Ve o geldi

Kendim dahil kimsenin bana tahamülü yoktu

Kendimden nefret ediyordum

Ölüm düşüncesi bir an bile aklımdan çıkmıyordu

Sonra o geldi

Beni güldürdü

Mutsuzluğuma mutluluk kattı

Ne kadar çekilmez olursam olayım bana katlandı

Çocuk gibi davrandığım zaman beni garipsemeyip benimle birlikte çocuk oldu

Evet hâlâ mutsuzum ama artık yanında bolca mutluluk var.

Evet hâlâ ailemde dahil kimseye güvenemiyorum ama o pes etmeden her güven duvarı yıkıldığında tekrar örmeye çalışıyor o duvarı

Evet hâlâ ölümü düşünüyorum ama artık rüyalarıma gitmiyor

O benim için çabalıyor ilerde yollarımız ayrılsa da bana kattıklarını hiç bir zaman unutmayacağım