Kömürler sevilmez miş

ela ile baran yazarın dilinden~

Baran elanın ağzını batlamadan önce ela kahkaha patlatı

"Kömür yıllar geçti ama hayla aynı şekilde korkak bir kömürsün hayla benden korkuyorsun demi? "

Baran derin bir nefes aldı "gece ben mi korkagım yoksa sen mi gerçek adını kimse bilmesin diye adını degiştirdin ve soy adını bile degiştirdin en azından ben gerçek ismim ile soy adımı taşımayı seçtim. "

Ela minik sırıtı "ben ismimi degiştirdim çünkü senin gibi bir adamın verdi görevleri sorgulamadan yapmak onun resmen minik bir kölesi olmak istemedim evet kimliğimi gizledim ama adaleti de getirdim" ela doğru diyordu bunu baran da biliyordu "noldu kömür gerçekleri duymak seni üzdü mü? Aa ama üzülme sonuçta sen korkusuz birisin değil mii"

Baran derin bi nefes aldı geceye yüzüne yumruk atı gece ağzından kan çıktı ama gece bu umrunda değildi hayla konuşmaya devam etti "oo baran sen yumruk atarmıydın?" baran söze hemen daldı gece yarıda kesti

"Gece en azından senin gibi ölen kardeşimin yaşadıgını ida edip sonra onu geri getiricem diye insanları yarı yolda bırakmıyorum" baran bunu dediği an pişman olmuştu gece iki damla yaş düştü gözünden

"Gece Özür dilerim öyle demek istemedin cidden kalpsiz biriyim gece lütfen.. " ağlama diyemedi bunu demeye gücü yetmedi

"Giray... Sana güvenmemek benim hayataki en büyük yanlışım" evet gece ilk kez Baran'a ikinci adı olan giray demişti bu baranın en son duymak istiyeceği seydi ve olmuştu...

Işıkla kalın...