Sabah
Uyandığım da küçük bir çanta hazırlayıp aşağı indim
- bozkurt timi çıkıyoruz ! dedim
- komutanım siz gelecek misiniz? dedi Aslan
- evet evde durmanın bir manası yok
Çıktığımız da hayata mesaj attım
" evde değilim ablam askeriyeye geçiyorum"
Geldiğimiz de ilk önce albayın yanına gittim
İçeri girip izniyle karşısında ki sandalyeye oturdum
- Albayım izin verdiniz ama ben kullanmak istemiyorum dedim " bu gün ki operasyona girmem de sakınca var mı? "
- emin misin ? dedi " kafanı toparlayabildin mi?"
Çıkıp diğerlerinin yanına gittim
- Operasyonu anlatıyorum Bozkurt timi dedi ve anlatmaya başladı
Operasyon için mekana intikal ediyorduk
-Kim daha az leş getirirse o yemek ısmarlar ? dedi Aslan Deryayla iddaya girerken
Geldiğimiz de hızla aşağı indik
İşaret verdiğimiz de diğerleri arkadan Kaan ve ben önden gidiyorduk
- Neden buraya geldik? dedi Deniz
- olabilir ama dedi " Bu kadar yanılmış olamayız "
Sesim kesildi çünkü tam yanımız da bir bomba patladı
- herkes iyimi ? dedim kalkmaya çalışırken " Acil ekip gerek sivil halkın tahliye edilmesi gerekiyor ! " dedim
Evlerin olduğu yerden bağırış sesleri duyuyordum
- Neredesiniz şerefsizler ! dedim
Ayaklarımın ucuna bir terörist devriliverdi
Kaan gelip elinden vurduğu teröristi kaldırdı ve kayaya yasladı
Kaan bu seferde bacağına sıktı
- Sizi öldüreceklerdi ! dedi " daha doğrusu Komutan Leylayı !"
Beni
- hele bir ellerini sürsünler dedi Kaan " neredeler?"
- Bir sürü kişi var benim işaretimle harekete geçecekler dedi " Her an ateş açabilirler !"
ve o an silah sesleri yükselmeye başladı
Kaan beni hızla çekti ve kayanın arkasına yasladı
- hedef sensin dedi "koruma ateşimle şu tarafa geç"
Şuan odaklanmam gereken şey bu değildi
Kaanın işaretiyle hemen o tarafa geçtim
- Derya bak sayıyorum ! dedi Aslan
Karşıda ki teröristin kurşunu tam dibimden geçtiğinde zor atlatmıştım
- senden emir almıyorum ! dedim en sonunda
- Operasyon başarılı dedi Kaan
- benim hedefimi çaldın ! dedi Aslan
Yemeğimi alıp geçecekken duyduğum bir kaç konuşma yüzünden yerimde durdum
- Komutan Leyla da hain çıkabilir o zaman ? dedi birisi " babası da albaydı sonuçta"
Allahım sen benim aklıma mukayyet ol
Elimde ki yemeği aldığım gibi yüzüne çarptım
- Ne dedin sen? dedim " şüphen mi var söylesene ! " dedim
- Ne yapıyorsun sen ! dedi bana o da komutandı
- Hakkımda boş boş konuşmak yerine şikayet etmeyi dene ! dedim " Şüpheleniyorsan tabii! "
Kolumdan tutan Kaan yüzünden ciddiyetim su gibi akıp gitti
Kolumu ona bıraktırıp yürümeye başladım
- Bende hain çıkabilirmişmişim ! dedim kendi kendime
- Öyle olmadığını biliyoruz ne diye krize giriyorsun şuan !
- Krizemi giriyorum ! dedim ona dönerek
- Ne yapıyorsun o zaman ? dedi
- Bilmiyorum ! dedim ve dönüp yürümeye devam ettim
Kaan
Leyla
Kaan babasının mezarının başında ağlıyordu Leyla geldiğin de ise göz yaşlarını silmişti
- Sonunda gelmeyi akıl edebildin dedi Kaan
Kolunda ki morlukları saklamak için bu sıcakta kazak giymişti
- Ben dedi Leyla ama devamını getiremedi
- Bakın burada ne var dedi Doğan ve telefonunu açıp bir kayıt gösterdi
Doğan Önce cebinden bir bıçak çıkarıyordu Eray Kandemirin tam sırtından bıçaklıyordu
Burası Doğanın tuttuğu bir yerdi
en yakın adamına götürmesini söyledi
- Babamı sen öldürdün ! dedi Kaan ve doğanın yakasına yapıştı
Eray Kandemiri öldüren tek şey Doğan Karahanın kıskançlığıydı
Doğan Karahan Kaanın tehditlerini yumruklarını ve küfürlerini görmezden geldi
Çünkü o zaten amacına ulaşmıştı
O giderken Kaan dizlerinin üzerine çökmüştü
Leyla gitti ve ona arkasından sıkıca sarıldı
- senin suçun değildi dedi " Leyla ben gidiyorum"
Leyla annesinin babasının gidişini bilirdi Kaanın gidişini bilmezdi
- Gidiyoruz biz buradan dedi " Benimle gel "
Leylaya dönüp onunla gelmesini istemişti
Eğer giderse Kaanı da öldürürdü doğan Karahan
- gelemem dedi " gelemem Kaan"
Kaan ayağa kalktı ve oradan uzaklaşmaya çalıştı
Gözünden akan yaşlar bu sefer sevgilisi içindi
Kaan gittiğin de kendiyle baş başa kalmıştı Leyla
En korktuğu şeydi kendiyle yalnız kalmak
Çünkü Leyla kendiyle baş edemezdi
Duygularını kaybetmekten korkmuştu
ama Kaan gittiğin de zaten duyguları yok olmuştu artık duygu denen şeye ihtiyacı yoktu
Leylanın babasının nasıl bir insan olduğunu bilmiyordu
Kızının üzerine titreyen onu korumaya çalışan bir baba olduğunu düşünüyordu
Leyla o kadar güzel gizlemişti ki kendisi bile unutuyordu
Çünkü Leylanın daha derin acıları vardı
Kaanı aldı ve kalbin en derinlerine sakladı
OY verip YORUM yapmayı unutmayın
Resmi instagram hesabımız : karahanofficial_
Yazar İnstagram hesabı: yagmur_karakutuk_
Kitaplar ve karahanla ilgili paylaşımlar yaptığım tiktok hesabı : miyori614
Okur Yorumları | Yorum Ekle |
24.36k Okunma |
1.95k Oy |
0 Takip |
62 Bölümlü Kitap |