Kızıl Peri -49-

Selam...

Yine biz geldik nasılsınız bakalım?

Hal hatır sorduktan sonra sıra satırlarda buluşmaya geldi.

Satır arası yorumlarınızı okumayı sizlerle sohbet etmeyi özlemişim :)(:

🚖🚖🚖

"Senin eşin benzerin yok."

Asya'nın beni ihya eden sözlerine karşılık haklılığını bir kez daha gündeme getiren iç sesim oldu.

Evrim, kalkmış senin eşin benzerin yok diyor, der tâbi senden başka kim dayanırdı onun deli saçmalarına.

Belki iç sesim haklıydı ama şimdiye kadar varlığımı böylesine onore eden bir Allah'ın kulu çıkmamıştı karşıma. Bu bir ilkti... Kişilik olarak zaten duygusal bir yapıya sahiptim taltif görmek ise iyice duygulandırmıştı beni. Sesime yansıyan ruh halimle konuşurken, "Beni utandırıyorsun." dedim.

Bu gece her açıdan ilkleri yaşayan ben Asya'nın karşısında bütünüyle şapşala dönmüştüm.

Gecenin bir yarısı kızıl saçlı bir peri kızı çıksaydı karşınıza "eşiniz benzeriniz yok" deseydi siz olsaydınız benim yerimde ne yapardınız?

Eminim yelkenler fora, ama ben öyle yelkenleri çarçabuk suya indirecek biri değildim. Yani dayanıklıydım... Bakmayın siz heyecan yaptığıma. Bu kadar kusur herkeste olur.

"Cidden doğru söylüyorum Evrim, ben seni birçok kez izledim. Sende gördüğüm şey eşinizin benzerinizin olmadığı. Taksiye aldığın yolculara olan davranışların, üstüne vazife olmadığı halde onlara yardımcı olman, senin adam gibi adam olduğunu gösteriyor..."

Bir kez daha ruhum okşanmış ve ben bir kez daha gururlanmıştım. Cidden Asya, insan ruhunu yönetmeyi çok iyi biliyordu. Biraz daha iltifat ederse şımarabilirdim onun için acilen konuyu değiştirmem gerekiyordu. "Asya, taksiye geçelim mi?" diye sordum.

"Geçelim Evrim, burada kaldıkça beynim uyuşuyor çünkü." dedi.

"Üşüdüğün için sanırım."

Kollarını çapraz konuma getirip vücudunu ısıtmak ister gibi omuzlarını elleriyle ovuşturdu. "Haklısın Evrim, hem ruhum hem bedenim üşüdü, bu da beynimi uyuşturuyor"

Her o zaman olmasa da ara sıra haklı çıkmak güzel duyguydu.

Taksiye geçip oturduk. İkimiz de bir yere gitmek istemiyor gibiydik. Nedeni uykusuzluğun verdiği beden uyuşukluğundan kaynaklı oluşuydu. Kendimden biliyordum. Gece ilerledikçe ne yaparsanız yapın vücudu kendi işleyişinden vazgeçiremezsiniz. Yaradan öyle kodlamış; gündüzü çalışmak geceyi dinlenmek üzere.

Sırtımızı oturduğumuz koltuklara dayayarak gözlerimizi kapatmış kendimizi dinliyorduk. Gözlerimi açmadan konuşmaya başladığımda, "Asya," dedim.

Asya, dudaklarını kımıldatmadan "hıı" diye bir ses çıkardı genzinden.

"Çorba içmeye gidelim mi? Baksana halimize laçkamız çıkmış gibi."

Gözlerini açan Asya, "Olur gidelim!" dedi. Teklifimin kabul görmesi beni ziyadesiyle memnun etmişti, "Paça çorbasına ne dersin?"

Asya, sırtını dayadığı koltuktan çekip omuzlarını dikleştirdi. İşaret parmağını bilgece bana doğru sallarken, "Ama benim dediğim yere gideceğiz."

Tabii ya, bir önceki hayatında bu şehirde taksi şoförüydü. Taksi şoförleri nerede en iyi çorba çıkar çok iyi bilirlerdi, tıpkı benim gibi. "Anlaştık o zaman, dedim."

"Yalnız gideceğimiz yer biraz uzak, ona göre. Çok özledim orasını. Hiç olmazsa birazcık hasret gidermiş olur ruhum." dedi.

Neden şaşırmıyordum acaba ruhunun hasret giderecek olmasına?

Neden olacak Evrim, bu kız sonunda seni de kendisine benzetti, dedi imdadıma yetişir gibi içimdeki ben...

Taksiyi çalıştırdım ve "Nereye?" diye sordum.

"Sağ şeride geç şoför bey!" dedi.

Anında şerit değiştirip sağ şeride geçtim ve fikrime düşen şeyle gülümsedim.

"Hadi sor ne soracaksan Evrim, zaten yolumuz uzun böylelikle de vakit geçmiş oluruz." dedi.

Yok, artık. Gerçekten Asya'nın ruh yönetici bir insan sureti olduğuna inanmak üzereydim. Yani fikrime düşeni daha doğrusu sormak istediğim bir sorumun olduğunu nasıl bilebiliyordu?

Ondan bir şeyleri saklamak mümkün olmadığına göre mecbur aklımdaki soruyu soracaktım. "Asya, Kleopatra'yı anlatıyordun. Sonu ne oldu, dahası senin sonun?"

Asya, soruyu sormamla birlikte bir çeşit transa geçmiş gibi durağanlaştı.

"Evet, Kleopatra'yı anlatıyordum yani beni. Yeğenimi yolcu olarak taksiye almadan önce, öyle değil mi?"

Başımı evet manasında aşağı yukarı salladım. Gözlerim yolda kulağım Kleopatra da. Pardon Asya'da demek istemiştim.

"Soyumuz karışmasın diye kendi erkek kardeşlerimizle evlendiriliyorduk demiştin."

Sende kafayı sıyırmıştın, diyerek beni ifşa eden iç sesime aldırış etmedim.

"Evet, ama ben bunu hiç istememiştim. Gel gör ki bunun doğru olduğuna bizleri inandırmışlardı. Bir de babamın vasiyeti vardı ortada."

"Baban kardeşinle evlenmeni mi vasiyet etmiş, akıl alır gibi değil?"

Bakışları uzaklara dalıp gittiğinde çehresine buruk bir ifade yerleşti. Akabinde konuşmak için üst üste binmiş dolgun dudakları hareketlendi ve ağız boşluğundan alışıla gelmiş sorulara bir yenisi daha eklendi. "Biliyor musun Evrim?"

İçimden benim senin gibi maharetlerim yok Asya, dolayısıyla da aklından geçenleri bilemem, diye geçirdim.