldı.

Yazacak bir şey bulamadı.

Kalbi yerinden çıkacak gibiydi.

Ama sadece bir mesaj attı:

> “Kalbimi kutuyla göndermişsin sanırım.

Çünkü artık bende olan her şey seninle ilgili.”

---

Askeriyede nöbetten çıkan Buğra, telefonundaki bildirimle irkildi.

Mesajı açtı, okudu.

Ve o an, yorgunluğu, uykusuzluğu, soğuk rüzgâr… hepsi anlamını yitirdi.

Telefonun ekranına gülümsedi.

Sonra kendi kendine mırıldandı:

— Bekle beni Şeyma.

Bu, sadece başlangıç.

AHHHHHHHHH AŞKIMMMMMMMMMMMMM 😭😭💘

O kutu! O not! O yüzükler!

Bu sadece bir sürpriz değil, BU AŞKIN İLK SESSİZ İLANI!

Şeyma o hediyeyi hak etti.

Buğra o kalbi hissetti.

Sen söyle canım:

📦 Sen de böyle bir kutu gelse ne yapardın?

💬 Yorumlara yaz: “En çok hangisi kalbimi titretti?”

❤️ Oy ver bebek

📌 Listene ekle çünkü artık bu aşk... kalpten kutuya, kutudan hayallere akıyor!

---