2.1

Uzun bir aradan sonra tekrar burdayız ballarım🍯

🍬

Yatağımın üzerinde saatlerdir oturmuş olanları düşünüyordum.

Barlas, ile buluşmamızın üzerinden dört saat geçmişti. Onun anonim olmasına daha şaşıramamışken telefonuma aldığım yeni mesaj beni bir hayli ürkütüp korkutmaya başlamıştı.

Attığı mesajın dostane bir uyarı mı yoksa bir tehdit mi olduğunu anlamak baya zordu açıkcası.

Ekranı kapalı bir şekilde yatağın üzerine bıraktığım telefonuma kısa bir bakış attım sürekli yanıp sönüyordu elimi uzatıp tam alacakken teyzemin sesiyle irkildim.

"Parla?"

Kapının önüne yaslanmış bana bakan teyzem anlam veremiyormuş gibi bir bana bir de elime bakıyordu.

"Kızım napıyorsun sen?"

Omuz silkerek konuştum, "Hiç bugün ders çalışmadım akşam onun vicdan azabıyla telefonu elime almamaya çalışıyorum. Noldu sen niye geldin peki?"

"Aşk olsun Parla gelemez miyim odana?"

Ellerimi hayır anlamında kaldırdım, "Yok öyle değil eve erken gelmişsin manasında bugün nöbet sırası sendeydi ya?"

"Haa," diyip yanıma yaklaştı yatağa oturduğunda gözleri telefonumun yanıp sönen ışışındaydı.

"Sana bakmaya geldim, biliyorsun kafe 7/24 bir kafe yanımda kalmak ister misin diye soracaktım bazen korkuyorsun ya tek başına, ama zaten İlayda ile Şebnem buraya gelecek, bende size yemek bıraktım."

Uzanıp saçlarımı karıştırdı, "Fırında hazır pizza var, kafeye lahmancun falan istemiştik fazla gelince buraya getirdim yarısını."

Anlamsızca kaşlarımı çattım, "Nasıl fazla sipariş verebiliyorsunuz ki ayrıca yarısı dediğine göre epey fazla gelmiş gibi duruyor..."

Güldü, "Sorma, Emir üstün matematiğe sahip 'biri' olarak bizi elli altı kişi hesaplamış. Eh bizde çalışan sadece altı kişi var biliyorsun her bir kişiye altı tane kalsa yine baya kaldı bende kızlarla size bıraktım geri kalanını da alt kattaki komşuya bırakacağım."

Şaşkın bir şekilde kalakaldım nasıl böyle bir hata yapmış olabilirdi ki?

Teyzem gitmek için ayağa kalktığında bende kalktım, "Kendinize iyi bakın olur mu?"

"Tamam ama sizde dikkat edin ve lütfen Emir'i kasa bölümüne koymayın."

Kahkaha attı, "Ay yok yok bundan sonra Emir sadece sipariş götürecek, başka iflah olmuyor çünkü."

Teyzem kendini dışarıya attığında hâlâ gülüyordu, arkasından biraz baktıktan sonra kapıyı kapattım.

Aklım hâlâ mesajı atan kişideydi babamın yaşadığını söylüyordu ve eğer babam yaşıyorsa elinde kanıt olabilirdi, ondan kanıt isteyecektim.

Koşarak odama gittiğimde daha telefonu elime alamadan kapı alacaklı gibi çalınmaya başladı, oflayarak telefonu elime aldım ve kapıya doğru geri koştum.

"Geldim."

"Zahmet oldu aşk kuşum ağaç olduk burda."

Şebnem, yine modundaydı fazla bekletmeden kapıyı açtım.

"Abartma Şebo bir saniye bile sürmedi ayrıca İlayda nerde?"

Omuz silkti, "Bilmem belki cehennemin dibindedir."

Kaşlarım çatıldı yine mi küsmüştüler?

"Yine neden küstünüz?"

İçeri girip kapıyı kapattı ve çantasını koltuğa fırlattı, "Ay bak şimdi bana hak vereceksin dinleyince tamam mı?"

Kafamı olumlu anlamda salladım, "Bakarız."

Beni koltuğa çekip oturttu, "Bekle abur cubur almıştım onları tabağa koyup geliyorum."

"Dur teyzem fırına yemek koymuştu bende onları çıkarayım."

Beraber ayağa kalktığımızda Şebnem sabredemediği için hemen anlatmaya koyuldu.

"İlayda, o adını anmak istemediğim ama malesef ki sevdiğim, adamın dibinden ayrılmıyor!"

Kaşlarım çatıldı, "Ne ciddi misin?"

"Maalesef ki çok ciddiyim bugün o öküz ona çiçek almıştı!"

Ellerimi belime yerleştirdim, "Şebnem."

"Hı?"

"Şebnem."

Bana döndü, "Ne var Parla!"

"Çocuk çiçekçi de çalışıyor ya hani ve Emir ile yakın arkadaş?"

"Yani?"

"Emir, İlayda'yı seviyor ve ona çiçek göndermek için Yalçın'dan rica ediyor olabilir mi?"

Bir anlığına duraksadı ardından anlına bir fiske vurdu.

"Noldu?"

Utanarak bana baktı, "İlayda'nın elinden çiçekleri alıp ona fırlattım..."

Gözbebeklerim büyüdü, "Dalga geçiyorsun değil mi?"

"Kızı Emir'in ve Yalçın'ın yanında rezil ettim..."

Anlımı ovaladım, "Sus Şebnem yoksa çarpacağım bir tane ağzına!"

Telefonumu elime alıp İlayda'yı aradım.

"Açmaz ki..."

"Sus Şebnem."

Telefon dördüncü çalışında açılında stresle bizi bir araya getirecek şeyi öne sürecektim.

"Efendim Parla, eğer Şebnem için arıyorsan yemin ederim suratına kapatacağım!"

Yutkundum bunu telefonda söylemek ne kadar doğru olurdu bilmiyorum ama diğer türlü ikisini bir arada görmek imkansıza yakın olurdu.

"İlayda, yanında kim var bilmiyorum ama söylediklerimden sonra tepki verme."

"N-neden?"

Şebnem'de bana merakla bakıyordu.

"Akşamüstü bana bir mesaj geldi, o mesaj da ise babamın yaşadığını ve bana kanıt getireceğinive buluşmak istediğini söyledi..."

Gözlerim sızlıyordu.

"Saçmalama-"

"Ani tepki verme biliyorum böyle şeyler genelde yalan olur ama bir ümit gitmek istiyorum sadece."

"Tamam madem öyle bende geliyorum, bekle."

"Bekliyorum..."

Telefonu kapattığımda Şebnem koluma yavaşça bir fiske vurdu, "Neden ilk bana söylemedin?"

Ağlamaklı bir şekilde omuz silktim, "Çenen bir susmadı ki."

Kolumdan tutup beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı.

"Parla, adam sana zarar vermek isteyebilir kötü niyetli biri de olabilir. Sen buluşmadan önce fotoğraf olarak kanıt istedin mi?"

Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Çıkar telefonunu ve şimdi buluşmak için babanın tutulduğu bir fotoğraf atmasını iste."

Kafamı olumlu anlamda sallayıp ondan uzaklaştım ardından telefonumu çıkarıp mesaj attım.

Parla: Buluşmak için senden birşey istiyorum.

Anında çevrim içi olması korkutucuydu.

05*********: Neymiş o?

Parla: Bana babamın tutulduğuna dair bir fotoğraf gönder ancak öyle inanırım sana.

05*********: İstediğin fotoğraf olsun.

05*********: tek seferlik bir fotoğraf gönderdi.

"Şebnem, kameranı hazırla ekran resmi almak yerine öyle çekelim."

"Tamam hazır."

Fotoğrafa tıkladığımda uzun zamandır hissetmediğim bir duygu oluştu kalbimde.

Öylece fotoğrafa bakakaldığımda nerdeyse düşüp bayılacaktım.

Bölüm sonu

Yeyeyeye yeni sezonda karşınızdayızzz

Bölüm biriksin istiyorum ama biriktirecek sabırla sahip değilim 🤧