21'Babanın Katili

Bölüm 21: Babanın Katili

Ne yapmıştı da ağabeyi onu gecenin bir yarısı onu çağırıp bu şekilde bakıyordu?

"Babamız. Eceliyle ölmedi Saye."

❄️🩵☃️

Eceliyle ölmediğini kazadan dolayı tahmin etmişti genç kız...

Yine de bunu bir başkasından duymak...

Tarif edilemez bir şeydi.

İçinde büyük bir fırtına vardı sanki...

"Ne?" Diye mırıldandı dolu gözleri ile ağabeyine bakan genç kız.

"Duydun" dedi acımasızca ağabeyi.

"Baban ölmedi, öldürüldü."

Öldürüldü...

Ne kadar da duygusuzca söylüyordu.

"Kim? Nasıl?"

Genç kızın dudaklarından dökülenler daha çok kendineydi.

Eyüp Aslan oturduğu sandalyeden kalkarak elini kravatına attı. Adımları kardeşine doğruydu.

Sadece çalışırken kullandığı gözlüğünü kız kardeşinin önünde durup eğildiğinde çıkarmıştı.

"Babanın katili çok yakınında Saye"

Kız kardeşinin çenesinden hafifçe tutup kendisine çevirerek bakışlarını kendisine sabitledi.

Kız kardeşinin ürkek bakışları...

Tarif edilemezdi...

Dudağının kenarı hafif kıvrılsa da eski haline geri döndü hızlıca.

Kız kardeşine yaklaştı yavaş yavaş.

Ağabeyinin nefesini yüzünde hissediyordu.

Hiç beklemeden yüzünü es geçen nefesi kulağında hissettiğinde titredi.

"Bir nefes kadar yakınında hemde"

Buraya geldiğinden beri ilk kez iliklerine kadar korkuyu hissetti.

Oysa bir saat önce kahkahalarla gülen kendisi değil miydi?

Ağabeyinden deli gibi korkuyordu.

Yutkunamadı.

Kim diye soramadı.

Korktu...

Ağır hareketlerle geri çekildi Eyüp Aslan.

Tekrar doğruldu eğildiği yerden.

"Kim diye sormayacak mısın güzel kızım?"

Ses tonu ben tehlikeliyim diye bağırıyordu.

"Hm?" başını yana eğdi hafifçe.

"Mehir..."

"Babanın katili Mehir Yavuz, Saye."

"Sözde arkadaşım dediğin kişi babanın katili"

"Ne yapacaksın Saye? Hm?"

♡ Bölüm Sonu♡

Mehir Yavuz ♡