2. BÖLÜM

2. BÖLÜM

Ertesi gün (Maya'nın anlatımıyla)

Saat 12.00'ye geliyordu. Hemen simsiyah bir askılı elbise giyip saçlarımı yapmaya koyuldum. Saçlarımı düzleştirip mutfağa yöneldim. Hızlıca bir sandviç hazırlayıp evden çıktım. Asansöre binip 0'a bastım. Arabama binip sandviçimi yedim. Atalay' ın yönlendirdiği konuma gittim. İçeriye girdim fakat içerisi bomboştu. Sadece bir çocuk vardı. Kıvırcık saçlı, siyah tişörtü , siyah eşofmanlı bir çocuk vardı. Bu Poyraz olmalıydı. Masaya doğru yürüdüm. Masaya geçtim.

"Selam " dedi ve elini uzattı.

"Merhaba " dedim ve bende elimi uzattım.

Hafifçene gülümsedi. Onun aksine yüzümü somurttum.

"Ben Poyraz "

"Bende Maya "

"Konumuza geçelim ben uzatmayı sevmem. Utku ve Serenay seni aldatıyor. " dedim ve videoyu gösterdim. Yüzünde en ufak bir umursama yoktu.

"İntikam istiyorum. "

"Sana yardım edeceğim. " diye ekledim. Aramızda ufak bir sessizlik oldu

"Telefon numaram 53****** lazım olur. "

Telefonuma Poyraz'ı kaydettikten sonra

"Ben gideyim. Bir şey istersen bana ulaşabilirsin." Dedi ve gitti.

Çok şaşırmıştım. Çünkü bu tavırları insanlara hep ben yapıyordum. Uzatmayı sevmiyor benim gibi. Ayrıca zerre bir üzüntü hissetmedi. Ama ben olsam bende aynısını yapardım. İntikam istiyordu. Bana çok benziyordu. Hiçbir kimseye bu duyguları hissetmedim. Acaba aşıkmı olmuştum. Ama ben daha aşk ne onuda bilmiyordum. Garip. Birazdaha oturursam deli sanacaklardı. Toparlanıp oradan ayrıldım. Arabama doğru yürümeye koyuldum. Telefonum çaldı. Tabiki Yankı'ydı.

"Maya nerdesin? Buradaki bütün işleri yürütmeye çalışıyorum!"

"Tamam sinirlenme. Ufak bir işim vardı. "

"Acaba kaç gündür nerelerdesin? Sen birşeylere bulaşıyorsun kesin. "

"Ne alakası var. Geliyorum dedim. "

"Çabuk o- " diyemeden telefonu kapattım.

Bu bende bir huy oldu herhalde. Uzatmayı sevmediğim için. Arabamı çalıştırıp Hastane'ye gittim. Yankı çok yorgundu yine. Çünkü kaç gündür ben yoktum. Benim yokluğumda benim yerimi doldurmak için çok kan almıştı. Şansıma şuanda kimsecikler yoktu. Tam konuşma sırasıydı.

"Yankı! " diye seslendim. Bana şaşkın bir bakış attı. Yanıma doğru yürümeye başladı.

"Nerelerdeydin?. En başından anlatmaya başla. "

"Beni kovalayanlar vardiya onların mekanına gizlice gittim. Utku yani Poyraz'ın en yakın arkadaşı ile Serenay yani Poyraz'ın sevgilisinin Poyraz'ı aldattığını gördüm. Kayıt aldım. Bugünde o kayıtları Poyraza gösterdim. Ortalığı kızıştıracağız. "

"Oha. Çok kırıldım. Bu kadar olay olmuş bir kere bile bu çocuk ne yapıyor diye aramiyorsun. "

"Tripmi atacaksın cidden? Abartma. Bunca işin gücün arasında nasıl arayayım? "

"Tamam , anladım. "

"Neyse sana kötü bir haberim var. Ben hep aksaklık yapamam. Çok işim var. O yüzden hemşireliği bırakabilirim. "

"Saçmalama. Sen bırakırsan ben napacağım?"

"Yerime başka birisi gelir. "

"Sen olabilirmi sence."

"Uzatma. Bak bir hasta geliyor. Tam senlik. Git hadi."

"Offf. " dedi ve gitti.

-5 SAAT SONRA-

"Görüşürüz Yankı! "

"Görüşürüz Arı Maya"

"Oraya getirtme beni!" dediğim zaman duyamazlıktan gelerek yoluna devam ediyordu.

Arabama doğru yöneldim. Yol boyu çok sessizdim. Uzatmayı sevmediğim gibi konuşmayıda çok sevmiyordum. Evime ulaşmıştım. Çok yorgundum. Saçım başım dağılmıştı. Arabadan inerken kapının önünde bir araba ilgimi çekti.