💚💙🌷🦋

Miray'dan

Bugün Bilge'yle buluşup son hazırlıkları yapacaktık ben nasıl onun yanında olduysam o da benim yanımda olmak istiyordu sabah erkenden kalkıp kahvaltı yaptık annemle elime telefonu aldım kiz kardesim diye kayit ettiğim bilgeyi aradım ikinci çalınmasıyla hemen açtı "günaydın kuzum" dedi neşeli sesiyle "günaydın güzelim" dedim "birazdan çıkacağım hazır mısın?" dediğimde "tabiki hazırım"...... "20 dakikada oradayım" deyip kapadım. Hemen odama geçip üzerimi giyindim annemden vedalasip evden ayrıldım arabama binip yola çıkmıştım teyzemlerin evine gittiğimde Hemen arabadan indim apartmandan içeri girdim kapıda zile bastığımda kapıyı bana Bilgem açtı sarılıp öptüm onu çok özlemiştim karnına elim gitti teyzesinin paşasını oksadim sevdim Hemen sonra salona Barış abimin ve teyzemin yanına geçip selam verdim birazcık oturup kalktık abim seslendi "kızlar ben bugün bütün gün şoförünüz olayım işim yok benim" dedi "teşekkür edip" çıkarken abim yine tekrar etti dediklerini güzelliğim gidip öptü onu bir şey yok sakin biz çok dışarıda kalmayız ve sana söz geç kalmadan ve çok fazla yorulmadan geleceğiz sana söz babamız deyip asansöre binip.

Öncelikle nişanlığın son provasını yapıp teslim aldım üzerine uygun şal ve ona uygun kumaş almıştık sonrasında Cafe gibi oturup birer çay ve pasta siparişi verdik ikimizde nişan hakkında konuşuyorduk ki Miran aradı "sevgilim"

:_:

"Bizde şimdi Bilge'yle son eksikleri tamamlıyoruz elbisem hazır... şimdi dinleniyoruz ve birazdan pasta siparişini vereceğiz birde organizasyon şirketi ile görüşmem var"

"_"

"Akşam konuşuruz seni seviyorum"

Deyip telefonu kapattım gelen pastamı yemeye devam ettim otururken gözüm kardeşimin göbeğine gitti minik paşamızın hareketleri bugün çok belli oluyordu yüzümde kocaman bir gülümsemeyle o halimi düşündüm ve elim istemsiz karnıma gitti Bilge bana meraklı gözlerle baktı o aklimdakini okuyan tek kişiydi:

"ahhh hayaller" dedi iç çekerek "seninle en büyük hayalimiz buydu ikimiz aynı anda hamile olacaktık ve onlarda bizim gibi çok güzel dost hatta kardeş olacaktı degil". derken sözünü kestim "evet belki aynı anda hamile kalmadık ama onlar gerçekten kardeş olacaklar kuzen olacaklar Allah in izniyle" ikimizde güldük elim karnına gitti "teyzem! bugün sen yaramazlık peşinde misin bu nasıl bir hareketlilik paşam" dedim kuzum gülmüştü "bu aralar böyle oğlum artık içeride sıkıldı... bir sn önce annesinin kucağına gelmek istiyor da daha 3 ayımız var teyzesi şimdilik orada hareketli dursun"

Bütün işlerimizi halletmistik arabaya bindik eve doğru yola çıktık ki trafik çok yoğundu ve biz dur kalk yapmaktan bir hal olmuştuk o arada Bilge nin telefonu çaldı arayan abimdi "efendim kocam!" diye açmıştı telefonu

"_"

"Trafik var sevgilim dur kalk yapmaktan midem kalktı"

"_"

"İyiyiz merak etme evet karnım tok oğlun da iyi hatta selamı var" dedi kahkaha atarak

"_"

"Bizde seni seviyoruz"

Konuşurken büyük bir gürültüyle ikimizde birbirimize baktık korkuyla iyi misin dedim ve ne olduğunu anlamaya çalışırken o abime iyi olduğunu söylüyordu bilmiyorum ses nerden geldi "sevgilim biz iyiyiz" dedi ve karşı serite gözümüz gitti kaza orada olmuştu 3 4 araba birbirine girmişti Bilge bir anda karnını tutup bana döndü "Miray!" dedi ona baktım "sancım var!" dedi elim ayağım titriyordu korkudan ve trafik açılmıyordu karşı tarafa gelen polis ve ambulans görevlilerine sesimi duyurmaya çalışıyordum ki yanıma bir anda yunus ekibi geldi motoru durdurup ne olduğunu sordular durumu anlatıp bize yol açmalarını istedim hemen beni sol şerite alıp önden onlar arkasından ben hastaneye doğru gitmeye başladık

Acil kapısından içeri girerken daha çok sancısı başlamıştı Bilgenin onu hemen kadın doğum doktoruna yönlendirdiler bende o arada Barış abimi aradım durumu anlattım ve hastanenin adını verdim .

Barış Miraç'dan

Gece rüya görmüştüm tam hatırlamasam da karım ve oğlumu görmüştüm onları yalnız bırakmak istemesemde izin vermiştim işleri halletmeleri için ama bütün gün aklım onlarda idi 2 3 kez karımı aradım iyi olduklarını söyledi en son aramamda

"Sevgilim" dediğimde o da bana "efendim kocam" demişti nerede olduklarını sorduğumda trafiğin yoğun olduğunu ve dur kalk yaptıklarını söyledi keyfi yerindeydi kahkahasi kulaklarımda çınladı oğlumla beraber beni çok sevdiğini söylediği vakit büyük bir gürültü sesi geliyordu telefondan korkuyla ne oldu sorduğumda "bir şey yok sevgilim diğer şeritte kaza oldu" dedi bekle geliyoruz deyip telefonu kapattık ama içim hiç rahat değildi kalbim sıkışıyor nefes alamadığımı hissettim ki Miray dan gelen telefon beni yıkmaya yetti en son hatırladığım evden bir hışımla dışarı çıkmıştım arabaya binip dedikleri hastaneye doğru yol aldım Allah tan yakındık arabayı gelişi güzel park ettim içeriye girip karımı sordum doğumhaneye alındığını söylediler nerede olduğunu sorduğumda koşar adımlarla kapısının önüne gelmiştim Miray ağlıyordu "abi çok sancısı vardı... kanaması oldu içeri aldılar onu" dedi elim ayağım titriyordu dilimden dua etsik etmedim ikisinin başına bir şey gelmesi için yaşayamadım onlar olmadan hele gül güzelim onsuz nasıl nefes alırım hiç bilmiyorum gözümden yaşlar dökülüyordu yarım saat sonra kapı açıldı içeriden doktor çıktı "Bilge hanımın yakınları" dediği vakit yanına gittim "gözünüz aydın minik oğlumuz biraz aceleci çıktı bebeğimiz bebek yoğun ünitesinde gözlem altında" dedi benim aklım karimda eşim nasıl" dedim "Bilge hanım iyi birazdan odasına alınacak" çok üzgün haliyle doktor gittikten biraz sonra kapı yine açıldı içeriden karım çıktı sedyeyle beraber ağlıyordu ve asla kulaklarımdan silinmeyecek o sözü söyledi ve ilk kez adımı söyleyerek "BARIŞ OĞLUMUZU KORUYAMADIM BEN ÇOK KÖTÜ BİR ANNEYİM" diyerek hıçkırıklara boğuldu yanına gittim anlından yanaklarından öptüm "asla güzelim asla böyle düşünme bak oğlumuz sağ senin ve benim inadımdan aldıysa o çok direnir hayata" dedim karımı odasına çıkardık ona bir tane sakinleştirici vurdular o uykuya daldığı vakit bende bebek yoğun bakım doktoruyla görüşmeye gittim bana özel kıyafetler giydirdiler ve onun yanına götürdüler doktor yanıma gelip omzuma vurdu babası ağlayarak oğlumuza birsey yapamazsınız resmini çekip annesine gösterin ve sütünün gelmesini sağlayın bize en çok anne sütü lazım demişti telefonumu cebimden çıkardım hortumlardan ağzı yüzü belli olmayan oğlumun resmini çektim başında cam bir fanus ve ağzında burnunda hortum olan oğlum nefes almaya çalışıyordu. Dışarı çıktığım vakit herkes oradaydı bizimkiler karımın bütün ailesi herkes hastaneye gelmişti onları tembihledim karımın moralini bozacak bir hareket etmemeleri için Gül abla ve Betül ablaya ve Miray a kredi kartımı verip gereken alışverişleri yapmalari için yolladım annemlerle beraber odaya geçtik. Karım uyanır gibi oldu ona doğru yaklaşıp ellerini öptüm saçlarını sevdim gözlerini açtı boşta olan eli karnına gitti "OĞLUM" deyip ağlamaya başladı "şişt!... sakın ol oğlumuz iyi bak ben onu gördüm bak resmini çektim doktorunun senden bir ricası var... oğlumuzun resmine bak sakinleş ve sütümüzün gelmesi için yardımcı olmanı istedi bir iki güne anne sütü verilecek oğlumuza " dediğimde eli ile gözlerini sildi "sevgilim görmeye gidelim mi" ..."onu doktora sorup geliyorum: dedim. İzin almıştım ama birazcık eşimin iyi olmasını istemişti hafifçe ayağa kaldırıp yürüttük sancıları hafifledigi vakit onu alt kata indirdim .

Bilge' den

Barış'la beraber alt kata geldik eşim beni tanıttı hemşirelere ikimizde içeri girdik özel kıyafetler giydirdiler ve onun yanına götürdüler küvezin başına geldiğimizde camın üzerinde bir kağıt parçası üzerinde bebek eroglu 26+2 haftalık kilo 820gr ve boy 36cm yazıyordu siyah bir örtünün altına koyulmustu ve gözleri bir bantla kapatılmıştı yüzü hortumlar dan gözüküyordu doktor yanımıza gelip bilgi verip gitti .

Ve ertesi gün beni taburcu ettiler uzun bir hastane günleri bizi bekliyordu hastaneden çıkarken elim kolum boş bir şekilde çıktım ve bu beni çok fena şekilde üzmüştü.......

Bugün hayatımdan bir gerçeği yazdım bir iki bölüm tamamen gerçek olaylarla ilgili olacak benim bebeğimin mucizevi hayata tutunmasını anlatacağım iyi okumalar