37. Bölüm:Veda

Sizce ben gece bir buçuğa kadar bu bölümü yazıp kaydetmeden çıktığım için bölümün silinmesine neden olup şimdi bölümü tekrar yazmış mıyımdır..?

Keyifli okumalarrr...

"Abla lütfen bugün de kalamaz mısın? Hem ben ne yapacağım sensiz..."

Kardelen'in hüzünlü sesi canımı sıksa da yapacak bir şeyim yoktu.

"Üzgünüm Çiçeğim izin sürem sona erdi. Üstelik bugün katılmam gereken önemli bir toplantım var."

"Ama ben tek ne yapacağım?"

"Tek olmayacaksın birazdan Behiye Abla gelecek ne istersen söyle sana pişirsin. Herhangi bir sorun olursa da hemen beni arıyorsun tamam mı?"

İstemeye istemeye kafa sallayınca "Bıktım bu Kara Mamba'dan onlar yüzünden hep beni bırakıp gidiyorsun." dedi.

Dizlerimin üstüne çöküp bana bakmasını sağladım.

"Onlar yüzünden değil çiçeğim. Bu benim işim. Ben olmasam kötü adamları kim kovacak?"

"Haklısın." diye başını eğince yanağından makas alıp ayağa kalktım.

"Behiye Abla'yı üzmüyor, yemeğini yiyorsun tamam mı?"

"Tamam."

Kapıyı çekip çıkınca garaja ilerledim. Arabaya binip yola çıktım.

Çok uzun sürmeden varmıştım askeriyeye. Arabayı park edip koşar adım toplantı salonuna ilerledim.

Telefondan saati kontrol edip toplantını başlamadığını görünce kapıyı çalma gereksinimi duymadan salondan içeri girdim.

Yavuz Komutan hariç herkes oradaydı. Beni görünce Burak hariç ayağa kalktıklarında oturmaları için ufak bir baş hareketi yaptım ve ben de sandalyeme yerleştim.

"Komutanım uzun zamandır yoktunuz iyisiniz inşallah." dedi Kuzey meraklı sesiyle.

"İyiyim Kuzey sağ ol."

Başını sallarken Yavuz Komutan içeri girdi ve artık hepimiz asker selamındaydık.

"Rahat. Oturun."

Dediği yaptık.

"Evet çocuklar, öncelikle Asena'nın bileğine Kara Mamba'nın yüreğine sağlık. Griffon belası resmi olarak sonlandırılmıştır."

Hepimizin kendinden emin duruşu ve sert bakışları aslında her şeyi açıklıyordu. Bizim gibi timler kazanmak için kurulurdu. Kaybetmekse düşmana özgüydü.

"Allah sizin gibi askerlerimizin sayısını arttırsın."

Hep bir ağızdan "Amin." dedik.

"Şimdi gelelim asıl kısıma." elindeki dosyaları düzenleyip tek parça görünümü verdi.

"Kara Mamba ve Asena'nın birleşme amacı Griffonlardı. Griffonlar yoksa sizin de birlikte çalışmanızın anlamı yok artık. Asena sizden ayrılıyor."

Herkes anlaşmış gibi aynı anda "Ne!?" derken iki sessiz ben ve Buraktı. Böyle olacağını biliyorduk.

"Komutanım, Asena Komutanımıza çok alıştık biz bırakamayız onu." diyen Kuzey'e gülümsedim.

Ben gidince Burakla başı hayli belada olacaktı çünkü. Kaptanlık seçiminde yaptığı hainliği Burak çoktan kin kumbarasına atmıştı zira o da ben varım diye bir şey diyemiyordu.

" Maalesef sizin vereceğiniz bir karar değil. Asena 10. Filo'ya ait."

Ben aileme, Kara Mamba'ya, aitim diyemedim. Çünkü artık gitmem gerekiyordu onunla geçirdiğim her saniye ok olup batıyordu kalbime.

Yıllarca beklediğim buradaydı ama beklediğim değildi.

Tanıdık bir yabancı...

"Evet, 10. Filo'yu çok özledim. Ben de gitmek istiyorum."

Hepsiyle göz teması kurunca kırıldıklarını anladım.

"Bir kusurumuz mu oldu Komutanım?" diye sordu Hafız.

"İsteseniz de olamaz." göz ucuyla Burak'a baktım.

"Ama artık gitmem lazım. Her kuş sonunda yuvasına döner."

"Ama Albayım, Asena Komutan giderse hava desteği gerektiren operasyonları kim yönetecek?" diye bir tez daha sundu Çaylak.

"Gözde Teğmen."

Burak'ın kıvrılan dudakları sinirimi bozdu.

"Gözde Teğmense rahat olun. Asena'dan daha iyi bir pilot."

Ters ters bakıp sırıttım.

"Boynuz kulağı geçti mi bilmem ama Gözde'yi, Asena eğitti."

Cümlesini bitiren Yavuz Komutan da Burak'a öldürücü bakışlarını gönderirken tim gülmemek için zor duruyordu. Sıktıkları dişlerinden anlamıştım.

"Neyse çocuklar, benim işlerim var. Asena vedalaştıktan sonra odama gel."

"Emredersiniz."

Kapıyı çekip çıkınca hepsi kırgın kırgın bana bakıyordu.

"Bakmayın öyle gitmem gerekiyor. 10. Filo sizin sandığınızın aksine haddinden fazla disiplin gerektiren bir yer gidip asıl uçağımı uçurmalıyım."

Kafa sallamakla yetindiler.

"Hakkınızı helal edin Komutanım."

"Helal olsun. Siz de helal edin Şahin."

Time son kez baktım.

"Başınızı belaya sokup beni başınızdan aşağı bomba yağdırmak zorunda bırakmayın. Bilirsiniz seve seve yaparım."

Göz kırpıp arkamı döndüm ve odadan çıktım.

Kara Mamba defteri artık kapanmıştı.

​​​​​Yavuz Komutan'ın odasına geçip birkaç evrak imzaladım ve onunla da vedalaşıp arabamı 10. Filoya sürdüm.

BÖLÜM SONU