🎵🎶8.BÖLÜM🎶🎵

~Bu rüyadan uyanmam gerek, küçüğüm affet~

Konuşma bitip bir karara bağlanınca Karanlar kalktılar. Biz kızlarla bir süre daha sohbet etmeye devam ettik. Yarım saatin ardından bende kalkmıştım. İsteksiz adımlarla eve yürüyordum. 20 dakika sonra evin önündeydim. Derin bir nefes alıp kapıyı açtım. Babam ve annem içeride oturuyorlardı. Bende içeriye geçip yanlarına oturdum ve babama seslendim.

+Baba, biraz konuşabilir miyiz?

-Tabi kızım. Bir şey mi oldu?

+Hayır bir şey olmadı. Sabah konuştuğumuz konuyu düşündüm ve karar verdim.

-Evet kararın ne güzel kızım?

dedi babam heyecanla. Bu heyecanı karşısında burukça gülümsedim. Babam değişmemişti, değişmeyecekti. Bunu biliyordum ama yine de kırılmıştım. Babamın beklentiyle bana bakan gözlerine baktım önce. Sonra annemin olayı anlamaya çalışan, sorgulayan gözlerine baktım ve gözlerimi halıya dikip yutkundum.

+Adinle evlenmeyi kabul ediyorum.

dedim. Annem şok içinde bana baktı ve ´´ne" diye bağırdı.

-Ne saçmalıyorsunuz siz ne evliliği, bu konu kapanmamış mıydı niye tekrar açıldı. Niye zorluyorsun kızı Gökhan.

+Anne babam zorlamadı. Ben istiyorum. Lütfen.

dedim. Benim istediğim doğruydu evet ama babamın zorlamadığı değildi, beni buna babam zorlamıştı. Yine beni kırıp dökmüş, paramparça etmişti ama toparlanacaktım. Halledecektim, hep halletmiştim. Annem inanmış gibi durmuyordu ancak üstelememiş, sinirle çıkmıştı salondan. Annem çıkınca babam bana döndü,

-Kızım Adinle evlenmek istediğine emin misin? Onunla anlaşamıyorsun sanıyordum.

+Evet baba Adinle evlenmek istiyorum

deyip odama çıktım ve kulaklığımı takıp ´´Çağan Şengül-Sen Gülünce" açıp bir şeyler yazmaya başladım.

YAZARDAN

Adin ile Karan eve geldikleri gibi babalarının yanına çıkmışlardı. O Sırada çalışan Ünal karşısında oğullarını görünce şaşırdı. Adin konuşmak istediğini söyleyince işini bırakıp Adine döndü. Adin derin bir nefes alıp konuya girdi,

-Evlilik konusu açılmış galiba.

+Evet açıldı.

-Ayza ile ben evlenmek istiyorum.

+Nasıl?

-Karan yerine ben evlenmek istiyorum. Zaten asıl evlendirmek istediğin ben değil miydim?

+Evet sendin ama istememiştin.

-O zaman Ayzayı tanımıyordum çünkü, artık istiyorum.

dedi Adin ve çıktı odadan. Ünal ve Karan baş başa kalmışlardı. Ünal Karan'a dönüp,

+Adinin fikrini değiştiren ne oldu?

diye sordu. Karan bilmiyorum manasında omuz silkti ve odadan çıktı.

AYZADAN

Yazdıklarımı gözden geçirirken telefonuma gelen bildirimle durakladım ve telefonumu elime aldım.

Oğlan Bizim Kız Bizim 👰🏻🤵🏻

*Karan sizi ekledi*

0546***: Olm beni niye ekledin lan

0546***: Aynı evdeyiz farkında mısın

Siz: Noluyo be

Siz: Bu grup ne

Karan: Siz birbirinizi ne güzel tamamladınız ya

Karan: Gönül rahatlığıyla evlenebilirsiniz

Karan: İzin veriyorum

0546***: Karan defol (12.58)

Siz: Karan defol (12.58)

Karan: Bide aynı anda yazıyorlar

Karan: Kesin aşıklar

Siz: Karancım

Siz: Canım

Siz: Grubun amacını açıkla ve DEFOL

Karan: Ayıp yalnız

Karan: Niye üstüme geliyorsun

0546***: Karan yan odamdasın biliyorsun dimi

0546***: Sadede gel artık

Karan: Off tamam ya

Karan: Ne kadar sıkıcısınız

Siz: KARAN (13.00)

0546***: KARAN (13.00)

Karan: Tamam sakin ol sakin ol

Karan: Tamam ciddileşiyorum şuan

Karan: Grubu açma amacım şu

Karan: Sizin evliliğiniz tamamen plan üzerine olduğu için

Karan: Daha rahat konuşuruz diye açtım

Siz: Teşekkürler iyi günler

Karan: Ayzaa

Siz: Nee

Karan: Gruptan çıkmayacaksın değil mi

Siz: Çıkmayacağım

Siz: Gidiyorum ben

Siz: Byee

Yazıp çıktım ve Adini kaydedip telefonumu kapattım. Evlilik fikri bana her zaman çok uzak bir fikirdi. Evlenmek; aslında sana yabancı olan biriyle aynı evi, aynı hayatı paylaşmak her zaman soğuk baktığım bir düşünceydi. Evet gerçek bir evlilik olmayacaktı belki ama düzenim değişecekti, hayatım değişecekti. Sırf babamın işi için evlenmek canımı yakıyordu. Düşündükçe gözlerim dolmaya başlamıştı. Yavaş yavaş gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Yatağıma uzanıp sessiz sessiz ağlamaya başladım. Bir süre sonra uykuya çekildim.

YAZARDAN

Adin yatağında uzanmış derin düşüncelere dalmıştı. Aslında mevzu evlenmek değil de sevmediği biriyle evlenmekti. Aslında Ayza'yı sevmiyor değildi, onu daha öncesinde görmüş, etkilenmişti. Ama sadece etkilenmişti işte, onu tanımıyordu, huyunu suyunu bilmiyordu, güzelliği etkilemişti onu zaten o da gelip geçiciydi. Buna sevmek de denemezdi, sıradan bir hoşlantıydı ve şimdi anlaşmalı da olsa evlenecek, hayatlarını birleştirecek, olmak Adini derin düşüncelere itiyordu. Bir çıkar yol bulamıyor düşündükçe daha derinlere çekiliyordu. Artık nefes alamadığını, boğulduğunu hissediyordu Adin. Daha fazla düşünmemek için kalktı ve kitaplığından bir kitap alıp okumaya başladı.

Karan ise Sevdeyi düşünüyordu. Aslında fazla dikkat etmemişti ona, çok konuşmamışlardı da zaten. Ama o saniyelik bakışma etkilemişti Karanı. Bir türlü aklından çıkaramıyordu. Ne yaparsa yapsın aklına o gözler geliyordu. Renkli de değildi aslında gözleri. Kahverengiydi ama güzeldi işte. Belki de güzel olan bakışlarıydı. Onu etkileyenin ne olduğunu bilmiyordu Karan. Sadece etkilenmişti işte. Bir açıklamaya bir sebebe ihtiyacı mı vardı kalbin? Bir şekilde etkilenmişti ve şimdi de aklından çıkaramıyordu. Belki bir başkasıyla konuşmak iyi gelir diye düşündü ve Adin'in odasına gitti. Adin ise farklı bir alemdeydi. Düşünmemek için açmıştı kitabın kapağını ancak düşünceleri o kadar yoğundu ki kitabı da okuyamıyordu. Karan kapıyı tıklatıp bir süre bekledi ancak Adin duymamıştı. İçeriden ses gelmeyince Karan endişeyle kapıyı açıp içeri girdi. Birden kapısı açılan Adin kaşlarını çatarak kafasını kitaptan kaldırdı. Karşısında Karan'ı görünce kaşları gevşedi,

-Ne oluyor oğlum?

+Lan kapıyı tıklattım da niye ses vermedin?

-Duymadım, bir şey mi oldu?

+Yok bir şey olmadım, daraldım sadece, konuşmaya geldim. Müsait miydin?

-Müsaidim gel.

+Anlat bakalım seni bu kadar derin düşüncelere iten şeyi.

dedi Karan. Adin güldü ve,

-Önce sen anlat bakalım seni bu kadar daraltan ne?

+Sevde.

-Anlamadım?

+Beni daraltan şey Sevde.

-Nasıl yani. Yoksa… Aşık mı oldun lan sen?

+Bilmiyorum. Onu tanımıyorum bile. Ama aklımdan çıkmıyor Adin.

-Hayırlı olsun kardeşim aşık olmuşsun.

+Oğlum dalga geçme lan.

-Dalga geçmiyorum oğlum ciddiyim.

dedi Adin. O sırada telefonlarına bildirim geldi.

Ayzacık🌙: Bir şey sorucam

Ayzacık🌙: Kızları da gruba ekleyebilir miyim

Siz: Tabii ekleyebilirsin

*Ayzacık🌙 0555***, 0545*** kişisini gruba ekledi*

0545***: Ayy bu grup ne noluyoo

Ayzacık🌙: Karan biz rahat plan yapabilelim diye kurmuş bende sizi de ekledim

0545***: Kim kim bu arada söyleyin de kaydedelim

Siz: Ben Karan diğeri de Adin işte

0545***: Sare ben

yazdı Sare ve sohbetten çıktılar. O sırada Ünal odaya gelmiş Adin ile konuşmak istediğini söylemişti. Karan istemeye istemeye odadan çıkınca Adin babasına dönüp ne olduğunu sordu.

+Fikrini neden değiştirdin?

-Söyledim ya.

+Buna inanmamı beklemiyorsun herhalde.

-Neden değiştirdiğimin ne önemi var. İstediğini yapıyorum işte.

+Bende bu yüzden soruyorum zaten. Sen benim istediklerimi yapmazsın şimdi neden yapıyorsun.

-Çünkü ben yeterince mahvoldum Karanın da mahvolmasını istemiyorum.

+Anlamadım?

-Diyorum ki benim hayatımı mahvettiğin gibi Karanın hayatını mahvetmene de izin vermeyeceğim.

+Ne hayatını mahvetmesinden bahsediyordun, seni düşünüyorum ben.

dedi Ünal. Adin alayla gülerek,

-Beni böyle mi düşünüyorsun. Hayallerimi aldın elimden, kuklaya çevirdin beni.

dedi ve ekledi.

-Daha fazla konuşmak istemiyorum.

diyerek bitirdi sözlerini. Ünal oğluna şaşkınlıkla baktı ve daha fazla bir şey söylemeden çıktı odadan.

Babası odadan çıkınca kendini yatağa bıraktı Adin. Babası onu düşündüğünü söylemişti fakat düşünen insan böyle davranır mıydı? Birini düşünmek onu iş olarak görmek miydi? Hayallerini elinden almak, hayatına müdahale edip kendi istediği gibi şekillendirmek miydi? Neydi birini düşünmek? Hayatını hapse çevirmişti babası ve bunu onu düşündüğünü söyleyerek yapmıştı. Düşünmek böyle bir şey miydi?

Adinin aklında sadece sorular canlanıyordu, cevaplarını bilmediği sorular. Yine derin düşüncelere dalmıştı ve bu düşünceler ona iyi gelmiyordu. Daralmaya başlamıştı, nefes alışı sıklaşmıştı. Eki boynuna gitti, nefes alamıyordu. Kendini sakinleştirmeye çalıştı. Güzel şeyler düşünmeye çabaladı. Aklına Ayzayı ilk gördüğü an geldi. Ortamdan soyutlanmış onu izlemeye başlamıştı. Sesler susmuş, insanlar yok olmuştu. Sadece Ayza ve o vardı sanki. Ona dönsün, baksın istedi ancak Ayza o gün onu hiç görmedi. Bir daha görmeyeceğini düşündüğü kızla evlilik aşamasındaydılar şimdi. Zaten hayat en ummadığın şeyi en ummadığın anda karşına çıkaran değil miydi?