19'Güven

​​SELAMLARRR!

BEN GELDİM😎

SATIR ARASI YORUM YAPMAYI VE YILDIZA BASMAYI UNUTMAYIN🍂

SEVİLİYORSUNUZZZ🤍🌸

Bölüm 19: Güven

"Benim anlamadığım bir şey var hala? Neden insanlar korku tünelinde kahkaha atıyor?"

Kaşlarını hafifçe çatıp bana döndü.

"Yoksa korkunç değil mi?"

Hayır bebeğim sadece bazıları psikopat.

Korku filmi izlerken kahkaha atan manyaklar tanıyorum...

"Annem, halanı fazla soru yağmuruna tutmasan mı hm?"

Esra Abla oğlunun önünde eğilmiş gülümseyerek saçlarını düzeltiyordu.

Allah'ım sen konuyu biliyorsun...

Niye bu kadar tatlılar!

"Ama anne halam istediğim heeer şeyi ona sorabileceğimi söyledi"

Yedik öyle bir fışkı.

"Sorun yok abla" diyerek etrafta dolaştırdım gözlerimi.

Eyüpcüm şirkete gittiği için gelmemişti.

Kahvaltıda da yoktu zaten.

Off offff.

Dönme dolap, çarpışan arabalar, ve ağabeyimin hasretinden ölen bir ben...

Lanet!

"Atlı karınca!" diye bağıran küçük Kerim her haliyle ısırmalık.

Yanına yaklaştım ve elini tutup koşmaya başladım.

Canım sıkılıyor azıcık eğlence.

Hızla atlı karıncaların olduğu yere gelip sıra bekledik.

Tek kişilik yer olduğundan sadece Kerim'i bindirmiştim.

Kahkaha atarak annesine ve bana sesleniyor, el sallıyordu.

Ufak bir tebessümle oğlunu izleyen Esra Abla bir kaç saniyenin ardından sessizliğini bozdu.

"Eyüp'ü çok mu seviyorsun Saye?"

Kaşlarımı çatıp cevapladım.

"Nasıl bir soru bu böyle tabiki seviyorum abim o benim!"

"İnsan en büyük zararı gözü kapalı güvendiklerinden ve koşulsuz sevdiklerinden görür."

Derin bir nefes alıp bakışlarını gözlerime sabitledi.

"En değerlin de olsa karşındaki tamamen güvenme."

"Bilmeden, emin olmadan kimseyi düşman belleme."

"Ne demek şimdi bu?" diye sordum.

Gülümsedi sadece.

Birkaç saniye gözlerime bakıp cevapladı sorumu.

"Sadece Abla tavsiyesi..."

Ne biliyorsun sen Esra Yağmur.

Ne saklıyorsun?