18.bölüm

Zaman su gibi akıp giden bir şeydi haftalar hızlı geçiyordu onun içinde ise biz mutluyduk 28 haftalık olmalarına rağmen kocaman karnımı oğullarımıza borçluydum evet oğllarımız biricik savaş ve barışımız sağlıklı bir hamilelik geriçiyordum karnımın beni daraltması sürekli aşermem acıkmam hariç. çok kilo almıştım ama hamilelik öncesi zayıf olduğumdan dolayı şuanda aşırı kilolu durmuyordum kilo bana yakışmış gibiydi.

Yatakta sağa döndüm Zor Bela! saat 03.07 geçiyordu uyuyamıyordum işte! "Aybars!" Ona dönmeye çalıştım ama olmadı kalmıştım yine böyle ya! "Aybars kalk!" Bu defa arkamda hareketlilik oldu "noldu doğuruyozmu?" Yatakta oturur pozisyona geldi bana alık alık bakıyordu "hee çıkarıcam şimdi çocukları şuraya haber veriyim dedim!" Ahh bide sinirlerim vardı "ne diyorsun adam uyuyamıyorum ben kaldır beni" gülerek sırtımdan destekleyerek beni oturttu "noldu bişey mi aşerdin" elimi karnımda gezdirdim "künefe"

"Çocuklar inşallah içerde künefe olmazlar" dedi şaka maksadında. beni bırakıp ayağa kalktı "tamam ben her zamanki yerden 2 porsiyon alıp geliyorum başka bişey istiyormusun?" Dolabından bir tişört bir kot çık çıkarırken ben cıkladım künefeciye en fazla 3 akşamda bir gittiğinden künefeci artık geç saate kalıyordu zaten tanıdıkmış evle arasındada çok yoktu "aşkım?" Beni onaylayan bir mırıltı çıkardı "beni küvete soksana sen gelene kadar suda kalayım bu çokcuklar beni yakıo" gülümseyerek alnıma öpücük kondurdu "tamam yavrum küveti dolduruyorum hemen" yanımdan geçip banyoya girdi su sesi gelmeye başladı ben üstümdeki tek parça olan saten geceliği çıkartıp kenarı koydum banyoya yürürken elim karnımdaydı banyoya girdiğimde yardımıyla küvete oturdum ve öpücük verip gitti.

Çoğu akşam böyle geçiyordu karnımla oynamaya başladım dokunduğum yerlerlere tekme atıyorlardı bu beni güldürüyordu kafamı az geri yaslıyım dedim sonra herşey karanlığa büründü.

Aybars Ulugüler'in Ağzından;

Hızlı bir şekilde evden çıkıp künefeciye gittim yolda aradığım için gider gitmez paket künefenin parasını verip geri dönme yoluna girdim eflinin karnı yani oğlanlar hızlı büyüyorlardı adlarını belirlemiştik savaş ve barış olucaktı Eflin bu süreçte kilo almıştı ben halinden memnundum nerdeyse her gece künefe yiyordu nasıl oluyorsada midesi yanmıyordu çok şükür. beni beklerken küvete girmesinin sebebi su rahat ve soğuk oluyordu. Ben ise bu süreçte işi abim enginle bora'na kitleyip kendimi karıma adamıştım yanlış hissetsin istemiyordum annemi kovduğumdan beri görmemiştim sadece hakkında bilgi alıyordum iyiydi buda ona yeterdi karıma el kaldıramazdı hata bendeydi ben ameliyat olduğumda efline vurduğu zaman mesafeyi koyucaktım da konudan konuya atlayan bir hayatımız olduğundan tamamen aklımdan çıkmıştı

Kapı açıldığında aracı park ettim yan koltuktaki künefeyi alıp araçtan indim hızla odaya girdim hala banyoda olmalıydı künefeyi sehpaya koyup banyoya girdim

uyuya kalmıştı bütün gece uyuyamadığından burda uykuya dalmıştı yakınına çömeldim elim direk saçlarına gitti sonra oğlanlara yavaşça onu kucaklayıp sudan çıkardım bana dahada yaklaşıp sığındığında onu yatağa bırakmıştım ahakkabılarımj çıkarıp ışığı kapattım ve yanına uzandım onu göğsüme çekip sıkmıcak şekilde sarıldım benim hayattaki şansım oydu bunu geç fark etmiştim ama artık biliyordum değil mi saçlarının üstünden öptüm kokusu cennet kokusuydu cennetin kokusunu bilmem ama tarif et deseler eflinimin kokusu derim benim cennet kokulum dünya üzerindeki cennetim oydu.

Eflin Ulugüler;

karnımın içinden gelen tekmeyle inledim elimi karnımda gezdirdim “sakin oğlum sakin” artık 1 hafta kalmıştı bu beni korkutuyor ve aynı zamanda heyecanlırıyordu karnımın içinde sanki sürekli geziniyordu ‘du’ diyorum çünkü doğmadan bile adını belirten savaş içimde resmen adı gibi savaş çıkırıyordu doktor konfrollerinde barış sakin bir şekilde uslu dururken savaş aksine hatta barışın adına bana tekmeler vuruyordu oturduğum yerden suyuma uzanıp bir yudum aldım karnımda yine bir hareketlilik hissedince gülümsedim nerden baksan 7,8 aydır motor kullanmıyordum özlemiştim ama bu sefer iyiliğimiz için kullanmadığım için sorun çıkarmıyordum kontrollerimiz güzel geçiyordu.

doğumum normal olucaktı ve bu beni mutlu ediyordu

dışarıdan bir silah sesi gelince olduğum yerde irkildim elim karnımı sardı “noluyo” karşımda oturan engin abi hızla ayağa kalkıp önüme geldi “içeri gir eflin hadi abicim” beni yavaşça yerimden kalkmama yardım ederken telefonundan bir numarayı aradı “aybars hemen buraya gelsin acil” beni oturma odasına soktuktan sonra odadan çıktı bir elim karnımda diğer elim göğsümde kaldı nefesimi düzene sokmaya çalıştım bir yandanda karnımı okşuyordum çünkü savaş bile hareketsiz kalmıştı “yok annecim yok bişi şimdi amcanız gelir” kapıya baktım “hem babanızda geliyor biz uslu uslu onları bekleyelim tamam mı savaş ve barış” gözümden bir yaş düştü “yok bişi tamam” yaşı sildim tam koltuğa oturken kapı açıldı içeriye hiç bekmediğim bir ikili girdi; Babam ve Annem

masaya baktım silah vardı bana zarar vericeklerdi hayır bana değil bize hızla silahı alıp emniyeti açıp onlara doğrulttum annem alkışlamaya başlayınca kaşlarım çatıldı “bravo anne ve babana silah da doğrulttun bir de vur! İndir kız o silahı!” elimi karnımda gezdirmeye onları sakin tutmaya devam ettim “çıkın burdan yoksa yemin ediyorum vururum! Çık” sesim yüksek çıkıyordu artık abim nerdeydi? Dışarıdan koşturma sesleri geldi “neden yine geldiniz ha ben düzelirken yine neden benden ne istiyorunuz!” Karnıma sancı girmesiyle çığlık attım “hayır şimdi değil” karnımın altına baskı yapıyorlardı sanki “doğururken ölürsün inşallah” annemin bedduasını şokla dinledim “ne yaptım ben sana anne-“

“Anne deme kız bana! Ben annen falan değilim yetti gari babanın fahişesinin kızısın sen ananda doğururken öldü başıma kaldın bunca yıl baktığıma şükret sen” duyduğum sözler gerçek miydi annem benim ölmüş müydü hemde beni doğurmak için babama baktım babam başıyla onaylarken baya ciddi duruyordu “hayır yalan” annem kahka attı delirmiş gibiydi karnıma bir sancı daha girmesiyle iki büklüm oldum “ah ah şhh yok bişi yok” ve sonra bişi oldu bir sıvı ayaklarımın altına akmaya başladı.

bölüm sonu uzun bir ara beklemek zorunda kaldığınız için özür dilerim lakin ben taşınma sürecindeydim ve ancak fırsat bulabildim bundan sonraki bölümlerde daha sık görüşücüz iyi günler.