Bölüm 1: Giriş

Sonunda yemeğim gelmişti. Sipariş verdikten sonra beklemekten nefret ediyordum, açlığım git gide artıyor yemekten başka bir şey düşünemiyordum o anlarda. Tam bir iki çatal alıp yemeğimin tadına bakmıştım ki, Betül yemeğim ile arama girdi.

"Şimdi hayatım sakince ayağa kalk, her şey normalmiş gibi"

"Neden ya ne oldu yine"

"Sana hemen kalk dedim"

"Ne olduğunu söyleyecek misin?" Bir yandan da ayağa kalkmıştım.

"Birazcık dikil ve benimle konuşmaya devam et" Yemeğime hemen kavuşmak için Betül ne derse yapıyordum.

"Evet şimdi konuşma sırası sende ne olduğunu söyle artık"

"Sus bakayım azıcık laf dinle pişman olmayacaksın, Şimdi tuvalete doğru ilerle"

"Hasbin Allah"

Tuvaletlerin olduğu tarafa doğru ilerledim. Kim bilir aklında yine ne gibi bir şeytanlık vardı. Lavaboya girip elimi yüzümü yıkadım. Üstümü başımı düzelttikten sonra çıktım. Betül’le her ay kendimize jest yapar iyi bir restoranda yemek yerdik. Tabi ki ayın geri kalan kısmı diyet ile geçerdi. Kendimizi böyle ödüllendirmek bize iyi geliyordu. Buraya ilk defa gelmiştik. Sosyal medyada viral olmuş bir yerdi ünlü bir şefin yeni restoranıydı. Rezervasyon buluncaya kadar tüm ay uğraşmıştık.

Betül’ün planlarını öğrenmek üzere seri adımlarla masaya geçiyordum ki, masaların olduğu tarafa gelemeden biri beni durdurdu. Bildiğin beni durdurdu, yanımdan geçeceğini düşündüğüm adam benim önüme dikilmişti bir anda. "Bir şey mi diyecektiniz?" Kaşlarım istemsizce çatılmış adamın amacını çözmeye çalışıyordum. "Ha şey, evet" Karşımda dikilmiş yüzüme bakıyordu sadece. Sert bir mizacı vardı ama mahcup bir hava da seziyordum. Bir anda gözlerini arkama doğru odakladı. İki adımda yanımdan uzaklaşıp yerden bir şey aldı. Ben ise hala ne yaptığını anlamaya çalışıyordum. "Bu size mi ait? Sizden düştüğünü düşündüm" Elinde bir kalem tutuyordu. "Hayır bana ait değil, teşekkürler" diyerek uzaklaştım. Beynim hala az önce yaşanan anın tuhaflığını vurguluyordu. Ben oradan geçerken kalem var mıydı?

"Ee anlat çabuk ne oldu?" Bugün herkese ne oluyordu gerçekten bir normal ben miydim?

"Ne demek ne oldu, tuvalete git dedin gittim işte" Betül’ün yüzünde anlık oluşan hayal kırıklığına hiçbir anlam veremedim. "Artık ne olduğunu söyleyecek misin?" Ben Betül’e diretirken karşımdaki masaya oturan adam ile kaşlarım havalandı. Az önce tuvaletlerin orada karşılaştığım adamdı. Karşı masamda oturduğunu hiç fark etmemiştim. Yemeğe ne kadar odaklandıysam artık. Bana kaçamak bir bakış atıp arkadaşına olumsuz anlamda başını salladı. Ben bu adamı başka bir yerden tanıyor olabilir miydim? Siması tanıdık geliyordu.

"Bekle kalkacaklar şimdi" Betül ağzının ucuyla konuştuğunda yemeğimi yemeye devam ettim. Tekrar başka bir aleme geçtiğimde ise Betül’ün ciyaklamasıyla kendime geldim. "Kızım fark etmedin mi ya, hadi benim arkam dönük jeton geç düştü sen nasıl tanımazsın ya" Tanıdık gibiydi ama kimdi "Ciyaklamayı bırakıp konuşacak mısın artık. Tanımadım işte" Senden adam olmaz bakışını da attığına göre nihayet akşamdan beri içinde tuttuğu her şeyi söylemeye başladı. "Benim güzel arkadaşım, arkamızdaki masada menajeri ile Kerem Tahir vardı. Hani şu futbolcu Kerem, hani Galatasaraylı olan" Dediği şey ile gözlerim yuvalarından çıkacak gibi oldu. Nasıl ya "Oha ben adamı tanımadım"

"Onu anladım zaten, menajeri bile bozuldu adamın. 'Nasıl tanımadı mı?' dedi, senin için dedi değil mi doğru anladım. Konuştunuz mu çabuk anlat"

Dudaklarımı ısırarak Betül’e baktım. "Sen beni niye tuvalete göndendin ki, masadayken söyleseydin ya" Etrafına bakış attıktan sonra konuşmaya başladı. "Kızım, Kerem arkadaşına senden bahsetti, güzel kız falan dedi" Gözlerimin kocaman açılmasına engel olamadım. "Arkadaşı ya da menajeri hala emin değilim neyse, git konuş o zaman dedi. Kerem sanırım olumsuz bir şey söyledi. O da belki lavaboya kalkar gidersin dedi" Duyduğum şeyler ile şaşkınlığım katlanarak artıyordu. "Sen nasıl duydun bunları, lan madem öyle şeyler dönüyor niye söylemiyorsun" bilmiş bir şekilde kollarını kavuşturdu. "Tabi sende hemen tuvalete giderdin zaten, kafanı gömerdin buraya" Elim ile yüzümü kapattım, oflayarak arkama yaslandım.

"Şimdi sen yanlış anlamışsındır diyeceğim ama adamla karşılaştım yüz yüze geldik. Ya ben tanımadım adamı. O yüzden duraksadı öyle" Betül beni alkışlayarak tabağından bir çatal daha aldı. "Ben nereden bileyim, sadece milli maçları takip ediyorum, sonra kim kimdi unutuyorum"

"Sen bunu hazmetmeye çalış hayatım, uzun sürecek belli ki. Büyük balık kaçtı ama önündeki de fena değil"