30. Bölüm

"Ben gördüğün üzere eşimin hizmetlisi ile konuşuyorum.Asıl sen bu odada ne arıyorsun?"

Zaid ise duyduğu bu sözlere rağmen odaya bakmak için geri dönüş olmasına içte içe dualar ediyordu.Üstelikte şu an karşısında gördüğü manzaradan hiç hoşlanmamıştı.

Ayda'nın korku ile sararmış yüzü,masanın üzerine duran kitap ve karşıda Ayda'yı oraya getirdiği anlaşılan muhafız Abal duruyordu.

"Bana onu burada zorla tutuyorsunuz gibi geliyor.Bu konuşma için rızası var mı?"

Zaid tekrar Ayda'nın yüzüne baktığında bu durumdan ne kadar tedirgin olduğunu görerek ona doğru yaklaştı.

"Artık çıkabilirsin Ayda.Kapıda muhafızlarımın yanında bekle ben birazdan geleceğim."

Zaid'in bu sözleri üzerine sinirlenen Nahwal kapıya doğru yürüyerek çıkmak üzere olan kızın yolunu kapattı.

"O hiç bir yere gitmiyor.Eşimin yanına söylediği yalanlarla yaklaşan bu kızın kim olduğunu artık biliyorum ve cezasını vereceğim"

"Önemli olan tam da bu işte...Onun kimliği seni neden ilgilendiriyor?"

"Kervana gizlice katılan bir casusun gerçek kimliği ile değil cezası ile ilgileniyorum."

"Yanılıyorsun amca onu saraya getirerek işe alan benim.Üstelik eski nişanlımın kardeşi olduğu için korumam altında.Ve hiç bir şekilde o kelimenin karşılığı olan bir durum yok duyduğun üzere."

"Tekrar söylüyorum.İşlerime karışma Zaid.Yalanının sonucu olan ceza ne ise çekecek.Kanunlar ne ise o yapılmalı.Ayrıca o kızların bu sarayda işleri yok!Eşimin durumunu düzelteceğine yine kendi keyfindesin!"

"Buna karar verecek olan sen değilsin Nahwal!...Artık benim...Yani kralın.Leila'nın intiharında tek bir suçlu var ise o da sensin."

Tam o saniyelerde Nahwal kolunu Ayda'ya doğru uzattığında bu kez hızla araya giren Zaid onun gözlerine hiddetle bakıyordu.

"Kapıda bekleyen muhafızlarıma vereceğim bir tek emir ile kendini zindanda bulursun bunu sakın deneme."

"Bu şekilde devam edersen asıl senin sonun zindan olacak Zaid.Bu krallığı yakacaksın ve tüm hanedanlık bize bunun hesabını soracak."

"Artık biz diye bir şey yok amca.Şayet gerekirse bu saraydan gidecek olan sensin."

Zaid bu sözleri söyleyerek büyük bir gürültü ile kapattığı kapının ardından onun öfkeli sesini duysada Ayda'yı da alarak hızla oradan uzaklaştı.

"Sana ondan uzak durmanı söylemiştim Ayda."

"Ben...hiçbir şey yapmadım.Nedeni tam anlamıyorum ancak sanırım o gece kütüphaneden aldığım kitap elindeydi ve onu okuduğum için benden şüphelenmiş.Bir de o gece muhafızı ile karşılaşmıştım"

"Neyse ki vaktinde yetişebildim.Ablan seni bekliyor Mihra'da öyle."

Antreyi geçerek büyük misafir salonuna açılan kapıdan içeriye girdiklerinde Ayda bu kez sevinçle çığlık attı.

Ablası Sahra ve Mihra camın yanında duran kadife koltuğun üzerinde oturmuş onu bekliyordu.

"Ablaa!Mihraa!Siz!"

"Canlarım benim...Kavuştuk artık bitti."

Kızların gözyaşlarına karışan kahkahalar odayı çınlattığında Zaid mutlukla bu kucaklaşmayı izliyordu.

"Mihraa?Sen nasıl çıkabildin oradan?"

"Ben çıkmadım abla birileri beni aldı ve sonra Sahra ablamla kavuşturdu."

"Asıl sen nasıl kurtuldun Ayda?Burayı nasıl buldun bir türlü anlamıyorum."

"Ben bizi tuttukları yerden kaçtım ve bir kervana katıldım.Buraya yani saraya geldikleri için şanslıydım sadece."

"Yollarınız kesişti."

Zaid'in bu sözlerinin ardından bir süre daha öylece sarılarak oturan kızlar neşe ile birbirlerini izliyorlardı.

"Kızlar sarılmak için artık tüm vakitler sizin ancak öncesinde biraz konuşmamız gerekli."

"Elbette."

Zaid düşünceli bir tavır ile ayağa kalkarak onların tam karşısında duran koltuğa oturdu.

"Sarayda bundan sonra çok dikkatli olmanız gerekecek.O yani Nahwal ondan uzak durmalısınız."

"Asıl sen dikkat etmelisin Zaid..."

Ayda'nın söylediği bu sözleri anlamsız bulan Sahra merakla onun yüzüne bakıyordu.

"Bu ne demek Ayda?Sen ne biliyorsun onun hakkında."

"Sakin ol Sahra...Ben anlattım her şeyi...Yani yaşadıklarımızı."

Zaid uzanarak Sahra'nın elini tuttuğunda pür dikkat onları dinleyen Mihra olanları anlamaya çalışıyordu.

"Nahwal benim için değil sizler için tehlikeli kızlar."

"Ancak dahası da var prens Zaid.Ben söyleyemedim size...Geçen gün Nahwal ve muhafızı konuşurken odanın önünden geçiyordum ve..."

"Ve ne Ayda?"

"Duyduklarıma göre yapmadığın bir şey için seni suçlayacaklarını söylüyorlardı...Her ne ise bilmiyorum ancak suçu sana atacaklarmış."

Zaid duyduklarının ardından oturduğu yerden kalkarak ağır adımlarla odanın içinde dolanmaya başladı.

"Başka ne biliyorsun?"

"Yalnızca bu kadarını duydum."

"Yine neler oluyor Zaid?Ayda ne anlatmaya çalışıyor?Bizimle bir ilgisi var mı?"

"Ben de tam olarak anlamış degilim ancak sizinle ilgili olacağını sanmıyorum Sahra.Nahwal yasal olmayan bir işler peşinde."

Mihra ablası ve Zaid'in konuşmalarını dinlediğinde aklına gelen bir görüntü sonrası anlatmaya başladı.

"Ben de tutulduğumuz yerde onların üzerindeki o işaretten görmüştüm abla.Hatta prens Zaid'in üzerinde de var şu an."

"Tamam kızlar bu kadar yeter.Lütfen bu odadan çıkmadan dönmemi bekleyin."

"Zaid biraz dışarıya gelirmisin?"

Sahra ve Zaid dışarıya çıktıklarında kızlar merakla kapıya koşmuş onları dinliyorlardı.

"Neler oluyor hiç anlamıyorum."

"O adam kardeşlerimden ne istiyor Zaid?Burada kesinlikle kalmayacağız onlar için asla güvenli değil."

"Ben de olayları yeni yeni öğreniyorum Sahra...Tüm parçaları birleştirdim ve sanırım Nahwal köle ticareti yapıyor.Büyük ihtimalle kaybolduklarında kardeşlerini bulan onun adamlarıydı.Yönetimde olduğu sürede de hesaplarda sıkıntılı.Ancak bunu ispatlamam gerekli bu yüzden de sizin burada kalmanız gerekiyor."

"Bunu nasıl yapacaksın bilmiyorum Zaid ancak kardeşlerimi alıp buradan hemen gideceğim.Onları düşünmek zorundayım.Senin krallığını değil."

"Ya diğerleri...Eģer bu düşüncelerim doğru ise ellerinde tuttukları diğer kızlar...Onlar hiç umurunda değil mi?"

"Bak Zaid sözünü tuttun ve bizi kavuşturdun.Bunun için sana minnettarım ancak biz ülkemizde güvendeyiz burası onlar için uygun değil.Hem sana nasıl yardımcı olacaklar ki?Nahwal'ın daha ònce yaptıklarını biliyorsun.Üstelik bu kez durum daha da tehlikeli.Kızları burada koruyamam."

"Geçmişi unut artık yönetim ben de ve hanedanlıktan desteğim var."

"Pekii ya onlara burada oluşumuzu nasıl açıklayacaksın?Onunla savaşamayız!Bir şekilde onları ikna edecektir."

"Sahra zaten savaşmayacağız ki... Yalnızca neler çevirdiğini öğreneceğim ve hanedanlık bunu duyacak.Ben sizi burada sarayımda koruyacağım gidecek olan kendisi olacak."

"Hayır tek bir gün dahi burada kalmayacağız.Bu gece bizi buradan göndereceksin."

"Pekii ya senin bana verdiğin söz ne olacak?"

"O söz tüm bunlar yaşanmadan çok önceydi Zaid.Seni sevdiğimi biliyorsun ancak..."

"Ancak ne Sahra?"

"Kızları bu ateşe atamam."

"Bana olan sevgine rağmen mi Sahra?"

Sahra o dakikalarda gözlerine dolan yaşları gizlemeye çalışarak arkasına döndüğünde Zaid bu kez ona doğru yaklaşarak ellerini tuttu."

"Hala anlayamıyorsun değil mi?"

"Neyi Zaid?"

"Bunun kaderimiz olduğunu ve bundan kaçamayacağımızı."