F42: Ailen benim, ailem sensin.

Herkese selamlarr nasılsınız?

İyi olmanıza duacıyım.

İyi olun, her şeye rağmen.

Her şey gelip geçiyor biz üzülüp dert edindiğimizle kalıyoruz.

Her neyse bir ya da iki bölüm sonra final vereceğim.

Bilgilendirmek istedim, benimle ve karakterlerimle bu yola çıktığınız için şimdiden teşekkür ederim.

Keyifli okumalarrr.

***

Yağmuru hep çok sevdim. Tüm insanlık suçunu bilir gibi başını önüne eğer, kirlerinden arınırcasına temizlenirdi.

Bitkiler beslenir, hayvanlar çukurlara dolan tanelerden su içerdi.

Çiçeğimi böyle bir havada verdim toprağa.

Bu dünyadan iyi biri ayrıldığında evren de yas tutar, hüzünlenir ve yağmur yağdırırmış.

Bugün o yağmur hiç durmadı. Çiçeğim ailesine kavuştu ben bir aileme daha veda ettim.

Her şey bitip evlere dağıldığımızda kaldığı odaya uzun süre giremedim. Soğuk yüzüne bakamadığım gibi.

"Asena bu halde kalma burada gel bana gidelim."

Diyen Burak'a başımı salladım. Timi ve Kuzey'i zorla da olsa göndermiştim ama o beni yalnız bırakmamakta kararlıydı.

"Bir kere daha.

Bir kere daha seni bu kadar derin bir yalnızlığa gömmeyeceğim, "diye söz vermişti Kardelen'in mezarı başında.

" Düzgün veda bile edemedim. Kucağımda götürdüğüm hastaneden tabutla çıkardım. "

"Hepimiz bir gün gideceğiz Asena, önemli olan yaşanmaya değer bir hayat bırakıp gitmesi. O seninle büyüdü. Bunu benim ne kadar çok istediğimi bilemezsin. Çok büyük bir lütuf. Ve diğerleri gibi yalnız ölmedi sen hep vardın."

Gözümden akan damlayı silip kollarının arasına aldı.

"Şimdi ağlama, çünkü o bunu istemezdi. "

" Odasına giremiyorum. Eşyalarını toplamama yardım eder misin? "

" Şimdi değil, bugün yapma. "

" Bugün yapmazsam bir daha hiç yapamam. "

Gözlerimin içine baktı.

"Emin misin?"

Gözlerimi kısa bir an için kapatıp açtım.

"Eminim."

"O zaman sözün başım gözün üstüne."

Elimden tutup yavaşça odaya yürüdü.

Önüne geldiğimizde daha sıkı tuttu.

Kapıyı açınca Kardelen'in sesi kulaklarımda yankılandı.

"Burası benim odam mı?"

"Hayatımda ilk defa odam oluyor."

"Canım ablam iyi ki varsın?"

"Büyüyünce Kuzeyle evlenmek istiyorum."

Hıçkırıklara boğulup kendimi yere bıraktım. Hayatımda iki defa bu kadar çaresiz hissetmiştim.

Birincisi Burak öldü sandığımdaydı.

İkinci ise buydu.

"Geçmeyecek ama alışacaksın."

Sırtımı sıvazladı.

Kendimi toparlayıp elime aldığım poşete oyuncakları doldurmaya başladım.

En son resim defterini aldığımda kıyıp atamadım. İçini kurcalarken kucağıma bir sayfa düştü.

Açtım ve yazarken zorlandığı belli olan büyüklü küçüklü harflerle yazılmış mektubu buldum.

"Hayattaki tek ailem olan sana " diye başlıyordu.

Hayattaki tek ailem olan sana,

Ablam, seni ilk gördüğümde anlamıştım hayatımda önemli bir yerin olacağını ama beni bir cehennemden alıp da cennete getireceğini ben bile tahmin edememiştim. Tepemden bombalar yağarken güller yağdırdın. Bu hayatta uzunca kalmak ve sana borçlarımı ödemek isterdim, Burak Abiyle olacak çocuklarınıza ablalık yapmak isterdim. Yılanların başıyla daha çok uğraşmak isterdim. Kuzeyciğimle daha çok patene gitmek isterdim. İsterdim de isterdim ama bu dünyada o kadar uzun kalamayacağım belli. Çaktırmamaya çalışıyorum ama her geçen gün canımdan can gidiyor, çok acı çekiyorum. Bu yüzden lütfen üzülme senden ayrılıyorum ama anneme, babama, kardeşime kavuşuyorum onları da çok özledim. Bu mektubu da o yüzden yazıyorum. Rüyamda annemi gördüm ve bana kollarını açıp kocaman gülümsedi seni bekliyoruz kızım dedi. Anlayacağın korkmuyorum. Beklediğinde geldiğine göre rahat rahat gidebilirim Burak Abi sayesinde gözüm arkada kalmayacak. Birbirinizi çok sevin, sen ona, o sana aile olsun. Bu dünyada mümkün değil ama orada sana borcumu mutlaka ödeyeceğim. Şimdi gözündeki yaşı sil ve ayağa daha güçlü kalk.

İyi ki vardın, ben hep seninleyim.

Yüzüme bir gülümseme yerleştirdim gözümdeki tek damla yaşı da silip ona döndüm.

"Bu saatten sonra ailen benim, ailem sensin."

"Ailem sensin, ailen benim. Kovsan da sövsen de kızsan da ne yaparsan yap. Ölümden başkası ayıramaz."

"Hayır Akınalp, ölüm bile ayıramayacak. Cehenneme de gitsen başına belayım."

"Dediğim gibi bela da olsan çile de olsan ne olursan ol. Başım gözüm üstüne."

BÖLÜM SONU