Özel Bölüm 1°

1K okunmaya özel sürpriz cumartesi bölümü 🎉🥳

Keyifli Okumalar🌸🎀

•••

Özel Bölüm 1: Mehir'in Umudu

Küçük kızın elleri çamura bulanmıştı.

Az ileride onu izleyen bir çift gözden habersiz, yeşil gözleri dolu dolu olmuş canının acısı geçsin diye ellerindeki yarayı üflüyordu.

Canı yanıyordu.

Ama üzüldüğü şey ellerinin acısı değildi. Daha iki ay önceye kadar düştüğünde yanında olacak bir babası vardı ama şimdi yokluğuyla baş başaydı.

Neden babasına olan hasretini dindirmek için yıldızların ortaya çıkmasını beklemek zorundaydı?

Bir türlü anlamıyordu...

Yaşlar yanağından teker teker süzülürken yanında birinin varlığını hissetti.

Yeşil gözlerini yanındaki kendinden büyük bedene çevirdi.

Masmavi gözleri, siyah alnına düşen saçları ile kendisine hafif tebessüm ile bakan çocuğa...

O kadar güzeldi ki...

Belki de doğru kelime bu değildi... Babası erkeklerin güzel değil yakışıklı olduğunu ama bu kelimeyi kendisi hariç kimseye kullanmaması gerektiğini söylemişti...

Çocuk ile birkaç saniye bakıştıktan sonra, çocuğun ellerinin usulca yanağına çıktığını hissetti ama sesini çıkarmadı.

Çocuğun soğuk elleri yanağına değdiğinde irkilse de sesini çıkarmadı.

Gözlerine bakmaktan kendini alıkoyamıyordu.

"Ağlamak sana hiç yakışmıyor ufaklık" diyen ses ile dolu gözleri daha da doldu.

"Ama canım çok acıyor ki" dedi nazlanan ufak kız çocuğu.

Babasını istiyordu ve gelmeyeceğini bilmek ağlama isteğini daha da artırıyordu.

"Adın ne senin?" diye sordu genç çocuk. Henüz 10 yaşının ortalarındaydı.

"Mehir" diyerek yanıtladı karşısındakini kız. Hemen ardından "Peki senin?" diye sormayı ihmal etmedi.

"Umut" dedi kendinden beklenmeyen bir sertlikle. İsmini sevmezdi çocuk.

Küçük kız burnunu kolları çamura bulanmış kazağına sildi ve arkadaşı olduğunu düşündüğü çocuğa sarıldı hızla.

Tanışmışlardı neticede artık yabancı değildi öyle değil mi?

"Adın çok güzel Umut!" Dedi heyecanla.

Çocuk birden üzerine atlayan ufak kızla afallasa da düşmesin diye hızla kollarını beline dolamıştı.

"Artık arkadaşım mısın Umut?" diye heyecanla sordu küçük kız çocuktan uzaklaşırken.

Bakışları tekrar mavi gözleri bulmuştu.

"Biz artık Mehir ve Umut muyuz? Baksana çok uyumlu Mehir'in umudu" deyip hızla ellerini çarptı küçük kız.

Neşeyle kıkırdıyordu. Ellerinin acısını unutmuştu çoktan.

Kızın dolu gözlerinin neşeyle parladığını görünce sesini çıkarmadı çocuk.

Mehir'in Umudu, kulağa oldukça hoş geliyordu...

*SON*