Gül verdin bir gün, dikenini gizleyerek,

"Sonsuza dek" dedin, gözümün içine bakarak.

Ben kokladıkça sustum, sen kanattıkça sustum…

Meğer aşkın yalanmış, çok güzel oynadın sevgilim.

Fesleğen büyürdü cam kenarında,

Sadakat derlerdi beni unut der gibi.

Senin dokunduğun her kelime kurudu,

Ben hâlâ susuyordum, olur der gibi.

Karanfil gibi inatçıydım,

İnandım, sarıldım, senden vazgeçemedim.

Oysa başkasının omzundaymış gülüşün,

Ben hâlâ senin yokluğuna "aşk" dedim.

Akasya gibi geçiciymiş baharın,

Sakladığın isimleri rüyamda gördüm.

Yalanla sulanan bir sevda, çiçek açmazmış,

Ama ben yine de seni büyüttüm.

Nergis, kendine aşık derlerdi sana,

Ben sana, sen kendine âşık kalmışsın.

Aldatılmak değil acı olan aslında,

Kendimi sen sanıp, kendimden çıkmışım.

Ve şimdi gelincik gibi savrulurum rüzgârda,

Kırmızım hâlâ canlı, ama içim boş.

Aşk dediğin senin için oyundu belki,

Ama ben her seferinde gerçek sanmışım,

Ben değildim aptal,sevgilim.