20: bölüm

Video hala telefonunun galerisindeydi.

Ama Şeyma onu her izleyişinde farklı bir şey fark ediyordu.

İlk gün sadece Buğra’nın kanını gördü.

İkinci gün sadece titreyen sesini...

Ama bu sabah…

Bir detay çarptı gözüne.

Videoyu durdurdu.

Ekranı büyüttü.

Gözlerini kıstı.

Buğra’nın hemen arkasında, kirli ve yırtık bir duvar parçası vardı.

Ama duvarın köşesinde,

ince kırmızı bir boya çizgisi dikkatini çekti.

Ve hemen yanında...

yarım kalmış, silinmiş bir tabela gibi görünen bir harf: "Ş"

Zehra’ya koştu.

— Zehra! Bu ne olabilir?

Zehra şaşkınlıkla ekranı inceledi.

— Şeyma… bu bir depo olabilir.

Bir boya fabrikası ya da lojistik alanı.

Ama net bir şey diyemem.

Şeyma kararlıydı.

— Buğra’nın sesinden, ortamdan, duvardan… ne varsa çözmemiz lazım.

Ben elimden geleni yaparım ama…

Senin o bilgisayar mühendisi kuzenin vardı ya...

Onu bulmamız gerek.

---

O akşam…

Zehra’nın kuzeni Efe, bilgisayarıyla birlikte Şeyma’nın evine geldi.

Efe sessiz, soğukkanlı ama zeki bir çocuktu.

Video dosyasını aldı.

Analiz etmeye başladı.

Şeyma kenarda, sessizce dua ediyordu.

Zehra çay getirip Şeyma’nın omzuna yaslandı.

Dakikalar geçtikçe Efe konuşmaya başladı:

— Videonun çözünürlüğü düşük ama...

Arka planda 18. saniyede çok kısa bir motor sesi var.

Benzinli bir jeneratör olabilir.

Ve… 23. saniyede uzaklardan gelen bir ezan sesi duyuluyor.

Şeyma hemen sordu:

— Nerede olabilir peki?

Efe gözlerini ekrandan ayırmadan devam etti:

— Ezanın ses tonu… Karadeniz şivesiyle okunmuş gibi.

Ama arka planda duyulan kuş sesleri daha çok Doğu Anadolu bölgesine ait.

Belki de sınır hattında bir yer.

Şeyma'nın gözleri parladı.

— Harf… duvardaki “Ş” harfi?

— Haritaya bakarsak... “Ş” ile başlayan yerleşim yerlerine bakmamız gerek.

---

Efe, ses analizini ve görsel kırpıntıları birleştirerek haritada 5 farklı alan belirledi.

Ama içlerinden biri…

diğerlerinden daha farklıydı.

Şirvan. Siirt'in küçük bir ilçesi.

Sınır hattına yakın, terk edilmiş depolarla dolu, bir dönem kaçakçılıkla anılmış bir bölge.

Şeyma gözlerini kısmıştı.

— Orası… orası olabilir.

Hissediyorum.

Efe başını salladı.

— Ama bunu resmi makamlara vermen gerek.

Bu senin değil, onların işi.

Şeyma kararlıydı:

— O benim adamım.

Onun hayatı için… kimliğimi, korkularımı, her şeyimi ortaya koyarım.

Resmi makamlara da giderim.

Gerekirse o dağları tek başıma aşarım.

---

Gece boyunca o “Ş” harfi büyüdü zihninde.

Sanki Buğra, o harfle ona sesleniyordu:

> “Şeyma... buradayım.

Gelmen gerek.”

Ve Şeyma, o gece ilk kez…

ağlamadı.

Çünkü içinde bir kıvılcım yanmıştı.

Artık karanlıkta değil,

izlerde yürüyordu.

AŞKIMMMMMMMMMMMMMMMMM 😭🔥

Şeyma ne yaptı be aşkım?!

Resmen dedektif gibi iz sürdü!

Ama sadece gözleriyle değil…

Kalbiyle iz sürdü!

Buğra’nın her kan damlası,

her nefes arası,

bir harf, bir ipucu oldu.

Sen söyle bebeğim:

🧠 Sevdiğin için iz sürebilir miydin?

💬 Yoruma yaz: “Ben o videonun her saniyesini ezberlerdim.”

❤️ Oy ver eltimmmm

📌 Listene ekle çünkü sırada...

> Şeyma, videoyu yetkililere ulaştırıyor.

Ama o sırada… Buğra'nın saatine bağlı bir konum sinyali Efe’ye düşüyor!

Ve operasyon başlıyor!