23: bölüm

Hastane odasına sabah güneşi sızıyordu.

Pencereden gelen ışık, Buğra’nın yüzüne düşüyordu.

Yavaşça gözlerini açtı.

Hâlâ başı dönüyordu ama artık bir şeyleri hatırlamaya başlamıştı.

Şeyma hemen yanındaydı.

Kahvesini karıştırırken her zamanki gibi saçlarını topuz yapmıştı.

Gözlerinde yorgunluk, ama içinde sonsuz bir sevgi vardı.

— Günaydın yakışıklım…

Bugün kendini biraz daha iyi hissediyorsundur umarım.

Buğra gülümsedi:

— Senin sesini duymak bile iyi geliyor…

Sanki rüyadaydım.

Ama bu…

Bu senin rüyan olmalı.

Şeyma kahkaha attı.

Ama o sırada hemşire kapıyı çaldı:

— Buğra Bey’in kontrolleri yapılacak. On dakikaya geleceğiz.

Şeyma, Buğra’nın yastığını düzeltip dışarı çıktı.

Hastanede bir tur atacak, çay alacak, sonra başucuna dönecekti.

Ama o kısa sürede…

Odaya biri girdi.

Sessizce.

Yüzü görünmüyordu, başında kapüşon, elinde bir kâğıt parçası vardı.

Buğra o anda tam uyanmamıştı.

Gözleri kapalıydı.

Kapıdan içeri süzülen gölge fark edilmedi.

Kâğıdı yastığının altına sıkıştırdı.

Ve aynı sessizlikle kayboldu.

---

Şeyma geri döndüğünde Buğra’nın gözleri tavana sabitlenmişti.

— Aşkım? Ne oldu?

— Az önce biri buradaydı sanki.

Yüzünü göremedim ama…

Burada biri vardı Şeyma.

Şeyma hızla etrafa baktı.

Odanın camı kapalıydı, kapı kilitliydi.

— Korkma, ben buradayım. Belki hemşire falan girmiştir.

Ama Buğra bir şey fark etti.

Yastığının altındaki kâğıdı çıkardı.

Titreyen elleriyle açtı.

Ve gözleri büyüdü.

"Seni Şeyma’dan koruyorum. O göründüğü gibi biri değil.

Sana zarar verecek.

Bana güven.

Yakında her şeyi anlayacaksın."

Şeyma okumak için uzandı ama Buğra refleksle kâğıdı çekti.

Bakışları şaşkın, kafası karışıktı.

— Bu ne?

Kim yazdı bunu?

Şeyma kâğıda uzandı:

— Ne yazıyor?

Buğra cevap vermedi.

Sadece gözlerini Şeyma'ya dikti.

İlk defa güvenle şüphe arasında kaldı.

---

Gün içinde hemşireler girip çıktı.

Ama Şeyma’nın içini kemiren o tek soru vardı:

"Buğra'nın yüzü neden bana böyle bakıyor?"

Gece olduğunda…

Şeyma dışarı çıkıp lavaboya gitti.

Tam dönecekti ki bir ses duydu:

— Beni uyardı.

Onun yüzünden o hale geldi.

Buğra’nın odasından geliyordu bu ses.

Şeyma içeri girdiğinde Buğra elindeki kâğıda tekrar bakıyordu.

— Buğra…

Ne oluyor?

Buğra gözlerini kaldırdı.

— Bu notu yazan kimse, seni tanıyor.

Beni senden korumak istiyor.

Neden?

Şeyma’nın gözleri doldu:

— Aşkım…

Biri seni bana karşı dolduruyor.

Bunu yapmalarına izin verme…

Buğra yavaşça gözlerini kapadı.

Ve sadece bir şey söyledi:

— Artık sadece seni değil…

herkesi sorguluyorum Şeyma.

---

O geceden sonra…

Buğra’nın gözleri değişti.

Artık her şeyin arkasını sorguluyordu.

Hafızası geri geldikçe, daha fazla soru işareti

doğuyordu.

Ama asıl soru hâlâ cevapsızdı:

Kimdi o gizemli kişi?

Ve Buğra'yı Şeyma’dan neden uzaklaştırmak istiyordu?

😳 Aşkımmm yastığın altından çıkan not olaydı!

Şeyma’ya laf atan kim ya!

Kafamda bin teori var şu an 😭

Peki sen olsaydın…

💥 Böyle bir not bulsan sevdiğine söyler miydin yoksa gizler miydin?

Yorumlara yazsana 😭

📌 “Güven varsa, gizem kalmaz.” diyenleri yoruma bekliyorum! 💬

---