Final

Bazı aşıklar yarım kalır, başkaları tamamlansın diye...

***
Buraksız bir hafta geçmişti ama geçmek bilmemişti.

Filoda otururken bir ayın nasıl geçeceğini düşünüyordum. Üstelik gizli görev olduğu için iletişim de kuramıyorduk.

Masadaki maketi sıkıntıyla çevirirken ismim anons edildi.

"Asena Yıldırım. Acil görev."

Oturduğum masadan kalkarken elimdeki maket düşüp kırıldı. Anlık olarak durdum ama kaldırmaya vaktim olmadı odadan çıkıp ekipmanları giydim.

Hızla piste gidip Ömer Astsubayla selamlaştıktan sonra sağ eldivenimi taktım.

Her uçuş öncesi ve sonrası astsubaylara teşekkür edip tokalaşmak filoda yazılı olmayan kurallardandı.

Biz on dakika uçabilelim diye onlar saatlerce hazırlık yapıyordu.

Uçağa binip kuleden kalkış izni istedim.

Yine bir tim teröristler tarafından kuşatılmıştı. Bu göreve Kara Mamba'dan alışıktım.

Bu sefer haber veren timden uzak düşmüş yaralı bir askerdi beni strese sokan tek etken buydu.

Sinyalin alındığı koordinata gidip askerle bağlantı kurmaya çalıştım.

"Ben Yüzbaşı Asena. Durumunuzu net olarak öğrenmem gerekiyor.

Birkaç denemeden sonra halsiz sesi kulaklarıma doldu.

" B-biliyorum Gök Gürültüsü. "

Duyduğum sesle kendime gelmeye çalışıp silkelendim.

Ses ona mı aitti yoksa beynim oyun mu oynuyordu kestiremiyordum.

" Burak. Sen misin? "

" Benim. "

Kesik kesik gelen sesi avuç içlerimi terletti.

" İyi misin? "

" Sırtımda beş, ayağımda iki mermi var. İyiyim ama n-ne k-kadar dayanırım bilmiyorum. Dağın arkasına saklandım ama gelmeleri an meselesi. Çocuklar."

Durup nefes almaya çalıştı.

"Çocuklar altta kaldı. Ben dikkatlerini dağıtıp bulunduğum bölgeye koştum. Onların mermileri çoktan bitmiştir. Burayı bombalaman gerek."

Soluk alışverişi hızlanınca maskenin altından akan yaşları hissettim.

" Bulunduğun yerden bahsetmiyorsun değil mi? "

" Sakin ol ve beni dinle. Yarım saattir buradayım. Çok kan kaybettim yavaş yavaş gözlerim kararıyor. Buradan kurtulsam bile yaşama ihtimalim çok düşük ama onların hala bir şansı var."

"Benden ne istediğinin farkında mısın? Benden sevdiğim adamı öldürmemi istediğinin farkında mısın Burak!?"

Hıçkıra hıçkıra ağladığımı cümlem bittikten sonra idrak ettim.

"F-farkındayım."

Durup nefes aldı.

"Ha-hani baştan beri benden uzak dur bizden olmaz diyordum ya."

Görmeyeceğini bile bile kafa salladım.

"Evet."

"Bunun içindi. Sana aynı şeyleri tekrar yaşatmamak için."

Derince bir nefes daha çekmeye çalıştı içine.

"İsmini duyduğum ilk andan beri sen olduğunu biliyordum. Her şeyin değişse bile o sert ama korunmasız bakışların değişmemişti. O saf."

Durdu. Konuşurken zorlanmasına karşılık

"Yorma kendini. " dedim.

Dinlemedi.

"O saf güzelliğin hep aynıydı. Toplantı kapısından içeri girdiğin an yanına gelip sana sımsıkı sarılmayı her şeyden çok istedim ama seni kendimden korumalıydım. Kötü davranmaya çalıştıkça kendimi biraz daha dibinde buldum."

Telsizden buruk bir gülümseme sesi geldi.

" Üzgünüm sevgilim ben yine seni kendimden koruyamadım. Annem haklıydı ben uğursuzdum. Hayatına girdiğim herkesi mahvettim. "

" Burak gerizekalı gerizekalı konuşma. Benden canımı iste bunu yapmamı isteme. "

"Asena, yetişemezsiniz. Beni onlara esir bırakıp esaret içinde ölmeme sebep olma. Bırak şerefimle öleyim. Lütfen sevgilim. "

Ağlamamın şiddeti daha da arttı.

" Unutma: Ölüm de olsa ayrılığın sebebi, kalp diğerini bulur. Orada seni mutlaka bulacağım. Seni yalnız bırakıyorum yine ama ne vakit eline kalbine koysan tam orada olacak bir tırtıl var. Bu dünyada değil belki ama orada boy boy çocuğumuz olacak. Sana mangal yakacağım. Çocuklarımızı birlikte büyüteceğiz. Odalarını bulutlarla süsleyeceğiz. "

Konuşmasını öksürüğü böldü.

" Çok yoruldum. Gözlerim kararıyor sesleri de geliyor. Yaklaşıyorlar. Hadi yap güzelim. Beni esir bırakma. "

O an bir karar vermem gerekiyordu.

" Ben şimdi ne yapacağım!? "

Tüm vücudum yaprak gibi titriyordu.

" Yapman gerekeni. Profesyonel davran Asena. Ben değil de başkası olsa ne yapardın?"

" Son isteğini yerine getirirdim. "

" Hadi güzelim. Yap."

Elim titreyerek maskeme gitti .

" Seni seviyorum. "

Diyebildim yalnızca.

" Seni hep çok seveceğim. "dedi.

" Timimi de. Lütfen söyle onlara seni yalnız bırakmasınlar benim emanetime sahip çıksınlar. "

Giderken dahi beni düşünmesi canımı yaktı.

" Dondurucuda İzmir Bombası var. Kendi ellerimle yaptım. Evim senindir. Ve evim hep sendin. "

Ağlamam daha da şiddetlenirken maskemi yüzüme geçirdim.

" Asena bombalamayı başlatıyor. "

Hayatımda yaptığım en zor geri sayımı yaptım.

Beş.
Dört.
Üç.
İki.
Bir.

Yeryüzündeydi patlama ama kalbimin parçalarıydı etrafa saçılan.

Oradaki otlardı tutuşan ama bendim yine yanan.

Uçağı piste nasıl indirdim nasıl merdivenlerden indim bilmiyordum. İner inmez yere yığıldım.

Burak Akınalp şehit olmuştu.

Kendime geldiğimde hastanede olduğumu anladım.

Serum kablolarını çıkarıp çatıya çıkınca yüksekte olmak dahi özgür hissettirmedi.

Arkamdan gelen timi dahi fark etmedim.

"Ben nasıl baş edeceğim sensizliğe!"

"Biz varız Komutanım."

Arkadan gelen Kara Mamba timini görüp bana yaklaşan Yazel'e sarıldım.

Ağladım ağladım ağladım. Bu ne kadar sürdü hiçbir şey bilmiyordum.

Bundan sonra ne olacaktı bilmiyordum ama ölüm yanı başımızdayken sevdiklerimi bir an bile ihmal etmeyip sevip, değer görüyorsam peşlerine düşecektim.

Birkaç ay sonra Burak'ın evine yerleşip evinden bir yetimhane kuracak, Kimsesiz çocuklara yuva olacaktım.

Beyaz kuş ve tırtılın kendi çocukları olması mümkün değilken onlarca çocuğa bakıp tırtılı yaşatacaklardı.

Aşk, kağıt üzerinde güzeldi;mutlu sonlar romanlara özgüydü bu yüzden roman kötü bitti. Mutlu sonlar biz gerçekten yaşayanlara kalsın diye...4

SON.

Hayatımda yazdığım en zor bölümdü sanırım...
Biraz veda konuşması yapmak istiyorum.
Öncelikle bizimle bu yolculuğa çıktığınız için minnettarım.

Kitaba gelecek olursak beş kitabım arasından en benimsediğim kitaptı ve en zor yazdığım da. Çünkü karakterlerim beni içlerine almakta hayli zorlandılar.

Ne diyor şimdi bu diyeceksiniz. Şöyle özetlemek isterim: Ben kitaplarımı yazarken taslakta önce finali oluşur çünkü hikaye çoktan yaşanıp bitmiş olur karakterler beni anlatıcı olarak seçerler yalnızca. Olaylar benden bağımsız gelişir. Kalem nereye götürürse onu yazarım. Burak ve Asena ikisi de çok soğuk ve mesafeli karakterler bu yüzden kendilerini çok da açmadılar ve inanın bana siz bu hikayeyi okuduysanız sizi kendilerine yakın bulmuşlardır.

Yine çok konuştum umarım ne demek istediğimi anlatabilmişimdir.

Kendinize çok çok cici bakın. Bir sonraki kurguda görüşmek üzere...