Bir gün batımı gibi solgunum bu ara,
Renkler yavaşça terk ediyor beni.
Kendimden bir parça daha eksiliyor sevgili.
Penceremde asılı kalmış bir güz dalı,
Ne rüzgarla sallanır ne düşer yere.
Söylenmemiş sözler birikir dilimde,
Ve kimse duymadan gömülür içime.
Gülüşüm biraz sahte, biraz yorgun,
Mutlu görünmek bir tür sahne artık.
Ama perde kapanınca fark ediliyor,
Bir yalnızlık var tüm rollere açık.
Ben yine seni ararım, seni değil belki de,
Ama o eski kendimi gülen, inanan...
Zaman çok şey aldı benden sevgili,
Ama en çok kendimi çaldı fark etmeden.
Okur Yorumları | Yorum Ekle |