5'Yanlış Anlaşılma?

"Bilinmedik bir hüzün var içimde, bir gariplik. Anladım ki, ya ben fazlayım bu şehirde ya da biri eksik."

-Can Yücel

Bölüm 5: Yanlış Anlaşılma?

Yeni bir iş arıyordu genç kız ama hâlâ bulamamıştı.

İnsanın çevresinin olması ya da tanıdığı bu gibi durumlarda çok iyi oluyordu. Ama maalesef ki genç kızın ona yardımcı olabilecek bir tanıdığı yoktu.

Bugün kaç dükkan gezdi bilmiyordu bile! Ayaklarını hissedemiyordu.

Derin bir nefes aldı ve adımlarını durdurup sağa döndü. Gördüğü eleman aranıyor yazısı ile gülümsedi belli belirsiz.

'Son bir kez' dedi içinden ve içeri girdi çok beklemeden.

Mehir'den

İçeri girmem ile bakışların bana dönmesi saniyeleri bulmadı.

Yaşlı çift ve bir küçük afacan vardı dükkanda.

''Hoşgeldin kızım. Buyur?" diyen amca ile gülümseyerek" İş ilanı için gelmiştim de?" dedim.

"Gel kızım otur hele ayakta kaldın" dedi yaşlı kadın karşısındaki sandalyeyi gösterirken.

Usulca başımı salladım ve oturdum. İstemsizce yüzümde tebessüm oluşuyordu yaşlı tonton insanları gördükçe.

Hele bir de cana yakınsa tadından yenmez!

"Adın ne güzel kızım?" dedi babacan tonda amca.

"Mehir"

"Memnun oldum kızım.Ben Fatih bu da benim güzeller güzeli eşim Fatma" dedi karısının alnına ufak bir öpücük kondurup.

Kaldı mı böyle aşk be!

"Bende memnum oldum efendim"

"Kaç yaşındasın yavrum küçük duruyorsun bayağı?" diyen teyzeye"17" diye mırıldanarak cevap verdim.

Umarım yaşı sorun etmezlerdi şunun şurasında 9 ay kalmıştı on sekiz olmasına. Azdı bence.

"Okuyor musun canım?" teyzenin ardı ardına soru sorması canımı sıkıyordu. Ne bu sorgu arkadaş!

"Okumuyorum efendim bazı sebeplerden dolayı ortaokuldan sonra okumayı bıraktım."

Anladım dercesine kafasını sallayıp eşine baktı.

Eşi hafif tebessüm edim onay verir gibi baş sallayınca bana döndü.

"Bak Mehircim burda sadece ben ve Fatih amcan varız bir de torunumuz Uygar. Çanta dikimi ile uğraşıyoruz zaten ortalığın halinden de belli. Makine kullanmayı biliyor musun?"

Dudak büzüp hayır anlamında başımı salladım.

"Ama çabuk öğrenirim?" diye hevesle konuştum. Bu işe ihtiyacım vardı.

" O zaman işin hayırlı olsun güzel kızım. Yapacağın şey çok basit biz zaten amcan ile makine işini elimizden geldiği kadar hallediyoruz sen ortalığı toplasan bir de fermuar taksan bizim için şu anlık kafi bir de paketleme var ama o en sonda. Para işini de haftalık mı aylık mı istiyorsun? Gerçi biz burada günlük veriyoruz ama istersen günlük de verebiliriz?"

" Şey sadece bu hafta için haftalık alsam geri kalan çalışma süremde de aylık alsam sorun olur mu?"

Ne kadar alacaksın sorsana? Mal.

Ne dese kabul edeceğiz zaten sorup ne yapacağız ki?

Malsın.

Sende öyle.

"Ne zaman başlayabilirsin yavrum?"

Çok güzel soru.

•••

" Yani diyorsun ki uzaylılar aslında varlar mı Mehircim?" Dedi bir kez daha küçük afacan.

" Tabi varlar. Bizim bilmediğimiz nice yaratıklar da vardır bence. Sence?" dedim çatala geçirdiğim fermuara kumaşı geçirirken.

"Ama babaannem onlar gerçek değil dedi ki!"

"Bak ne diyeceğim canım. Neden bunu araştırmıyorsun hm? Tabletinden eve gidince bakabilirsin?"

Fatih amca ve Fatma teyze - samimiyetimin nerden geldiğini sorgulamıyorum - işleri nasıl yapacağımı göstermiş ve aynı zamanda minik torunları Uygar ile de tanıştırmışlardı beni.

Uygar cidden çok tatlıydı. Tombul yanakları ve şirin konuşması ile çocuk sevmesem bile kendini bir şekil sevdirmişti işte.

6 yaşın vermiş olduğu bir etkiydi sanırım.

"Mehircim, sen şimdi bundan sonra heppp bizimle misin?" dedi tatlılıkla.

"Yani, en azından bir süre sizinleyim."

"Sende gitme olur mu?" Kırgın bakışları gözlerime değdiğinde anladım neden burada olduğunu.

Senin de kimsen yok değil mi ufaklık?

Anasız babasız kaldın bu yaşında.

Ölüm ile çok erken tanıştın belki de ya da terk edildim öylece.

Umarım yaşamı seven meraklı bir çocuk olarak kalırsın hep.

Dilerim hep böyle masum kalırsın...

"Kalırım" benden bağımsız döküldü dudaklarımdan.

Kimse benimle kalmadı ama ben seninle kalırım ufaklık.

°5.Bölüm Sonu°