🎵🎶6.BÖLÜM🎶🎵

~Tüm çiçeklerden güzeldir papatyalar~

Duyduklarımı rahat kafayla düşünebilmek için geri odama çıktım ve kulaklığımı takıp ´´Çağan Şengül-papatya" açtım. Babam gerçekten değişmiş miydi yoksa başka bir şey mi vardı bir türlü anlamlandıramıyordum. Düşündükçe dağıldığımı hissediyordum. Birden böyle değişmesi normal gelmiyordu çünkü bu bizim ilk tartışmamız değildi. Birçok konuda defalarca kez tartışmışlığımız ve sakinleşmek için bulunduğumuz ortamdan uzaklaşmışlığımız olmuştu ancak babam hiçbirinde yumuşamış, tavrını değiştirmemişti. Şimdi değişmiş olması mantıklı gelmiyordu. Bir işler çevirdiğini hissediyordum ancak ne olduğunu bulamıyordum. Düşüncelerimden biraz olsun uzaklaşmak için masama oturup defterimi aldım ve kaldığım yerden yazmaya devam ettim.

Geçen birkaç saatin ardından yazmaya ara verip defterimi kaldırdım, kulaklığımı çıkardım ve telefonumu alıp odadan çıktım. Tam merdivenlere ulaşmışken telefonum titredi. Kısa bir süre durup gelen bildirime baktım. Bilinmeyenden mesaj gelmişti. Mesajı yalnızca üstten okudum.

0535***: Ayza..

0535***: Özür dilerim

0535***: Amacım hesap sormak değildi

yazmıştı. Yazdıklarını kafamda tarttım. Amacının hesap sormak olmadığını söylemişti ancak ilk yazdığı cümle bir hesap sorma cümlesiydi. Moralimi çok bozmuştu bu yüzden görmezden gelip aşağı indim.

YAZARDAN

Adin yatağına uzanmış tavanı izlerken Ayzayı düşünüyordu. Ayzanın söyledikleri kafasında dönüp duruyordu. ´´Hanginizle evleneceğimi bile bilmiyordum." demişti Ayza. Bu ona mantıklı gelmiyordu. Bir insan kiminle evleneceğini nasıl bilmezdi, hiç mi sorgulamamıştı, hiç mi tanımak istememişti. O bunları düşünürken Karan da Adini düşünüyordu. Dışarıdan bakan herkes Adinin Ayzadan nefret ettiğini düşünebilirdi ancak Karan kardeşini iyi tanıyordu ve bakışlarında nefret değil başka bir duygu görmüştü fakat ne olduğunu anlamamıştı. Bu konuyu Adin'e açmaya karar verdi ve kendi odasından çıkıp Adinin odasına gitti. Kapıyı hafifçe tıklatıp müsait olup olmadığını sordu. Adin müsait olduğunu söyleyince kapıyı açıp içeri girdi ve kapıyı geri kapattı. Adin uzandığı yerden kalkmış merakla Karan'a bakıyordu. Karan hiçbir şey söylemeden Adinin yanına gidip oturdu ve boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

+Ayza'ya karşı ne hissediyorsun?

-Ne??9

+Bakışlarını gördüm Adin, bakışlarında nefret yoktu başka bir şey vardı.

-Çünkü ondan nefret etmiyorum.

+O zaman ne hissediyorsun.

-Hiçbir şey.

+Hiçbir şey mi?

-Evet hiçbir şey.

+Ama bakışlarında bir şeyler vardı.

-İnkar etmeyeceğim ondan etkilendim ama o kadar.

+Sanki benden bir şeyler saklıyorsun.

-Hayır saklamıyorum.

dedi Adin. Karan gözlerini kısmıştı. İnanmadığı bakışlarından belliydi ancak üstelemedi. ´´ Benden bir şeyler sakladığına eminim ama neden." diye geçirdi içinden. Kardeşini sıkmak istemiyordu bu yüzden konuyu değiştirdi ve saatlerce sohbet ettiler.

AYZADAN

Ben aşağı indikten sonra yemek yemiştik. Şimdi de salonda oturmuş çay içiyorduk ancak ben kafamı toplayamamıştım. Aklım sürekli bilinmeyene kayıyordu. Çok kafamı karıştırıyordu, sanki hayatımın çok içinde gibiydi ama bir o kadar da dışındaydı. Düşündükçe kafayı yiyecek gibi oluyordum, bir çıkmaza düşüyordum ve bu çok can sıkıcıydı. Düşünceler beynimi işgal ederken fark ettiğim şeyle kalakaldım. Benim dalgın, düşünceli halimi fark eden babam iyi olup olmadığımı sordu. Ona iyi olduğumu söyledim ve uykum olduğunu belirtip odama çıktım. Yatağıma oturup hızlıca telefonumu açtım ve bilinmeyenin sohbetine girdim.

Siz: Sen benim kafeye gittiğimi nereden biliyorsun

Siz: Yoksa beni takip mi ediyorsun?

yazdım. Anında çevrimiçi oldu ve birkaç saniye sonra yazıyor ibresi belirdi.

0535***: Ne takibi Ayza

0535***: Ben sapık değilim

0535***: Sadece bende o kafedeydim

0535***: Seni başkasıyla görünce kıskandığımı hissettim

0535***: Biliyorum öyle yazmamalıydım

0535***: Öyle yazmak da istemedim aslında

0535***: Neden öyle yazdığımı bilmiyorum

0535***: Birden yazdım öyle

0535***: Özür dilerim😔

yazdı. Yazdıkları çok samimi gelmişti, yalan söylüyor gibi değildi hiç.

Siz: Peki, tamam

Siz: Özrünü kabul ediyorum

Siz: Şimdi kendin hakkında bir bilgi vermen lazım

Siz: Anlaşmamızı unutma

0535***: Pekala

0535***: Futbol oynamayı severim

Siz: Ciddi misin sen ya

Siz: Bütün erkekler futbol sever zaten

0535***: Olabilir

0535***: Sadece kendim hakkında bir bilgi istedin

0535***: Bu da benimle ilgili bir şey işte

0535***: Sıra sende

Siz: Pekii

Siz: Yemek yapmaktan hoşlanırım

dedim ve kapattım. Anneme haber verip kızlara gitmek için hazırlanmaya başladım. Küçük bir çantaya ihtiyacım olan birkaç şeyi aldıktan sonra evden çıktım. 10 dakika sonra kızların evinin önündeydim. Zile basıp beklemeye başladım, kapı açılınca itip içeri girdim ve üçüncü kata çıktım. Sevde kapının önünde bekliyordu. Onu görünce adımlarımı hızlandırdım ve ona sıkıca sarıldım. Kısa süren sarılmamızın ardından içeri geçtik. Sare de gelince anlatacağım şeyler olduğunu ama önce abur cuburları hazırlamamız gerektiğini söyledim. Hızlıca abur cuburları hazırladıktan sonra babamın ortaklarıyla yemek yediğimiz günden itibaren her şeyi anlattım. Anlatmam bittikten sonra tepkilerine baktım. Şok içinde bakıyorlardı. Şoktan ilk kurtulan Sare oldu ve neden bu zamana kadar anlatmadığımı sordu. Ona her şeyin çok yeni olduğunu söyleyip Sevdeye döndüm. Sevde düşünceli görünüyordu. Ona ne düşündüğünü sordum.

+Aklım sana yazan numaraya takıldı, bu kadar tesadüf fazla değil mi sence de?

-Nasıl yani anlamadım?

+Yani hem babanların bulunduğu ortama girebiliyor hem de hep senin çevrende. Bunlar tesadüf mü sence? Üstelik yüksek güvenlikli bir şirketten bahsediyoruz herkesin giremediği bir şirket.

-Kim olduğunu düşünüyorsun peki.

+Bilmiyorum herhangi bir tahminim yok ama yakınından biri gibi.

dedi Sevde. Buna karşılık olarak Sare;

-Okuldan biri olabilir mi?

+İlk rengarenk ormanlar dinlerken gördüm demişti.

-Kulaklığında çalıyor olabilir

+Şirkete giremez ama.

-Doğru. Kim o zaman?

+Off bilmiyorum ya

dedim ve kendimi koltukta geriye bıraktım.

YAZARDAN

Gökhan Bey çalışma masasının sandalyesine oturmuş Ayza ile Adin'i nasıl evlendireceğini düşünüyordu. Zaten kızını ikna edememişti birde yetmezmiş gibi Adin ile Ayza anlaşamamıştı. Bu iş gittikçe karmaşıklaşıyordu. Düşündükçe Ayzanın Karanla daha iyi anlaştığını fark etti. Evliliğin Adinle olması şart değildi, sonuçta Karan da o ailenin bir ferdiydi. Bu fikirle hemen Ünal'ı aradı.

-Alo.

+Ünal nasılsın?

-İyiyim Gökhan sen nasılsın?

+Bende iyiyim. Fark ettim ki Ayza ile Adin anlaşamıyor.

-Eee

+Acaba diyorum Ayza ile Karan mı evlense?

-Yani olabilir tabi ama Karanın şirket işleriyle hiç ilgisi yok. Adin daha iyi olurdu

+Tabi Adin daha iyi olurdu ama ikna olmuyorlar işte Karan'ı ikna etmek daha kolay olur. Şirket işini ben bir şekilde hallederim.

-Benim bunu bir süre düşünmem lazım bunu.

+Tamam sen düşün karar verince ararsın beni

dedi Gökhan ve telefonu kapattılar.